Στιγμές πολιτικής αλητείας (οι…ιστορικές)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΙΧΑΝ λόγους και έσπευδαν. Έγραψαν την ιστορία τους του (βρόμικου) ‘89 και τους κατέγραψε ο μέσος έλληνας ο πονηρός, που δεν σηκώνει πονηριές. Είχε τον στόχο του ο κ. Μητσοτάκης, είχαν τον σκοπό τους τα (λεγόμενα) αριστερά κόμματα, η εξής «Συμμαχία της Αριστεράς και της Προόδου». Συνεργάστηκαν με τον…διάβολο, αλλά σήμερα ούτε καν μεταξύ τους συνεργάζονται.

ΟΙ «ιστορικές στιγμές» που περνάμε είναι στιγμές πολιτικής αλητείας. Με τα κόμματα να αμύνονται, τους αρχηγούς να μας δουλεύουν και την αριστερά (της Αλέκας και της Λιάνας, του Τσίπρα και της παρέας του) να’ χει πάρει τα…βουνά. Παίζουν το παιχνίδι τους πάνω στην Ελλάδα που ξεψυχάει και είναι τραγικό. Με τον δικομματισμό ανήσυχο πως τελειώνει και τους αρχηγούς περιδεείς, μη ξεπεταχτούν δυνάμεις (π.χ. τεχνοκρατών) και «υποκατάστατα» που θα τους εξουδετερώσουν.

ΘΑΥΜΑΣΑΜΕ την χοντροπετσιά τους καλυμμένη με το επίχρισμα του ευαίσθητου. Μιλάμε για αρχηγούς που επιμένουν, επιτελείς που τους σπρώχνουν και για πολιτική αλήτικη. Τους έριξε τη μάσκα η ανάγκη για θέματα που δεν τα’ χαν φανταστεί. Θα’ ρχονταν, με το…καλό, οι εκλογές κι όλα θα έτρεχαν όπως τα ξέρουμε. Σε συνθήκες απόλυτης ελευθερίας για πολιτικό βρισίδι και με εικόνες κλασικές. Θα ξαμολούσαν το ασκέρι τους οι «μεγάλοι», θα κοκκίνιζαν τις πλατείες οι ΜΑΜΕίτες, θα μας έθαβαν στις αρνήσεις τους οι ΣΥΡΙΖέοι και θα’ πεφταν τα ψηφαλάκια. Για να γίνουν εξουσία, «δόξα», χρήμα και προνόμια. 

Η ΤΥΧΗ η…ρημάδα δεν τους βοήθησε και η διεθνής συγκυρία τους έβαλε στην πρέσα. Ωστόσο, αν «του έλληνα ο τράχηλος κ.λπ.», τον πολιτικό του (σάρκα εκ της σαρκός του) δεν τον ξεγελάς. Θα σου σερβίρει το ψέμα για αλήθεια, το φανταστικό για πραγματικό, με κόλπα και τρικλοποδιές (θυμήσου εκείνο που ο Θεός έπλασε ένα έλληνα απέναντι στον έλληνα για να τσακώνονται μέρα νύχτα και να ησυχάσει η ανθρωπότητα).

ΑΥΤΗ είναι η πολιτική τους, αυτοί και οι πολιτικοί μας. Δεν δίνουν πεντάρα για την Ελλάδα κι αν επισυμβούν τα απευκταία κι έρθει η καταστροφή, θα «εγκαταλείψουν», ευτυχισμένοι και εξασφαλισμένοι-πνιγμένοι στα αγαθά των προνομίων τους. Γι αυτό, λοιπόν, να τους σταμπάρουμε συνολικά και ατομικά και να τους δώσουμε δρόμο. Στις εκλογές, και όχι με γιούχα και…γιαούρτια.