Η ΕΤ1 ενσωματώνεται
ΕΙΡΤ «εγέννησε» ΕΡΤ για να προκύψουν ΕΤ1 και ΕΤ2 και η τελευταία να γίνει ΝΕΤ. Με την…υψηλή επιστασία του Κράτους, εκπεφρασμένη με την «ιδεολογία» και την πρακτική των κυβερνήσεων. Άλλη μια (τεράστια) αποθήκη που τράβηξε, διαχρονικά, με τη χοάνη της «ημετέρους». Πτυελοδοχείο πολιτικών (και η ΕΡΤ) που φάνταζε γυαλιστερό και επιχρυσωμένο σε ανυποψίαστους, τροφός και μάνα υπεράριθμων άεργων που έφτιαξαν περιουσίες μετά βιλών και…πισινών δημοσία δαπάνη. Εξασφάλιζε το Κράτος τα δανεικά του, πορεύονταν κι αυτοί/αυτές με τον μισθό τους, μόνιμοι, άτρωτοι και σταθεροί στο χρόνο.
ΚΑΙ πώς «τρέφεις», σήμερα, αυτόν το «στρατό» υπό τα…όπλα; Σχεδιάζεις την κατάργηση της ΕΤ1 και την απορρόφησή της απ’ την ΝΕΤ και την ΕΡΤ3. Με το επίπεδό τους και αυτές, τα προγράμματα και τα ντοκιμαντέρ, χωρίς φαινομηρίδες και μεσημεριανούδες. Κι ύστερα; Ξεσηκώνονται οι «ενδιαφερόμενοι», συζητούν δημόσια (στη ΝΕΤ), αλλά χωρίς αντίπαλο και αντίλογο. Όλοι συμφωνούν (και συμφωνούμε) πως «όταν κλείνει ένα κρατικό κανάλι, ανοίγει ένα ιδιωτικό» και αλίμονο στην κουλτούρα, τη μόρφωση και την αισθητική μας, αλλά…
ΑΚΟΥΣΑΜΕ απόψεις συγκλίνουσες σε στόχο που τον λένε Μόσιαλο και για μισθούς και μέσους όρους της τάξεως του χιλιάρικου(!;). Και ξεπετάχτηκαν απορίες απ’ το μυαλό και ερωτήσεις. Να τους θυμίσουμε κάποια μικρά και πρόχειρα δείγματα και παραδείγματα; Θα ’χε κέρδη η ΕΡΤ απ’ τα πανηγύρια της Γιουροβίζιον και δεν μας έδωσαν ποτέ λογαριασμό. Και, βέβαια, τους λαλίστατους του ψεσινού πάνελ (ευαισθητοποιημένους που η ανεργία τούς χτυπάει την πόρτα) που μιλούν για πενιχρούς μισθούς τους ρωτάμε (και τους ξαναρωτάμε). Ποιοι και ποιες αμείβονταν με το χιλιαρικάκι τους ημερησίως(!) καλαμπουρίζοντας στης ΝΕΤ τα πρωινάδικα, ή σχολιάζοντας την επικαιρότητα ή εκφωνώντας τις ειδήσεις, μέχρι πρόσφατα και πριν ξεσηκωθούν και οι πέτρες; Κι αν δεν θυμούνται οι σημερινοί (οψίμως) ανήσυχοι και αναστατωμένοι τις αποδοχές των διευθυντάδων ΕΡΤ ή της πολυθεσίτισσας κας Παναγιωταρέα και του «διδύμου Λυριτζής και Οικονόμου», αν ξέχασαν το (σχεδόν χιλιαρικάκι ημερησίως) των κυριών Χούκλη και Τσαπανίδου, τότε δεν πρόκειται να πείσουν τον φορολογούμενο. Δεν τον προστάτεψαν με μιαν έγκαιρη διαμαρτυρία τους για το όργιο, δεν τον νοιάστηκαν για να διαλυθεί το πάρτι.
Η ΕΤ1 δεν πεθάνει. Ενσωματώνεται και απορροφάται από την σοβαρή ΝΕΤ και την υπέροχη ΕΡΤ3.
1 σχόλιο:
Συμφωνώ με τα όσα γράφεις, έχω όμως και κάποιες επιφυλάξεις για το αν θα μεταφερθούν στην ΝΕΤ και στην ΕΤ3 τα αξιόλογα κομμάτια της ΕΤ1...
και δεν ξέρω αν τα έξοδα της ΕΤ1 θα ήταν τόσα αν με τόσο ικανό προσωπικο και εξοπλισμό προχωρούσε στις δικές του παραγωγές και δεν σκόρπιζε αφειδώς στους... απέξω.
Και η αμοιβή κάποιων δεν θα μ' ενοχλούσε εάν με την παρουσία τους και τη δουλειά τους απέφεραν στο κανάλι τα έσοδα που θα υπερκάλυπταν τις ανάγκες της εκπομπής τους.
Γιατί πώς να το κάνουμε; όσο κι' αν στις μετρήσεις τα κρατικά κανάλια βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις, στην επαρχία, (και σε απομακρυσμένες περιοχές) το ποσοστό τους ήταν πολύ μεγάλο.
Οι παιδικές τους εκπομπές είναι παρασάγγας ανώτερες από τα εκτρωματικές εκπομπές των ιδιωτικών.
Σ' αυτήν την χθεσινή εκπομπή κάτι αναφέρθηκε και για τις συχνότητες (μπορεί να κάνω λάθος)... τι γίνεται μ' αυτό το θέμα; Μήπως κάποιος θα μπορούσες να με ενημερώσεις; (ή τουλάχιστον πού θα μπορούσα να διαβάσω γι' αυτό το θέμα;)
Και για τα εκατομμύρια που δόθηκαν για τα δικαιώματα των ποδοσφαιρικών αγώνων, θεωρώ πως ο τρόπος που δέχθηκε την επίθεση το συγκεκριμένο κανάλι είναι κομματάκι ύποπτος... Ωρύονται τα ιδιωτικά κανάλια (που από διαφάνεια σκίζουν, ε;)αλλά οι ποδοσφαιρόφιλοι δεν έχουν αρκετό βαλάντιο πια για να γίνουν συνδρομητές σε νόβα, κόνεξ και δεν ξέρω τι άλλο... Και εθελοτυφλούμε εάν δεν παραδεχτούμε ότι είναι το "θέαμα" που έχει τους περισσότερους τηλεθεατές στην πατρίδα μας... (και επομένως διαφημίσεις, άρα έσοδα)
Και επειδή τίποτε πια δεν μου φαίνεται τόσο αθώο και απλό,έχω την εντύπωση πως το ξέπεσμα της ΕΤ1 είχε δρομολογηθεί καιρό πριν μόνο και μόνο για να δεχτεί η κοινωνία την "ενσωμάτωσή" της... Ποιό άλλο κρατικό κανάλι θα έχει μετά σειρά; (γιατί το παιχνίδι αυτό το έχουμε δει και το ξέρουμε πια: πάντα στα σκαριά είναι ο επόμενος στόχος).
Δημοσίευση σχολίου