Αλλά τις ζωές μας ρε φίλε; Τις ζωές μας;

Λείπω μέρες από το μέτωπο, άφησα (για πόσο; όσο) τη μάχη. Συνέβη κάτι που έκανε να σταματήσουν τα πάντα γύρω μου. Όχι μόνο ο χρόνος. Έπαψε η γης να γυρνά.
Μετά την υπερ-προσπάθεια που κάναμε, τις ώρες που καταναλώσαμε, τις υποχρεώσεις που αφήσαμε, την κούραση, το ξύλο, τις συλλήψεις, τα χημικά, το άδικον του πράγματος (αυτοί συνεχίζουν ακάθεκτοι να ρημάζουν τη χώρα), το ότι τελικά μάς ανάγκασαν να αφήσουμε το τερέν.. ήρθε το τελειωτικό χτύπημα. Πάθαμε ό,τι ακριβώς απευχόμασταν. Αυτό που, με τον αγώνα μας, προσπαθούσαμε να αποτρέψουμε..
Η συναγωνίστριά μου η Μάρω (η μία εκ των τριών του Συντάγματος), έχασε τον άντρα της.
Ο άντρας της αυτοκτόνησε. Για οικονομικούς λόγους.

Μέχρι χθες παλεύαμε γιατί μας πήρατε το χαμόγελό μας, γιατί δεν αφήσατε στα παιδιά μας επιλογή, γιατί μας κλέψατε το αύριο.. Αλλά τις ζωές μας ρε φίλε; Τις ζωές μας; Να φεύγουμε εμείς γιατί ΕΣΕΙΣ αρέσκεστε στο να πηδάτε την αξιοπρέπειά μας;;;;;
(Ναι, αυτό είναι απειλή). Ό,τι είδατε μέχρι σήμερα ήταν.. ΤΙΠΟΤΑ! Τώρα θα δείτε τι σημαίνει μάχη.
Το αίμα των τίμιων, δίκαιων, αξιοπρεπών, αντρών ήταν πολύ. Παραπάνω από αρκετό. Εδώ μπαίνει το στοπ.
Ήρθε η ώρα να αρχίσει να τρέχει σαν ποτάμι το αίμα των προδοτών.
Για κάθε σταγόνα που χύθηκε δίκαιου αντρός, τόνους θα τρέξει αδίκων.
Ετοιμαστείτε για μια άλλη μάχη.. μια μάχη που δεν την έχετε ξαναδεί. Τώρα θα παλέψετε με το θεριό.. (Φαντάσου το, φτιάξ’ το με τη φαντασία σου. Δες εμάς… μια καρδιά… μια γροθιά)……………. Το έφερες το θηρίο μπρος στα μάτια σου; Ε, τώρα ετοιμάσου να το παλέψεις.

Γράφει η Στεφανία Λυγερού

Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!