Ο Κλεισθένης γράφει.
Σεβασμός στα μπάνια του λαού.
Σχετική ηρεμία θα έχουμε για το υπόλοιπο καλοκαίρι, θα ατονήσουν όπως είναι φυσικό οι κινητοποιήσεις, οι απεργίες και οι διαδηλώσεις.
Όλοι προετοιμάζονται για την μάχη του Σεπτέμβρη.
Οι περισσότερες αποφάσεις εντός και εκτός θα ληφθούν τον Σεπτέμβρη.
Η Ευρώπη θα «σώσει» την Ελλάδα το Σεπτέμβρη.
Οι εκλογές θα γίνουν τον Σεπτέμβρη.
Ο δημοψήφισμα θα γίνει τον Σεπτέμβρη.
Οι πολίτες όταν γυρίσουν απ’ τις διακοπές θα βρεθούν αντιμέτωποι με την ακρίβεια, τα σχολικά έξοδα, τις μειώσεις σε μισθούς, την αβεβαιότητα της μονιμότητας στο δημόσιο και άλλα δυσάρεστα.
Φυσικά θα αντιδράσουν, ξανά πορείες, διαδηλώσεις, απεργίες τον Σεπτέμβρη.
Όλοι έχουν στραμμένα τα βλέμματα στον Σεπτέμβρη.
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Σεπτέμβρη.
Θα είναι ένας μαύρος Σεπτέμβρης.
Στο μεταξύ το ξεπούλημα άρχισε, ήδη πουλήθηκε το 10% του ΟΤΕ στους «σωτήρες» Γερμανούς σε τιμή «μπιρ παρά» που λένε και οι φίλοι μας της άλλης μεριάς του Αιγαίου.
Η συνέχιση του ξεπουλήματος με την ευλογία της δήθεν διαφωνούσης αντιπολίτευσης θα παίρνει μορφή χιονοστιβάδας.
Η μείωση δήθεν του σπάταλου κράτους θα πάρει σάρκα και οστά με το κλείσιμο πολλών οργανισμών και την απόλυση του «πλεονάζοντος»;;; προσωπικού.
Ο κράτος πρέπει να μειώσει τα έξοδά του αλλά για την κρατική επιχορήγηση του ιδιωτικού τομέα που ανέρχεται σε μερικά δις ευρώ ούτε κουβέντα.
Δημιούργησαν έναν αντιπαραγωγικό και σπάταλο δημόσιο τομέα με την λογική των ρουσφετιών και τώρα αντί να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, με αναδιάρθρωσή του, τον διαλύουν και στέλνουν εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους στην ανεργία.
Η εσωτερική υποτίμηση με φτωχοποίηση των Ελλήνων καλά κρατεί.
Πόλοι αντίστασης; Πολλοί, τόσο πολλοί που η σύγχυση του λαού είναι μεγάλη.
Απ’ τη μια οι οικονομολόγοι, παλιοί και νεόκοποι.
Όλοι έχουν έτοιμη την λύση, όλοι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. Όλοι σπέρνουν φρούδες ελπίδες για την έξοδό μας απ’ την κρίση.
Απ’ την άλλη η ελίτ της επιστήμης και της τέχνης.
Αφού στήριξαν το σάπιο καθεστώς επί σειρά δεκαετιών τώρα χωρίς ίχνος ντροπής σηκώνουν δήθεν παντιέρα κατά του συστήματος, του συστήματος που τους καλοτάισε τόσο ώστε μπουκωμένοι δεν μπορούσαν να αρθρώσουν ούτε κουβέντα διαμαρτυρίας για την καταστροφική πορεία της χώρας.
Αναφέρομαι στον Κασιμάτη και σια που όψιμα διατυπώνει συνταγματικές ενστάσεις όταν είναι γνωστό ότι ήταν σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου όταν έγινε η κατάπτυστη αλλαγή του συντάγματος που κατέστησε το πολίτευμα πρωθυπουργική δικτατορία.
Αναφέρομαι στον Μπέη που στήριξε επί δεκαετίες το σύστημα ΠΑΣΟΚ και σήμερα το καταγγέλλει διαμαρτυρόμενος γιατί δεν χειρίστηκαν κατά το δοκούν την περίπτωση της κόρης του.
Αναφέρομαι στον Ανδριόπουλο που απαγόρεψε στο ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιεί ένα τραγούδι του γιατί δεν του έδωσαν το μέγαρο για παραστάσεις.
Θα μπορούσα να αναφερθώ και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, η ουσία όμως δεν αλλάζει.
Πολλοί λένε ότι οι παρέες γράφουν ιστορία.
Όσο οι παρέες δραστηριοποιούνται στον κλειστό δικό τους κύκλο το μόνο που παράγουν είναι αυτοϊκανοποίηση. Ιστορία παράγεται μόνο όταν οι παρέες αγκαλιαστούν από μεγάλα τμήματα του λαού και αποκτήσουν συλλογική πολιτική δράση.
Όσοι υποστηρίζουν ότι υπάρχουν δύο τάσεις στην Ελληνική κοινωνία, η κοινοβουλευτική και η επαναστατική κάνουν λάθος. Επαναστατική τάση δεν υπάρχει τουλάχιστον αποδεκτή σε μεγάλο κομμάτι του λαού. Υπάρχει μόνο στην φαντασία μικρών ομάδων με μηδενική επιρροή στα πολιτικά πράγματα.
Η πλατεία.
Ο χώρος όπου κομματικοί λύκοι με προβιά προβάτου, αναρχικοί, αναρχίζοντες, αντιεξουσιαστές, πράκτορες, αρχαιοελληνολάτρες, δωδεκαθεϊστές, καλόγεροι, γραφικοί τύποι κλπ προσπαθούν να πάρουν το πάνω χέρι και να ποδηγετήσουν το κίνημα.
Ένα παρόλα τα όσα λέγονται απολιτίκ κίνημα.
Οι προτάσεις βροχή αλλά ουσία και εφαρμοστικότητα μηδέν.
Η ουτοπία σ’ όλο της το μεγαλείο.
Όλοι αυτοί έκοντες άκοντες παγίδεψαν το κίνημα των αγανακτισμένων μετατρέποντάς το σε ανούσιο, μη παραγωγικό και απολιτίκ.
Νέα κόμματα και μέτωπα.
Φυτρώνουν σαν μανιτάρια.
Εμείς είμαστε 300σιοι, εμείς 500σιοι, εμείς σπίθες, εμείς πατριωτικό κίνημα, εμείς πατριωτικό μέτωπο, εμείς δημοκρατικό κίνημα, εμείς δημοκρατικό μέτωπο, εμείς φιλική εταιρία, εμείς ο κανένας, εμείς ΕΑΜ β’, εμείς επαναστάτες του τώρα, εμείς επαναστάτες του αύριο, εμείς αμεσοδημοκράτες και πάει λέγοντας.
Δεν θέλω να αδικήσω και τον περιπλανώμενο θίασο του Κολλάτου που περιοδεύει από σπίτι σε σπίτι κάνοντας την επανάσταση του «γιούχα».
Τα αντιπολιτευόμενα κόμματα.
Η υποκρισία σπάει τα φράγμα.
Διαμαρτύρονται, καταγγέλλουν και αντιδρούν μόνο σε ότι θίγει το κομματικό τους συμφέρον ή τα κομματικά τους στελέχη.
Η ΝΔ: Αφήνει το ΠΑΣΟΚ να καταστρέψει και να υποδουλώσει την χώρα περιμένοντας να καρπωθεί όλη την δυσαρέσκεια του λαού, να έρθει στην εξουσία με τα δικαιώματα καταστρατηγημένα και την δικαιολογία της μελλοντικής της απραξίας έτοιμη. «Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε γι’ αυτό ή το άλλο, έχει υπογράψει η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ» θα λένε και θα ξαναλένε.
«Παραλάβαμε καμμένη γη» θα λένε και θα ξαναλένε.
Το ΛΑΟΣ και το ΔΗ.ΣΥ περιμένουν την ένωση της κεντροδεξιάς για να μπουν στο εξουσιαστικό βάθρο.
Η αριστερά ομφαλοσκοπεί πολυδιασπασμένη σε ευρωπαϊστές και δογματικούς χωρίς καμία ουσιαστική παρέμβαση στην επερχόμενη καταστροφή.
Ο λαός.
Καταπιεσμένος, μια ζωή στο περιθώριο παρατηρεί αδύναμος να αντιδράσει, τα μηνύματα, οι προτάσεις και οι νέοι πολιτικοί σχηματισμοί τον αποπροσανατολίζουν και τον οδηγούν σε σύγχυση.
Οι μικροδιαφοροποιήσεις και η άνευ ουσίας κινητικότητα έρχονται με μορφή καταιγίδας.
Δεν προλαβαίνει να σκεφτεί, να αφομοιώσει, να προσανατολιστεί, να ζυμώσει τον ορυμαγδό πληροφοριών που δέχεται με αποτέλεσμα συγχυσμένος να αγανακτεί, να απολιτικοποιείται και να ορθώνει ένα διαχωριστικό τείχος γύρω του μη εμπιστευόμενος κανέναν και για τίποτε.
Η πεποίθησή μου είναι ότι τελικά ο Σεπτέμβρης θα είναι μαύρος όχι μόνο απ’ τα δεινά που μας περιμένουν αλλά και απ’ την ανυπαρξία λύσεων, «φωτός στο τούνελ» όπως λένε και οι πολιτικάντηδες.
Χωρίς να ισχυρίζομαι ότι κατέχω την αλήθεια καταθέτω την γνώμη μου σαν ελεύθερος Έλληνας πολίτης.
Όσο οι υπεύθυνοι μένουν ατιμώρητοι.
Όσο τα κόμματα θολώνουν το τοπίο, μη εντασσόμενα στον ξεκάθαρο ιδεολογικό τους χώρο.
Όσο οι πολίτες περιμένουν απ’ τα κόμματα να διορθωθούν απέχοντας από κάθε κομματική και πολιτική διεργασία αφήνοντας έτσι το τοπίο ελεύθερο για τα κάθε λογής κομματόσκυλα.
Όσο το πολίτευμα χωλαίνει και η δημοκρατία δυσλειτουργεί.
Τόσο περισσότερο θα βυθιζόμαστε στην κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και κοινωνική και αξιακή και Εθνική.
Η λύση στο Ελληνικό πρόβλημα είναι πολιτική και βαθύτατα ιδεολογική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου