Ο…φάκελος (της Κύπρου)

Του Θανάση Νικολαΐδη

«Ο,ΤΙ έγινε στην Κύπρο σχεδιάστηκε στο σπίτι του Αμερικανού Πρέσβη στο Λονδίνο, παρουσία Μακαρίου και Ετσεβίτ».

Η παραπάνω αλήθεια(;) είναι κάποιου αναγνώστη (μου). Θα επιμείνουμε κι εμείς σχολιάζοντας. Για τη δικιά μας αλήθεια κι ας μην αποδεικνύεται. Και τι μπορείς να αποδείξεις, όταν οι αποφάσεις και οι σχεδιασμοί γίνονται εν κρυπτώ και με την πρόβλεψη να μην ανοίγονται οι φάκελοι όσο ζουν οι πρωταγωνιστές; Μήπως μπορεί κάποιος να το αποδείξει πως οι αποστάτες «τα’ πιασαν» για την προδοτική τους πράξη ή μήπως είχες στοιχεία πως η «επανάσταση» του ’67 σχετίζονταν με τους Αμερικάνους; Από μακριά, λοιπόν, μελετάς, εικάζεις και αποφαίνεσαι.

ΤΗΝ επομένη της εισβολής, ο…αριστερός Ετσεβίτ «ανέκραξε»: Ευχαριστούμε Ρώσους και Αμερικανούς δια την επιδειχθείσαν κατανόησιν». Οι μεν το’ ξεραν (και ουδέν έπραξαν), οι δε το σχεδίασαν και το πραγματοποίησαν. Με ξένο αίμα (όπως το συνηθίζουν) και χωρίς να φαίνονται. Και πότε οι Άγγλοι «φάνηκαν», αν εξαιρέσουμε την παρουσία τους και τη συμμετοχή στα «Δεκεμβριανά»; Μήπως την αντικομουνιστική εκστρατεία τους στο Βιετνάμ και στην Κορέα οι Αμερικάνοι την ανέλαβαν μόνοι τους; 

ΚΑΙ τι απόμεινε για το μεγάλο κόλπο της εισβολής στην Κύπρο; Ο Μακάριος και ο ρόλος του, ο πραγματικός και ο…(επι)φαινόμενος. Κανένας δεν το πίστεψε πως θα «ταφεί» στα χαλάσματα της Αρχιεπισκοπής κι όταν εξέπεμπε το τραγικό «Κυπριακέ λαέ, είμαι ο Μακάριος», λέγεται (χωρίς να αποδεικνύεται-προς το παρόν) πως τον είχαν φυγαδεύσει. Λάθρα και απ’ την πίσω πόρτα. Ποιοι (πράκτορες), για ποιους και γιατί; Κι ακόμα είναι αλήθεια, ποτέ δεν θα το μάθουμε.

ΚΙ απόμειναν μανάδες να κλαίνε μαυροφορεμένες τα παιδιά τους, κοιτώντας μακριά τα σπίτια όπου μεγάλωσαν. Οι πολιτικοί ήρθαν και παρήλθαν, άλλοι πέθαναν «εν δόξη» και ο φάκελος παραμένει κλειστός. Θ’ ανοίξει με το πλήρωμα του χρόνου και για συμπλήρωμα της Ιστορίας. Για κάποιες σελίδες της του κυπριακού ελληνισμού και μερικές αράδες της παγκόσμιας ιστορίας. Όσο λογάριαζαν οι ισχυροί τους «μικρούς» στο αέναο ανταγωνιστικό τους παιχνίδι, με στιγμές σιωπηρής συνεργασίας τους και ύποπτης ανοχής.

ΔΕΝ υπάρχει σήμερα Ετσεβίτ και (Ιωαννιδική) χούντα, ούτε Σ.Ε. (Σοβιετική Ένωση)-οι Αμερικανοί δεν έχουν κάποιον να «φοβηθούν». Μόνο να…ντραπούν έχουν για λογαριασμό των Κυπρίων και της παγκόσμιας κοινότητας που τη διαφεντεύουν. Θα μπορούσαν να μας αποκαλύψουν την αλήθεια σε φάκελο ανοικτό, για να άρουμε την αμφισβήτηση και ν’ αρχίσουμε να τους…εκτιμάμε.