Βλέποντας τα δελτία ειδήσεων των "μεγάλων" μέσων μαζικής εξημέρωσης, ο πολίτης καθημερινά μαθαίνει για υποθέσεις παιδεραστίας, βιασμών, δολοφονιών, εμπορίου ναρκωτικών, ακόμη και φοροδιαφυγής, - δηλαδή, καθημερινά, πληροφορείται με τον πλέον άγριο τρόπο των δελτίων ειδήσεων (μουσική επένδυση τύπου ταινιών τρόμου, φρικιαστικές περιγραφές κι επίθετα που θυμίζουν κακή μυθιστοριογραφία και όχι δημοσιογραφία, που διανθίζονται με τις κατάλληλες γκριμάτσες των δημοσιογράφων - ηθοποιών) ότι ζει σε έναν τρομακτικό και απειλητικό για τον ίδιο και τα αγαπημένα του πρόσωπα κόσμο.
Ποιο το κοινό σημείο όλων αυτών των εγκληματικών πράξεων;
" Το έγκλημα διέπραξε ένας -χρονος αλλοδαπός, ημεδαπός κτλ". Ποτέ, με πολύ σπάνιες εξαιρέσεις, αναφέρεται κάποιο όνομα κι επίσης, σχεδον ποτέ, παρουσιάζεται κάποια φωτογραφία. Αυτό ορίζει η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του δράστη που περιλαμβάνει και την προστασία των προσωπικών του δεδομένων, κι ας βυθίζει στον τρόμο τους πολίτες, καθώς δεν ξέρουν από ποιον να φυλαχτούν οι ίδιοι και να προστατέψουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα - ειδικά, δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δραστών απελευθερώνονται μετά από σύντομο χρονικό διάστημα κι επιστρέφουν στο κοινωνικό σύνολο, τις περισσότερες, δυστυχώς, φορές, για να διαπράξουν τα ίδια εγκλήματα σε βάρος των ανυπεράσπιστων θυμάτων τους. Ποιο το κοινό σημείο όλων αυτών των εγκληματικών πράξεων;
Η προστασία, ωστόσο, της ανωνυμίας αυτών των δραστών τίθεται στο απυρόβλητο και δε συζητείται καν η πιθανότητα αποκάλυψης της ταυτότητάς τους όσο απεχθής και να είναι η πράξη τους. Σ' αυτό η δικαιοσύνη είναι άτεγκτη: πρέπει να προστατευτούν τα ανθρώπινα δικαιώματα του δράστη και να μη στιγματιστεί ο ίδιος και η οικογένειά του.
Από την άλλη μεριά, η τόσο ευαίσθητη με τα ανθρώπινα δικαιώματα δραστών αξιόποινων πράξεων δικαιοσύνη, φαίνεται αποφασισμένη να αποκαλύψει την ταυτότητα των διαχειριστών ιστολογίων με την πρόφαση ότι κάποιοι ρίχνουν λάσπη, ή απειλούν, ή εκβιάζουν. Και διερωτάται κανείς πώς είναι δυνατόν η ταυτότητα καταδικασμένων εγκληματιών να προστατεύεται, ενώ η ταυτότητα Ελλήνων πολιτών, χωρίς να έχουν κάνει κάποια παράβαση, να αποκαλύπτεται, χωρίς κανένα ενδοιασμό: τι απέγινε η προστασία των προσωπικών δεδομένων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών;
Η δικαιολογία ότι κάποιοι ρίχνουν λάσπη, απειλούν, ή εκβιάζουν είναι σαθρή και "ρατσιστική", τηρουμένων των αναλογιών. Είναι σαν να διώκονται όλοι οι Γερμανοί, επειδή κάποιοι από αυτούς συμμετείχαν στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Σαθρή, γιατί κανείς δε διώκεται, επειδή υπάρχει πιθανότητα κάποτε να ρίξει λάσπη, ή να απειλήσει κάποιον ή γενικά να κάνει κάποια παρανομία - με την ίδια λογική θα έπρεπε να στιγματίζονται όλοι οι άνδρες, επειδή κάποιοι από αυτούς διέπραξαν βιασμούς και άρα κάθε άνδρας υπάρχει πιθανότητα να διαπράξει βιασμό..
Σοφιστείες, για να δικαιολογηθεί η φίμωση των ιστολογίων. Αποκαλύπτεται η ταυτότητα των συντακτών των ιστολογίων, τη στιγμή που προστατεύεται η ταυτότητα των εγκληματιών. Ο πολίτης αγνοεί από ποιον να προστατευτεί και να προστατέψει τα αγαπημένα του πρόσωπα, τη στιγμή που τα μεγάλα συμφέροντα και τα στηρίγματα του καθεστώτος προστατεύονται από την ανεξάρτητη δικαιοσύνη που τους αποκαλύπτει από ποιους κινδυνεύει το βόλεμά τους και ποιους πρέπει να κυνηγήσουν... Όπως τον Σωκράτη Γκόλια, του οποίου τους δολοφόνους, ίσως, δε μάθουμε ποτέ।
http://endelehia.blogspot.com/2011/08/blog-post_7057.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου