ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ μας εκφράζουν τα ανελεύθερα καθεστώτα, ωστόσο, «ουδέν κακόν κ.λπ». Στην Σοβιετική Ρωσία, όπου μόνο ο…εχθρός (διάβαζε Αμερικανοί πράκτορες) κυκλοφορούσαν και δρούσαν ελεύθεροι, μόνο οι έμποροι ναρκωτικών δεν υπήρχαν, ούτε για δείγμα. Τους περίμενε το εκτελεστικό απόσπασμα και το’ ξεραν. Μόνο που ο λαός που πανηγύρισε για την Περεστρόικα δεν το ‘ξερε, δεν το φτάστηκε πως η αυστηρή Ρωσία θα καταντήσει όπως η σημερινή. Με τους εμπόρους ελεύθερους και τους διακινητές ανενόχλητους. Με το χρήμα να (δια)κινείται ακόμα και στην Ελλάδα, όπου η (νεο)νομενκλατούρα αγοράζει ακίνητα, παραθερίζει και δαπανά.

ΓΙΑ τον «Ελεύθερο Κόσμο» της Δύσης και τα ναρκωτικά δεν χρειάζεται κάτι να πεις, μόνο να κάνεις οφείλεις, ωστόσο, δεν μπορείς. Το ποτάμι δεν γυρίζει, το δέντρο έχει ρίζες βαθιές, «δεν κόπτεται και εις πυρ βάλλεται» και μόνο να το κλαδέψεις θα μπορούσες. 

Κι αυτό είναι δύσκολο, μιας κι έχουν γνώση οι φύλακες κι είναι πολλοί και δυνατοί. Φανερά…κρυφοί και κρυπτόμενοι, αλλά το τραστ πανίσχυρο, ελέγχει κυβερνήσεις, «κυβερνήσεις», (δι)ορίζει άρχοντες και διαμορφώνει προϋπολογισμούς.

ΑΝΤΙ, λοιπόν, η Δύση να αμυνθεί, αφήνεται. Διευρύνει το πεδίο και τα ναρκωτικά, τα κράτη αδημονούν να «εγγραφούν» στο τραστ της παγκόσμιας αγοράς, το έγκλημα είναι διαρκές, ωστόσο, ποιος θα βρεθεί να τους δικάσει; Η (ενωμένη) Ευρώπη θα πορευτεί κατά τα αμερικανικά πρότυπα κι εμείς κατά τα ευρωπαϊκά. Κι αν δεν μίσησες τα καταστροφικά «φρουτάκια», θα σου τα μπάσουν κανονικά και νόμιμα. Αν ήθελες τον ειδεχθή εγκληματία νεκρό, θα σου τον βγάλουν νόμιμα(!) σε λίγα χρόνια, για να συνεχίσει το…θεάρεστο έργο του στην ανοχύρωτη κοινωνία. Τέλος, αν του μεγαλέμπορου ναρκωτικών του άξιζε μια δημόσια εκτέλεση και του διακινητή μια τιμωρία παραδειγματική, δεν θα τα δεις και μην τα περιμένεις. 

ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΑΜΕ, αλλά…προλάβαμε. Εκεί που λέγαμε πως θα αναλάβουμε μιαν εκστρατεία ενημέρωσης με δείγματα πως η Πολιτεία (μας) δεν αστειεύεται, ξεκινάμε την…ενθάρρυνση. Έμμεσα και ύπουλα, ευρωπαϊκά και παγκόσμια. «Δεν χάλασε ο κόσμος για λίγο χασισάκι κι ας λένε πως για…χάρη του μας κόψαν’ το τσιγάρο». Αντί να ανεβάσουν τις στροφές πατώντας γκάζι για την απομάκρυνση, σαλτάρουν για το άρμα που μας πάει στον γκρεμό. Δεν πολυνοιάστηκαν οι «δικοί μας», δεν διείδαν τους κινδύνους, δεν βλέπουν εφιάλτες. Μόνο τον δρόμο για τη Λέσχη (Μπίλντερμπεργκ) βλέπουν. Εκεί (συν)αποφασίζουν κι εμείς περιμένουμε. Την ενθάρρυνση να φέρει τους καρπούς της και τα ναρκωτικά απ’ την κανονική την πόρτα.