«Κακοδιοίκηση» το λένε, τώρα;

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΗΤΑΝ διαφθορά και το ’παν κακοδιοίκηση. Όρος γενικός, ανώδυνος…αθωωτικός. Τα (οικονομικά) εγκλήματα τα φόρτωσαν στην «ανικανότητα» των διοικούντων και καθαρίζουν. Έτσι νομίζουν. Όπως το ΚΚΕ βάφτισε «λάθη» τα εγκλήματα της (εκάστοτε) ηγεσίας του.

ΣΤΟ «γυαλί» ο κ. Λοβέρδος και ο λόγος για τα δις σε τσέπες μαφιόζων περί το φάρμακο. Μιλάει για «κακοδιοίκηση» ο κ. Υπουργός, με την υπόσχεση πως θα υπάρξει…καΛοδιοίκηση στις μέρες που έρχονται και με κυβερνήσεις που…καταφθάνουν. Φοβήθηκε τους Λουράντους και τους Βαρνάβες ο έντιμος Λοβέρδος και το σπαθί του παρέμεινε στο θηκάρι. Αγωνίστηκε πολιτισμένα και με βάση τη λογική. Για το δημόσιο συμφέρον στο χώρο της υγείας, όπου δόθηκε το μεγάλο πάρτι των αρπακτικών. Κι όσο τα κυκλώματα άρμεγαν τα δημόσια ταμεία, η «διοίκηση» έκανε πλάτες, λες και δεν το’ ξερε.

ΛΕΠΤΟ και «εξ ιδίων» διαμορφωμένο το αισθητήριο του μέσου έλληνα το’ χε πιάσει. Τζάμπα τρέχει για το μεροκάματο. Θα του αρπάξουν το διάφορο για τον κεντρικό αγωγό κι από ‘κει για τσέπες φαρδιές. 

Από περίεργες, υπόγειες και αθέατες διαδρομές. Για να καρπώνεται ο (μεγαλο) προμηθευτής, να μπουκώνει και κάποιους της…διοίκησης. Τους μεγαλόσχημους που μιλούν για εθνικό συμφέρον και τους κλέφτες που μιλούν για τιμιότητα. Κι αν στεγάζονται υπηρεσίες του δημοσίου σε κτήρια ιδιωτών για να πέφτει η μίζα σε προέδρους και μέλη διεφθαρμένων επιτροπών, γιατί να μη φανταστούμε (τι άλλο να κάνουμε;) το ίδιο για τους «διοικούντες»; Και, βέβαια, δεν μιλάμε για τον…θυρωρό και για την καθαρίστρια.

ΤΑ κυκλώματα δεν συντηρούνται από…καλή καρδιά των μελών τους. Καθένας το λαδάκι του και ο «μεγάλος» πρώτος. Κι αν το (απο)δείξει η…νεκροψία πάνω σε πτώμα πολιτικό, κανένας δεν θα το ψάξει σκαλίζοντας ακαθαρσίες. Κι αν πρόκειται για υπουργό του παρελθόντος, θα μας χαμογελάει κάτω απ’ την προστατευτική ομπρέλα της «μη ευθύνης κ.λπ.».

ΑΝ άνθρωποι της διοίκησης δεν πληρώσουν για τα εγκλήματα της «κακοδιοίκησής» τους, δεν ησυχάζει ο κόσμος και δεν στέργει. Χωρίς λίστες (κλεφτών) και αποκαλύψεις, «επιστροφές», δημεύσεις και δεσμεύσεις, χωρίς τις χειροπέδες σε ληστές για το κελί, δεν πείθεται με λόγια, δεν τρέχει ασμένως για τον οβολό του στο (δημόσιο) ταμείο.