Μας…ξανάρχονται(;)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΜΙΛΟΥΣΕ, στη βουλή, ο κ. Σαμαράς κι έπεφτε χείμαρρος το χειροκρότημα. Φάτσες χαρούμενες απέναντι, πρόσωπα χαμογελαστά, με όνειρα και σχέδια. Ξανά το σύνθημα, πάλι το ξέσπασμα με χειροκρότημα κι έχει ο Θεός. Πέφτει η Κυβέρνηση, «λήγει» ο Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ σπαράσσεται κι αυτοί ονειροπολούν. Όλοι της πτέρυγας των «εθνικοφρόνων» και κάποιοι ανάμεσά τους ριγούν από…προκαταβολική συγκίνηση. Θα δώσουν όρκο πίστης στο σύνταγμα και τους νόμους οι πολλοί, σιδερώνουν την ρεντικότα τους οι ολίγοι. Θα γίνουν υπουργοί μετά το γιουρούσι και…τρέμε κόσμε. Χαρμάνηδες για εξουσία, θα βγάλουν το κάποιο άχτι και τ’ αποθημένα τους.

ΑΥΤΑ, βέβαια, αφού ναυαγήσουν τα σχέδια για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Τα παραπάνω τσακάλια της πολιτικής δεν ένιωσαν την ανάγκη για τέτοια κυβέρνηση και τους φάνηκε. Το εξέφρασαν με λόγια (άρνησης) και με έργα αυτονόμησης σε ένα σύνολο ελλήνων που αγωνιά, μιας Ελλάδας που πεθαίνει. Κι αν ο κ. Καρατζαφέρης προαλείφεται(;) για βραχύβιος Πρωθυπουργός («Θα κυβερνήσω την Ελλάδα» μου ‘πε στη δεύτερη συνέντευξή του, στο παρελθόν), ωστόσο, θα τον πουν γενίτσαρο, πριν τον φάνε ζωντανό. Οι της «πολυκατοικίας», που ζουν και αναπνέουν μόνο για να μας…ξανάρθουν.

ΕΙΔΕΣ πόσο η ελπίδα ζωντανεύει τον άνθρωπο, λαδώνει τη γλώσσα να γυρνάει ροδάνι και τρέφει την ψυχή; Λαλίστατος π.χ. ο κ. Στυλιανίδης, σε τροχιά επανάκαμψης του κόμματός και πιθανής υπουργοποίησής του. Νωπές οι μνήμες, αλλά τις έσβησε η σχετική ανεπάρκεια των πασόκων και η δραματική πολιτική συγκυρία. Υπουργός ο παραπάνω κύριος και ξόδευε μόνο για τη σουίτα (τη βραδιά) όσο δέκα συνταξιούχοι το μήνα. Αυτοί μας ξανάρχονται!

ΤΑ ξεχάσαμε; Τους θυμόμαστε; Τα σβήσαμε; Έρχονται οι «σεμνοί και ταπεινοί» και θα’ χουν την (υπο)στήριξη της (λεγομένης) αριστεράς-δεν αμφισβητείται. Δεν θα ξεστομίσει κακιά κουβέντα η κα Κανέλη, δεν θα τους κακολογήσει ο κ. Τσίπρας και να (ξανα)δεις που μόνο το διαλυμένο(;) ΠΑΣΟΚ θα συγκεντρώνει τα πυρά τους. Χωρίς να δίνουν πεντάρα για την Ελλάδα που τη γουστάρουν εκτός Ε.Ε. και τη δραχμή σε αξία κατοχικού καταρράκτη.

ΜΑΣ ξανάρχονται με καλοσιδερωμένη ρεντικότα και με…παρθενορραφή στα σκέλη. Ωστόσο «καθαρόν δεν είναι ό,τι επλύθη, αλλά ό,τι δεν ελερώθη» (Καμπούρογλου).