Αναπολήσεις…πωλήσεων

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ κλεψιάς και φοροδιαφυγής. Έκλεβαν το Κράτος οι διαχειριστές του, το’ κλεβε και ο τελευταίος επαγγελματίας. Κάθε μεγέθους και αντικειμένου. Με έναν «καλό» φοροτεχνικό που θα κατένειμε το μερδικό στον καθένα της κομπίνας. Κι όταν, βέβαια, η κλεψιά είναι εκτεταμένη, ο ένοχος δεν προσδιορίζεται και μόνο θύματα μετράς. Και σήμερα που αποδείχτηκε πως ο…Χότζας αποβραδίς «δεν έπαιζε βιολί» κατά το γνωστό ανέκδοτο, δεν έχεις μπροστά σου τον εγκληματία. Η λεία του φαγώθηκε (απ’ τον ίδιο), το Κράτος φτώχυνε, οι πολίτες του συνεχίζουν το «σπορ» αλλά με κάποιο δέος και, βέβαια…αναπολούν.

ΟΙ της λεγόμενης εστίασης υπήρχαν και θα υπάρχουν. Όσο ο άνθρωπος θα τρώει, όσο η ταβέρνα θα κοσμεί πρώτη τις αναζητήσεις του έλληνα για διασκέδαση, το έτοιμο φαγητό θα διευκολύνει την εργαζόμενη γυναίκα, αλλά και το «πακέτο» θα…σώζει την τεμπέλα και ανοικοκύρευτη.

ΠΡΟΕΚΥΨΑΝ δεινά στον κλάδο και το(ν) κατανοούμε. Το χρήμα, η πελατεία και η …φοροκλοπή λιγόστεψαν, ωστόσο, οι ενδιαφερόμενοι «βαράνε το σαμάρι». Κόλλησαν στο 23% σαν αιτία των δεινών τους και ξορκίζουν το κακό. Για φόρο (ΦΠΑ) που δεν θα πληρώσουν οι ίδιοι, αλλά το μόνιμο και ανώνυμο πλήθος των καταναλωτών που πάντα (την) πληρώνουν. 

 

ΚΑΙ κάνουν τη γύρα τους τα κανάλια ανάμεσα στου «γύρου» τις (ευχάριστες) οσμές και με το «θύμα» να διεκτραγωδεί τη μοίρα του. Εδώ, βέβαια, να σταθούμε και ας μας συγχωρήσουν οι ευπρεπισμένοι και πεντακάθαροι επαγγελματίες. Δεν μιλάμε γι αυτούς. Για τους άλλους μιλάμε. Για ‘κείνους που πιάνουν τα λεφτά, το κρέας και το ψωμί με τα ίδια άπλυτα χέρια. Μας απασχολεί το «φαίνεσθαι» του μπάγκου τους, αλλά και η αθέατη βρομιά του νεροχύτη και τα ποντίκια της αποθήκης. Οι χωρίς λευκό σκούφο και τα αξύριστα γκαρσόνια. Με τον ιδρώτα τους στυμμένο στην πετσέτα και, ενίοτε να στάζει πάνω στα (λαχταριστά) φαγητά της κατσαρόλας. Λες κι είναι ντροπή να τους φορέσεις μια λευκή ποδιά σε ώρες εργασίας και να τους κάνεις σεμινάρια για τον ενικό και την αγένεια προς τον πελάτη.

ΟΙ παραπάνω που όντως περνούν δύσκολες ώρες σαν κλάδος έχουν τη συμπάθεια και την υποστήριξή μας. Ωστόσο, μη μας τρομάζει η αλήθεια κι ας είμαστε ρεαλιστές. Είναι οι ίδιοι που στα χρόνια της φοροκλοπής φόρτωναν τον κατάλογο τιμές αυθαίρετες και δεν σκιάζονταν για ελέγχους και εφορίες. Δεν απέδιδαν τον ΦΠΑ που τσέπωναν, δεν έδιναν λογαριασμό (ούτε απόδειξη) στον πελάτη και η ματιά τους μόνιμα στο (κοντινό) ταμείο του μαγαζιού τους-αδιάφορη για το (μακρινό) των εισφορών τους.