ΤΟ ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ!

 από ΛΑΙΚΟ KINHMA

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ - ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ

Μέρος Α’ : ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ

Α. Προσπαθώντας να εκθέσουμε τις αιτίες της συνολικής κοινωνικής χρεοκοπίας, τις συνθήκες και τους όρους που οδήγησαν σε αυτή, μας καταλαμβάνει θλίψη και οργή. Είναι εύκολο να ξεστρατίσουμε, να παρασυρθεί ο νους από όσα νοιώθει ο άνθρωπος, όσα βλέπει παντού όπου κοιτάζει και αντί να αναζητά λύσεις, να σπαταλήσει τελικά τη ζωή του γράφοντας και αναλύοντας τα χιλιάδες αίτια της σύγχρονης ελληνικής καταστροφής. Παρασυρόμενοι όμως, αντί να δούμε το παρόν και να σχεδιάσουμε το μέλλον, θα κάνουμε κύκλους γύρω από το παρελθόν που δημιούργησε και κατάστρεψε το ελληνικό παρόν. Αν ψάχνουμε τα αίτια της καταστροφής, ας σηκωθούμε λίγο πάνω από τη γη της Ελλάδας, ας αφήσουμε για λίγο παράμερα τις δοξασίες μας, ας κοιτάξουμε μέσα μας και γύρω μας, τότε μόνο θα δούμε με καθαρά μάτια και νου τι συμβαίνει στην χώρα μας, γιατί έγινε και πως θα διορθωθεί, πως θα υπάρξει αύριο για την Ελλάδα και τους Ελληνες.

Τι έφταιξε ; ΟΛΑ : άνθρωποι, δομές, επιλογές, πολιτικοί, επιχειρηματίες, παιδεία, δικαιοσύνη … ΟΛΑ. Αυτό το «ΟΛΑ» παραπέμπει σε ένα κύριο και κεντρικό παράγοντα : το ΣΥΣΤΗΜΑ, το κοινωνικό λειτουργικό σύστημα που επιλάξαμε, ο τρόπος οργάνωσης και κίνησης της κοινωνίας.

 

Το ΣΥΣΤΗΜΑ που ακολουθήσαμε, σε κάθε του έκφανση, κύκλο και λειτουργία, νομικό, θεσμικό και πρακτικό ήταν απόλυτα λάθος. Το ΣΥΣΤΗΜΑ αυτό που ακολούθησε η χώρα και η κοινωνία στην οργάνωσή της πρέπει να εννοήσουμε και να επισημάνουμε πως δεν ήταν ξέχωρο από το παγκόσμιο. Αντίθετα, ήταν απόλυτα αντίστοιχο με όσα πρόσταξε και προστάζει για την Ελλάδα (και άλλες ασήμαντες για αυτό χώρες) το παγκόσμιο διευθυντήριο. Τις δικές τους εντολές και οδηγίες ακολουθήσαμε πιστά, τις δικές τους επιλογές «επιλέξαμε» να πραγματώσουμε, το δικό τους θεατρικό έργο ανεβάσαμε στην σκηνή της Ελλάδας και φυσικά, επειδή το έργο αυτό δεν ταιριάζει στον χώρο και στους ανθρώπους, το αποτέλεσμα ήταν οικτρό. Το νεοελληνικό θεατρικό μπουλούκι και οι ηθοποιοί του, έβγαζαν αστειότητα την ώρα που απαιτείτο σοβαρότητα, έκαναν δράμα την κωμωδία και κωμωδία το δράμα. Για αυτό τον λόγο μάθαμε να γελάμε με τα χάλια μας !!! και ταυτόχρονα να υποστηρίζουμε τον «ελληνικό τρόπο», που τελικά δεν ήταν και είναι ελληνικός. Με τον ίδιο τρόπο αφήσαμε ό,τι πιο άθλιο, ανάξιο και κιτς διαθέτει αυτή η κοινωνία να την κυβερνά και να την διακατέχει. ...

Β.        Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΤΙΠΟΤΑ

            Εχουμε μπροστά μας ένα φυτικό δετικό για τα κεντρώματα (μπολιάσματα). Επειδή πολλοί θα αγνοούν τι είναι αυτό (!!!), ας πούμε πως είναι ένα νήμα από φυτό με το οποίο δένεις τα δέντρα όταν τα μπολιάζεις (ούτε αυτό θα το ξέρουν άλλοι τόσοι !!!).  Γράφει επάνω : MADE IN GERMANY !!! . Ενα απλό φυτικό νήμα (ουσιαστικά ακατέργαστο) από αυτά που επί χιλιάδες χρόνια παρήγαγαν οι ίδιοι οι Ελληνες αγρότες από αυτοφυή φυτά, έρχεται τώρα στην Ελλάδα από την Γερμανία και από άλλες χώρες. Την ίδια ώρα η Ελλάδα φτωχαίνει, χάνει χρήματα που στην ουσία είναι ώρες μόχθου και δουλειάς των Ελλήνων για να εισάγει πράγματα που φύονται από μόνα τους στην χώρα μας. Μετά αναρωτιόμαστε πως και γιατί η οικονομία μας είναι ελλειμματική, γιατί παίρνουμε συνεχώς δανεικά. Κάποιοι είχαν την κεντρική πολιτική επιλογή η Ελλάδα να μην παράγει. Κάποιοι στην χώρα της φυσικής ποιότητας και της παραγωγικής αυτάρκειας επέλεξαν την παραγωγική απαξίωση και την εξάρτηση. Την ίδια απαξίωση και εξάρτηση επέβαλαν και στους Ελληνες, στον ελληνικό λαό. Μας έκαναν εξαρτήματα άθλιων μηχανισμών και πόλεων χωρίς καμία παραγωγική υπόσταση και ποιότητα.   Ετσι, ακριβώς την ίδια ώρα, ένας νέος άνθρωπος κάτοικος της Αθήνας ή κάποιας άλλης μεγάλης πόλης, παρακαλάει έναν σουβλατζή (από τους επίσης χιλιάδες) να τον απασχολήσει δύο φορές της εβδομάδα για να κουβαλάει σουβλάκια (μισο-εισαγόμενα και αυτά), με τέσσερα Ευρώ ωρομίσθιο και την βενζίνη του ίδιου. Τα 50 Ευρώ που θα πάρει είναι το βδομαδιάτικο της φτώχειας του … . Αντί να τον βοηθήσουμε να γίνει καλύτερος για τον εαυτό του και όλους μας, αντί να τον βοηθήσουμε να εκφράσει ό,τι καλύτερο έχει μέσα του, το ΣΥΣΤΗΜΑ τον κάνει εξάρτημα, τον κάνει επαίτη και ανασφαλή, τον αχρηστεύει ουσιαστικά και τον διδάσκει ένα καταστροφικό για τον ίδιο και για όλους «λάθε βιώσας». Η κατάσταση αυτή αποτελεί κοινωνική και εθνική κατάντια και είναι το μεγαλύτερο συνολικό έγκλημα κατά του λαού μας, μια σιωπηρή γενοκτονία του ελληνικού λαού και του ελληνισμού.

            Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα, η Ελλάδα της Ευρώπης, η Ελλάδα των επιλογών του συστήματος, η Ελλάδα που καταστρέφει τους ανθρώπους. Οπου και εάν κοιτάξουμε στην Ελλάδα, θα δούμε παρόμοιες ιστορίες τρέλας: ανθρώπους με οράματα και ικανότητες να χαραμίζονται και να καταστρέφονται μέσα σε τεράστια χωνευτήρια άγνοιας και ολικής πολιτικής ανικανότητας, συστημικής εξαθλίωσης, κατάρρευσης και καταστροφής. Μαζί τους χάνεται και καταστρέφεται η Ελλάδα, η πατρίδα μας. Τα 8/10 των Ελλήνων ζουν σε πόλεις, όπου σχεδόν κανείς δεν παράγει,  με κορυφαία μια πόλη που στοιχίζει πανάκριβα σε ανθρώπινο δυναμικό, δυνατότητες και υποδομές, μια πόλη απάνθρωπη, όπου μαζεύτηκε και αχρηστεύτηκε η μισή σχεδόν Ελλάδα : την Αθήνα.

Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα των υπηρεσιών του ενός στον άλλο, παράγει μόλις το 8% του ενεργού πληθυσμού. Με ένα τέτοιο δεδομένο είναι ηλίου φαεινότερο πως και γιατί η χώρα εισάγει και δεν παράγει, πως και γιατί η Ελλάδα δεν έχει αυτάρκεια αγαθών, πως και γιατί χρωστάει συνεχώς. Η παραγωγή στην χώρα ολοένα και φθίνει. Αυτό δεν είναι ένα τυχαίο συμβάν, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας φυσικής αδυναμίας των Ελλήνων. Είναι αποτέλεσμα των άθλιων καταστροφικών επιλογών των κυβερνήσεων, των αφεντικών τους και του παγκόσμιου συστήματος.

Αφησαν τον παραγωγό απροστάτευτο και απαίδευτο, ανοχύρωτο και μόνο του απέναντι σε κάθε μεσάζοντα και έμπορο του ιδρώτα του. Η ίδια η κοινωνία μεταβλήθηκε πλειοψηφικά σε κοινωνία μεσαζόντων και εμπόρων. Ο κάθε ένας από εμάς ζει εκμεταλλεύομενος και παζαρεύοντας τις ανάγκες του άλλου. Ηταν και είναι αυτονόητο πως κανείς παραγωγός, κανένας άνθρωπος που παράγει αγαθά, δεν αντέχει σε αυτές τις συνθήκες κλοπής και εγκατάλειψης και, εάν ο ίδιος ο παραγωγός δεν είχε κάποιο δρόμο να ακολουθήσει για την πόλη (αν δεν του είχε πάρει το χωράφι η ληστρική τράπεζα), βρήκαν τον δρόμο και τον ακολούθησαν τα παιδιά του.  Αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα, η πραγματικότητα στην οποία όχι μόνο δεν υπάρχει παραγωγική κουλτούρα, αλλά όποιος παράγει, αντί να είναι σε περίοπτη τιμητική κοινωνική θέση, ονειδίζεται και θεωρείται κορόιδο, θύμα,  αντικείμενο προς εκμετάλλευση και κατώτερης κατηγορίας άνθρωπος.  Με αυτά τα συστατικά, με αυτό το σύστημα, δεν μπορεί κανείς να απορεί γιατί φτάσαμε εδώ, στην εσχατιά της απαξίωσης, της ανικανότητας και της απόγνωσης.

Την ίδια ώρα, οι εκμεταλλευτές του κοινωνικού συστήματος και αυτοί που το επιβάλλουν με πλύση εγκεφάλου, ως δόγμα και μοναδική λύση, συμπεριφέρονταν και συμπεριφέρονται ως αλητήριοι μάγκες που κοροϊδεύουν και εκβιάζουν τους πάντες και τα πάντα : 25 λεπτά το λίτρο το γάλα στον παραγωγό – 145 λεπτά στον καταναλωτή λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, 10 λεπτά το κιλό το πορτοκάλι στον παραγωγό – 100 στον καταναλωτή. Κανείς δεν τους ενοχλεί από την πολιτική ηγεσία, την ίδια αντίληψη κοινωνικής αλητείας έχουν και αυτοί οι αχρείοι. Ταυτίζονται και την υπηρετούν πιστά !!!. Κανείς δεν ασχολείται με την ουσία την ώρα που η Ελλάδα και ο ελληνισμός τελειώνει και τα αφεντικά της χώρας σαν ύαινες περιμένουν να ξεσκίσουν τα πτώματα των Ελλήνων, να πάρουν και άλλα, να επενδύσουν με όρους εκποίησης και δουλείας … .

Γ.         Εμεις στο ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, δεν είμαστε εδώ για να περιγράφουμε και να ασκούμε κριτική. Δεν μας ένωσε η μοίρα και ο ήλιος της Ελλάδας για μεμψιμοιρούμε. Είμαστε εδώ για να δώσουμε τη λύση, για να φέρουμε την λύτρωση της χώρας και των Ελλήνων, είμαστε εδώ για να χτίσουμε την καινούργια Ελλάδα, την πραγματική Ελλάδα, την Ελλάδα των ονείρων μας, την Ελλάδα των ανθρώπων. ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ. Λύση που θα αναζωογονήσει τον ίδιο τον ελληνισμό, που  θα δημιουργήσει μια νέα πορεία ζωής και δημιουργίας.   

Θα χρειαστεί μόνο ένα πράγμα από όλους: να κάνουμε όλοι μαζί ένα απλό αποφασιστικό βήμα μπροστά. Να αφήσουμε τις πολιτικές δοξασίες και τα μικροσυμφέροντά μας, να μην τους επιτρέψουμε για μια φορά να μας φοβίσουν και να ενωθούμε στο ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, για να δημιουργήσουμε και να ζήσουμε τη νέα Ελλάδα, την Ελλάδα του ήλιου και του λαού της. Μια απλή θετική απόφαση είναι για όλους και για όλες και οι πιο τολμηροί ας τραβήξουν μαζί τους και όσους βλέπουν πως διστάζουν. Είναι μια απλή απόφαση, μια ελάχιστη συμπαράταξη με τεράστια όμως σημασία και αξία, μια απόφαση που θα μας απελευθερώσει τους ίδιους και την κοινωνία μας.

Δ.        ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ

            Οι παραγωγικές συλλογικότητες είναι το πρώτο και κρίσιμο βήμα. Είναι το βήμα της αλλαγής. Το σχεδιάσαμε ώστε να είναι στέρεο και βέβαιο, σταθερό και χωρίς κινδύνους. Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να πείσουμε εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες που σπαταλούν τη ζωή τους στις μεγαλουπόλεις, που ζουν χωρίς παρόν και μέλλον, να συγκροτήσουν παραγωγικές συλλογικότητες, είτε με δική τους συμφωνία, είτε με την βοήθεια – παρέμβαση της κοινωνίας – κράτος. Αυτοί θα είναι η γενιά των καταξιωμένων παραγωγών που θα λυτρώσουν τους εαυτούς τους, τον λαό, τον ελληνισμό. Εχουν μια «αποστολή» οι νέοι άνθρωποι, έχουν μια αποστολή οι άνθρωποι που τους απαξίωσε ή τους εγκλώβισε το σύστημα της εκμετάλλευσης, ώστε στην ουσία να μην ζουν πραγματικά : να λυτρώσουν τους εαυτούς τους, την κοινωνία και την χώρα μας. Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ συγκροτήθηκε για να λυτρώσει τους ανθρώπους, την κοινωνία, τον λαό της Ελλάδας, από όσους τον πνίγουν, τον στύβουν, τον εκμεταλλεύονται.

            Ο πρώτος και κύριος στόχος του κινήματος είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. Είναι η ελευθερία που δίνει η κάλυψη των βιοτικών αναγκών όλων, η ελευθερία του να ζεις πραγματικά και ουσιαστικά. Το λέμε καθαρά, είμαστε το ΚΙΝΗΜΑ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και της ΛΥΤΡΩΣΗΣ, ανθρώπων και γενιών που είναι παραγκωνισμένες. Είμαστε ταυτόχρονα το ΚΙΝΗΜΑ της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και της ΛΥΤΡΩΣΗΣ και όλων των άλλων που νομίζουν πως ζουν, ενώ στην πραγματικότητα είναι εγκλωβισμένοι, φοβικοί, τρομαγμένοι και ζουν σε ψευδαισθήσεις συστημικής ψευδοευδαιμονίας. Είμαστε όλοι ΔΟΥΛΟΙ του συστήματος και πρέπει να καταλάβουμε το αδιέξοδο του. Πρέπει και Δικαιούμαστε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.   

Ε.  Πως θα προχωρήσει το ΚΙΝΗΜΑ, τι προτείνει σε 1^η φάση:           

Το πρώτο βήμα και κλειδί για την ελευθερία είναι η Αυτάρκεια της χώρας, της κοινωνίας, των ανθρώπων : Μόνο αυτή μπορεί να διασώσει την χώρα μας από την καταστροφική περιδίνηση, από τον καταστροφικό συστημικό κυκλώνα. Η αυτάρκεια της χώρας είναι ταυτόχρονα αυτάρκεια της κοινωνίας, αυτάρκεια και απελευθέρωση των ανθρώπων. Ως ελεύθεροι άνθρωποι μπορούμε να υπάρξουμε, να δημιουργήσουμε, να εκφραστούμε και να ζήσουμε πραγματικά. Ως πιόνια του συστήματος το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να «δουλεύουμε» … .

Οι κινήσεις μας θα έχουν τα εξής παράλληλα βήματα:

Ε.1.  Το πρώτο απλό βήμα είναι η μέτρηση και ο υπολογισμός των αναγκών των ανθρώπων και της κοινωνίας. Κίνηση απλή που έχει να κάνει με την μέτρηση των αναγκών μας. Την κίνηση αυτή θα την αναλάβει το κράτος, οι επιστημονικοί κοινωνικοί φορείς, τα πανεπιστήμια. Το ΚΙΝΗΜΑ ήδη έχει υπολογίσει τα στοιχεία ενός μεγάλου αριθμού σύγχρονων ανθρώπινων αναγκών.

Ε.2. Η επιλογή τομέων δράσης με βάση τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Πρόκειται για την αποσαφήνιση του τι μπορούμε να παράξουμε άμεσα και τι επιπλέον έχουμε ανάγκη. Βλέπουμε δηλ. και ξέρουμε τι μπορεί να παράξει η χώρα μας. Ευτυχώς ο τόπος μπορεί κλιματολογικά να παράξει σχεδόν τα πάντα. Αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα κάποιοι πολιτικοί το απονεύρωσαν και το πούλησαν φτηνά τις τελευταίες δεκαετίες. Η Ελλάδα μπορεί να παράξει από τροπικά έως αλπικά αγαθά. Η βιοποικιλότητα αποτελεί τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα και το μέσο της αυτάρκειας.  Παράλληλα, η κοινωνία μας, ο λαός μας, διαθέτει πολλές χιλιάδες καταρτισμένους και δημιουργικούς ανθρώπους, χιλιάδες ανθρώπους με ιδέες, στους οποίους οφείλουμε να δώσουμε το βήμα και τη δυνατότητα παραγωγικής δημιουργίας, παραγωγικής υλοποίησης των ιδεών τους, όχι για το ατομικό τους καλό, αλλά για το καλό του συνόλου της κοινωνίας μας. Διαθέτουμε και τεχνογνωσία και εφευρηματικότητα. Μπορούμε να στηρίξουμε την μεταποίηση για χιλιάδες είδη και αγαθά. 

Ε.3  Η επιλογή της οικονομίας χωρίς κέρδος (Χ.Κ.) σε μεγάλους τομείς της οικονομίας – άλλη μια καινοτομία του Κινήματος – δίνει χιλιάδες πλεονεκτήματα σε κάθε παραγωγική προσπάθεια στην χώρα. Αντί να ξεπουλάμε την χώρα και να υποδουλώνουμε τους εργαζόμενους Ελληνες, αντί για φορολογικούς παραδείσους και εργαζόμενους – δούλους, αξιώνουμε τον άνθρωπο και συνδέουμε τα αγαθά με τον ίδιο χωρίς εγκληματικά και ληστρικά οικονομικά κέρδη. Ετσι, ό,τι παράγεται στην Ελλάδα θα το απολαμβάνουν οι πολίτες και θα έχει ελάχιστο χρηματικό κόστος. Θα είναι δηλαδή και από αυτή την σκοπιά «ανταγωνιστικό», προσιτό και επιθυμητό για τους άλλους λαούς. Για την οικονομία χωρίς κέρδος θα υπάρξουν ξεχωριστές ειδικές αναλύσεις και παρουσιάσεις.

           

Ε.4. Ένα ακόμα κλειδί της επιτυχίας, αλλά και ιστορική αναγκαιότητα και καθήκον είναι η διάσωση του παραγωγικού πολιτισμού και η διάσωση των ενδημικών και προσαρμοσμένων στις συνθήκες της Ελλάδας ειδών πανίδας – χλωρίδας. Τις τελευταίες δεκαετίες, πιστοί στις εντολές του διεθνούς βάρβαρου συστήματος πετάξαμε κυριολεκτικά στα σκουπίδια τον παραγωγικό πολιτισμό της Ελλάδας, ένα πολιτισμό γνώσης και εμπειρίας χιλιάδων ετών, ένα πολιτισμό ποιότητας, σοφίας και αειφορίας. Τον αντικαταστήσαμε με τον ομογενοποιημένο καταστροφικό πολιτισμό της δύσης, τις μονοκαλλιέργειες, τα χημικά και τοξικά, τα «προϊόντα φασόν» του συστήματος, ένα πολιτισμό που φτιάχθηκε από άλλους, με άλλα μέτρα, δυνατότητες και ανάγκες. Ο πολιτισμός αυτός δεν ανταποκρίνεται στα ελληνικά μέτρα, υπερπαράγει, καταστρέφει, μολύνει, αλλοιώνει, αχρηστεύει τον τόπο και τις δυνατότητές του (αγρότες υπολογίζουν ότι με τις «σύγχρονες» μεθόδους καλλιέργειας η γη σε μία δεκαετία δεν θα μπορεί να παράγει !!!) . Δεν φτιάχθηκε για εμάς και από εμάς και αποδείχθηκε καταστροφικός για την Ελλάδα. Χαρακτηριστικό και προσόν της Ελλάδας είναι το μέτρο και η ποιότητα, όχι οι ποσότητες[1]. Τα χαρακτηριστικά αυτά θα αναπτύξουμε σε κάθε επίπεδο. Τα ίδια τα χαρακτηριστικά αυτά συγκροτούν την έννοια της ποιότητας ζωής, που θα ανήκει σε όλους και στις επόμενες γενιές. Η καταγραφή και διάσωση πολιτισμού και ειδών γίνεται άμεσα από το κράτος, τις κοινωνικές συλλογικότητες, τα πανεπιστήμια. Η διάδοση και λειτουργία από τις παραγωγικές συλλογικότητες. Αντιλαμβανόμαστε, διασώζουμε και λειτουργούμε με βάση τα χαρακτηριστικά ποιότητας της Ελλάδας.

Ε.5       Δεν μένουμε όμως στο παρελθόν. Μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα (που αλλάζει για να καταστεί σύστημα κατάκτησης της γνώσης, αλλά και παραγωγής γνώσης για όλο τον λαό), μέσα από τις κοινωνικές συλλογικότητες και την εφευρετικότητα, συγκροτούμε ένα νέο πολιτισμό, προχωρούμε με βάση τις αρχές και τα χαρακτηριστικά του παλαιού παραγωγικού πολιτισμού σε νέες ιδέες, σε νέες χρήσεις και χαρακτηριστικά.

Ε.6       Κύριο επίσης στοιχείο του ελληνικού προτύπου - μοντέλου (γιατί αυτό έχουμε συγκροτήσει στο ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ) είναι η θέσπιση εθνικών προτύπων ποιότητας. Εθνικών προτύπων που αναφέρονται στα παραγόμενα αγαθά και στις υπηρεσίες και αξιώνουν την ζωή του παραγωγού και του καταναλωτή των αγαθών. Για παράδειγμα το προϊόν που αποκαλείται «Ούζο» φέρει αυτό το όνομα εφόσον μόνο παράγεται με το εθνικό πρότυπο ποιότητας (απόσταξη κλπ.) . Ο,τιδήποτε άλλο δεν αποκαλείται «Ούζο». Αντίστοιχα, στην χώρα μας δεν υπάρχει πλέον ούτε μία βιομηχανία που να παράγει ύφασμα για πουκάμισα ή τζην παντελόνια !!!. Το έγκλημα κάποιων που επιδοτούσαν και κάποιων που λάμβαναν επιδοτήσεις θα οδηγηθεί στις λύσεις που πρέπει για τους ίδιους[2], όμως ανεξάρτητα από αυτό, το πρότυπο ποιότητας ξεκινά από την επιλογή καλλιέργειας μακρύινου ξερικού βαμβακιού (δεν χρειάζεται κατανάλωση νερού, δεν τσαλακώνει ως ύφασμα) και φτάνει έως και την χρήση φυτικών και όχι τοξικών βαφών. Αυτό το πρότυπο συγκροτεί την ποιότητα ζωής των Ελλήνων και το συγκριτικό ποιοτικό πλεονέκτημα του παραγόμενου προϊόντος. Πληροφορούμε δε τους δήθεν σκεπτικιστές συστημικούς σχετικά με την τιμή του προϊόντος, ότι σήμερα βιοτεχνία με πέντε εργαζόμενους με εισαγόμενο τέτοιο ύφασμα, που ράβει τα πουκάμισα στα μέτρα του πελάτη, τα πωλεί ακριβώς στην μισή τιμή σε σχέση με εισαγόμενα από την Κίνα πουκάμισα μεγάλης αποικιακής φίρμας !!!.  Σκεφτείτε συνεπώς τι μπορεί να σημαίνουν τα εθνικά πρότυπα ποιότητας, εάν οργανωμένες παραγωγικές συλλογικότητες μπορούν να υπάρξουν για να τα αξιοποιήσουν. Σκεφτείτε επίσης τι μπορεί να σημαίνει για άλλες δραστηριότητες, όπως ο τουρισμός, η γνώση ότι στην Ελλάδα ακολουθούνται παντού τέτοια πρότυπα ποιότητας. Ας δώσουμε οι Ελληνες στον κόσμο για μία ακόμα φορά μιαν άλλη αντίληψη και ας διασώσουμε τον πλανήτη.   

Ε.7       Στοιχείο επίσης του ελληνικού μοντέλου είναι η απόλυτη ενημέρωση και διαφάνεια σχετικά με το προϊόν, η πλήρης ενημέρωση του πολίτη που το χρησιμοποιεί για την προέλευση, τις μεθόδους παραγωγής, τις ιδιότητες, τα συστατικά και τα χαρακτηριστικά.[3]

ΣΤ.       Ας αφήσουμε όμως παράμερα τα επιμέρους χαρακτηριστικά του Ελληνικού Προτύπου, του προτύπου του ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ και ας έλθουμε στον άνθρωπο που το συγκροτεί και το ενσαρκώνει, στην συγκρότηση και λειτουργία των παραγωγικών συλλογικοτήτων. Μέσα από την λειτουργική ανάλυση θα αντιληφθείτε την ουσιαστική πρακτική ενσάρκωση σειράς λυτρωτικών για την χώρα και τον άνθρωπο φιλοσοφικών αρχών και πολιτικών ζητούμενων. Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, δεν αερολογεί πετώντας αρχές και έννοιες ως συνθήματα στον αέρα. Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ δεν είναι ξύλινο, αλλά ζωντανό, δίνει ουσιαστικές πρακτικές λύσεις από τα αδιέξοδα στα οποία έχει οδηγηθεί ο άνθρωπος και η ανθρωπότητα. 

 Παραγωγικές συλλογικότητες:

1. Γιατί συλλογικότητες  και όχι «επενδυτές» ; γιατί δεν θέλουμε την κοινωνία και τους ανθρώπους υπόδουλους στα συμφέροντα κάποιων προσώπων. Γιατί θέλουμε να απαλλάξουμε τον άνθρωπο από την εξουσιαστική σχέση της εξαρτημένης εργασίας, της δουλειάς και της εκμετάλλευσης και να του δώσουμε ιδιότητα και δυνατότητες δημιουργού, συνεργάτη, συντρόφου. Μέσα από τις πραγματικές συλλογικότητες ισότητας (και το λειτουργικό και νομικό πλαίσιο που έχουμε ετοιμάσει το εξασφαλίζει) αποκτά αξία η ανθρώπινη ζωή και η ίδια η ελευθερία.

Μόνο μέσα από τις συλλογικότητες πολλαπλασιάζεται η δύναμη των ανθρώπων, τελειοποιείται με τον δημοκρατικό διάλογο και θεωρακίζεται η απόφαση, η θέση, οι λύσεις. Μόνο μέσα από τις συλλογικότητες θα δημιουργηθούν νέες κοινωνικότητες, νέες κοινότητες ουσίας. Η επιλογή μας είναι σαφής, φιλοσοφική και πολιτική και απαραίτητο κλειδί για την επιτυχία του ελληνικού προτύπου (και για ιστορικούς λόγους). Αλλωστε διαφορετικά γιατί να αφήσει κάποιος π.χ. την εργασία του ως υπάλληλος σε σουπερμάρκετ; για να πάει να δουλεύει ως εργάτης γης ή σε μονάδα μεταποίησης πάλι κάτω από αφεντικό; Οι συλλογικότητες που προτείνουμε αποτελούν μικρές κοινωνίες ίσων ανθρώπων, δεν προσφέρουν μόνο παραγωγική διέξοδο και ασφάλεια, αλλά και ουσιαστικές ανθρώπινες ιδιότητες και κοινωνικές σχέσεις.

2. Πως και από ποιους συγκροτούνται οι παραγωγικές συλλογικότητες:

Οι παραγωγικές συλλογικότητες συγκροτούνται καταρχήν και κύρια ελεύθερα, από τους ίδιους τους ανθρώπους που θέλουν να μετέχουν σε αυτές, με δική τους πρόταση και πρωτοβουλία.

Την δυνατότητα τέτοιας πρότασης έχει επίσης το κράτος ή η αρμόδια κοινωνική δημοκρατική αρχή που θα συγκροτηθεί, σύμφωνα με όσα έχουμε καταρχήν εκθέσει στις προτάσεις για την δημοκρατία ή οι ΟΤΑ ή οποιοσδήποτε άλλος κοινωνικός φορέας. Οι ίδιες προτάσεις αποτελούν υποχρέωση του κράτους για όσους χάνουν την δουλειά τους ή φεύγουν από το δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, στον μετασχηματισμό της κοινωνίας μας, από κοινωνία υπηρεσιών και εμπορίου σε κοινωνία παραγωγής, όπου οι πολλοί παραγωγοί θα εργάζονται τελικά ποσοτικά λιγότερο εις όφελος της ελευθερίας και της πραγματικής ζωής τους. Σκεφτείτε ποια θα ήταν η κοινωνικά και οικονομική διαφοροποίηση εάν στην παραγωγή είχαμε σήμερα 5.000.000 Ελληνίδες και Ελληνες. Ποια και πόσο άνετη θα ήταν η ίδια η δική τους η ζωή, αφού δεν θα χρειαζόταν να μοχθούν 10, 12 και 15 ώρες την ημέρα χωρίς μάλιστα κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα (λόγω της υποτίμησης της εργασίας τους, της υπεραξιακής κλοπής, του υπηρεσιακού πληθωρισμού και του επιβληθέντος «ανταγωνισμού» στην παροχή της εργασίας υπηρεσιών).

Ακόμα και υπάρχουσες λειτουργούσες οντότητες και παραγωγικές μονάδες ή εκμεταλλεύσεις μπορούν να αποτελέσουν παραγωγικές συλλογικότητες, αφού υποβληθούν στο αυτό νομικό και λειτουργικό πλαίσιο. 

Το κράτος ή η δημοκρατική κοινωνική αρχή[4] οφείλει άμεσα να ξεκινήσει (μέσω των Πανεπιστημίων, που μετατρέπονται σε πανεπιστήμια παραγωγής γνώσης, ή άλλων φορέων όπως ο ΟΑΕΔ) την «ενδοσκόπηση» των Ελλήνων. Την διαδικασία ελεύθερης έκφρασης, αλλά και ψυχολογικού ελέγχου για το τι θέλουν και τι μπορούν να κάνουν οι πολίτες αυτής της χώρας και το ποια ταλέντα έχουν. Κάνεις καλύτερα αυτό που θέλεις να κάνεις, βελτιώνεσαι και εκφράζεσαι σε αυτό που μπορείς να κάνεις. Τα συμπεράσματα, ήδη από τον 1^ο χρόνο, βοηθούν στην συγκρότηση των συλλογικοτήτων παραγωγικότητας, αλλά και στην ανακάλυψη της «ανθρωπογεωγραφίας» των πολιτών αυτής της χώρας. Το κράτος ή η κοινωνική δημοκρατική αρχή θα ενημερώνει για τις συλλογικότητες, θα προτείνει και εν τέλει θα κληρώνει σε περίπτωση υπερκάλυψης τους ανθρώπους που θα συγκροτήσουν κάθε συλλογικότητα. 

Ο αριθμός των προσώπων που θα μετέχουν σε κάθε συλλογικότητα εξαρτάται από το αντικείμενο και το μέγεθος. Σε κάθε περίπτωση ο αριθμός και οι ιδιότητες πρέπει να είναι λειτουργικά επαρκείς.

Είναι δε σαφές ότι με τον τρόπο αυτό λύνεται προς την παραγωγική κατεύθυνση και το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας και της αχρήστευσης ανθρώπων από τις συστημικές κερδοσκοπικές δομές αυτής της «κοινωνίας». 

Επιτρέψτε μας μια σύντομη αλλά επίσης ουσιαστική παρένθεση: Σήμερα στην Ελλάδα, το κράτος εκπαιδεύει (με τον γνωστό απαράδεκτο τρόπο που θα τον αλλάξουμε εκ βάθρων) ένα παιδί επί 13 έως και 20 χρόνια. Το παίρνει από τα 5 έτη του και όταν φτάσει στα 23 περίπου, το αφήνει έρμαιο στην τύχη του και στην εκμετάλλευση άλλων. Πλήρης κοινωνική και πολιτική ανευθυνότητα με συγκεκριμένα καταστροφικά αποτελέσματα. Το ίδιο το κράτος και το εκπαιδευτικό σύστημα εγκλωβίζει και καταστρέφει καλά μυαλά, αξιολογότατους ανθρώπους που θα μπορούσαν να προσφέρουν ουσιαστικά στην κοινωνία. Παίρνει π.χ. ένα καλό μυαλό και το κάνει απλώς φυσικό, μαθηματικό κ.α. (τεράστιες επιστήμες). Η μόνη διέξοδος που έχουν οι νέες και οι νέοι αυτή είναι συνήθως να παρακαλούν για να κάνουν κάποιο φροντιστήριο !!! . Αυτό λέγεται και αποτελεί κοινωνική καταστροφή και απαξίωση. Η ύπαρξη των παραγωγικών συλλογικοτήτων, η αξιοποίηση του παραγωγικού πολιτισμού, η έρευνα και η αξιοποίησή της, πολιτικές όλες του λαϊκού κινήματος με συγκεκριμένες προτάσεις –λύσεις, δίνουν διεξόδους και κατευθύνσεις στους νέους ανθρώπους, τους εντάσσουν ελεύθερα και με ισότητα στο γίγνεσθαι, τους δίνουν παραγωγική διέξοδο και όχι διαβατήριο απαξίωσης (η απαξίωση των νέων είναι απαξίωση όλης της κοινωνίας, όλης της Ελλάδας, κυρίες και κύριοι συστημικοί κερδοσκόποι εγκληματίες). Πέρα από την αλλαγή του συστήματος παιδείας με στροφή στην κατάκτηση της γνώσης και την παραγωγή της από τους ίδιους τους νέους, οι ίδιες οι παραγωγικές συλλογικότητες και οι ανάγκες τους και ο παραγωγικός πολιτισμός θα έλθουν ως δυνατότητες να δημιουργήσουν νέα φιλοσοφία και νέες επιστήμες στον τόπο από το οποίο ξεκίνησαν οι έννοιες αυτές.      

    

3. Αντικείμενο των συλλογικοτήτων παραγωγικότητας:

            Αντικείμενο των συλλογικοτήτων παραγωγικότητας είναι η παραγωγή στο πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή τομέα της οικονομίας (κυρίως στους δύο πρώτους στο άμεσο παρόν). Η επιλογή των τομέων γίνεται με βάση την παραγωγική αυτάρκεια σε βιοτικές ανάγκες ως κύριο κριτήριο. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται και οι δυνατότητες κάθε τομέα και οι λύσεις που τυχόν προτείνονται. Κεντρικοί λειτουργικοί άξονες είναι επίσης η αυτάρκεια της χώρας (όχι άχρηστες και επιζήμιες υπερπαραγωγές), η ποιότητα μέσα από τις οπτικές των εθνικών προτύπων ποιότητας, της ποιότητας ζωής όλων, της αειφορίας και της προστασίας και επανεμπλουτισμού του φυσικού περιβάλλοντος και των παραγωγικών πηγών.

4. Κοινωνική και νομική συγκρότηση :

Οι παραγωγικές συλλογικότητες συγκροτούνται νομικά ως κοινωνικές συλλογικότητες και όχι ως εταιρείες εμπορικού χαρακτήρα. Το νομικό πρότυπο που έχουμε συντάξει αποτελεί σύγχρονο πλαίσιο κοινωνικής δημοκρατικής «αυτοδιαχείρισης» (εάν θέλουμε κάπου να το εντάξουμε σχηματικά)[5]. Οι παραγωγικές συλλογικότητες δεν έχουν ανταγωνιστικούς σκοπούς σε σχέση με άλλες. Σκοπός είναι η συνεργασία και ο διάλογος, η συνολική βελτίωση όλων των συλλογικοτήτων. Η κοινωνική και νομική τους συγκρότηση έχει ως βάση την συγκρότηση παραγωγικών αλλά κοινωνικών ανθρώπινων κοινοτήτων και βασίζεται στην απόλυτη ισότητα και στην πραγματική δημοκρατία. Ο από την φύση τους πεπερασμένος αριθμός των μετεχόντων δημιουργεί συνθήκες ουσιαστικής δημοκρατίας και διαλόγου. Η ιδιότητα του μέλους δεν αποτιμάται σε χρήμα, ούτε μεταβιβάζεται έναντι ανταλλάγματος. Οι συλλογικότητες μπορούν να αποφασίζουν για την δημιουργία αυτόνομων μονάδων (π.χ. σχολείων, παιδικών σταθμών κ.α.) ή να ζητούν την ένταξη σε αυτές νέων προσώπων, πάντοτε όμως υπό τον όρο σύμφωνης γνώμης της αρμόδιας δημοκρατικής κοινωνικής αρχής. Ετσι η συλλογικότητα δεν αυτονομείται από την υπόλοιπη κοινωνία, δεν γίνεται κοινόβιο ή γκέτο, αλλά προχωρά μαζί της.  Σε περίπτωση διαφωνίας η διαφορά θα λύνεται δικαστικά με πρώτο κριτήριο την συνολική κοινωνική πρόοδο. Η ισότητα λειτουργεί ουσιαστικά και στο παραγωγικό λειτουργικό πλαίσιο (κάποιος ο οποίος λειτουργικά επιλέχθηκε ή κληρώθηκε ως διευθυντής ελέγχεται άμεσα από τους λοιπούς ως προς όλα – και την θέση του – και είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσεις κάθε οδηγία και εντολή της παραγωγικής συλλογικότητας). Καταλύεται με τον τρόπο αυτό και με την συμμετοχή της κοινωνίας (θα αναλυθεί κατωτέρω) το εξουσιαστικό πρόβλημα του παραγωγικού συστήματος του καπιταλισμού. Οι παραγωγικές συλλογικότητες μπορούν να προτείνουν, να μεταβάλουν το αντικείμενό τους, να λειτουργούν συνεχώς αυτοθεσμιζόμενες υπό τον όρο έγκρισης της κοινωνίας – δημοκρατικής κοινωνικής αρχής. Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ έχει έτοιμο το πλήρες νομικό μοντέλο της παραγωγικής συλλογικότητας.

 

5. Τόπος:

Ο τόπος της δράσης των παραγωγικών συλλογικοτήτων είναι η μη καλλιεργούμενη γη, η δημόσια γη, η εκκλησιαστική γη, τα άδεια κτίρια και εργοστάσια, αλλά και νέα εφόσον απαιτηθεί. Σήμερα στην Ελλάδα, ποσοστό μεγαλύτερο του 70% της καλλιεργήσιμης γης παραμένει αδρανής και ακαλλιέργητη επί δεκαετίες. Οι συστημικές πολιτικές επιλογές και η απαξίωση του παραγωγού και του παραγόμενου οδήγησαν στην εγκατάλειψή της. Το ίδιο ισχύει σε μεγαλύτερο ποσοστό για την δημόσια γη και την εκκλησιαστική περιουσία. Το κράτος στην περίπτωση των συλλογικοτήτων παραγωγικότητας δεν θίγει, αλλά εγγυάται απόλυτα το ιδιοκτησιακό καθεστώς των χώρων δράσης των συλλογικοτήτων. Οι κύριοι των ακινήτων εξακολουθούν να έχουν ένα είδος ψιλής κυριότητας. Το κύριο λειτουργικό – χρηστικό στοιχείο είναι εκείνο που περνά στις παραγωγικές συλλογικότητες για ορισμένο αριθμό ετών. Το χρηστικό μέρος της κτήσης είναι αυτό που προβάλλεται ως αξία. Το αντάλλαγμα για τους κυρίους είναι ένα τυπικό μίσθωμα ή φορολογικές απαλλαγές. Ο κύριος της γης μπορεί να παρεμβαίνει, εάν διαπιστώνει καταχρηστικές πρακτικές, αλλά και να λαμβάνει ελεύθερα ένα μέρος από τα παραγόμενα αγαθά για να καλύψει τις ανάγκες του. Η κατανομή των συλλογικοτήτων θα είναι διεσπαρμένη στην χώρα σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε περιοχής, ώστε να μειωθεί το κοινωνικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος μεταφοράς και να ενισχυθεί και πάλι η ποιότητα αγαθών και ζωής (π.χ. δεν είναι δυνατόν να ξεκινούν καθημερινά εκατοντάδες φορτηγά από τη Θράκη και τη Μακεδονία και να κουβαλούν γάλα στην Κρήτη και την Ρόδο ή την Πελοπόννησο - και να επιστρέφουν πίσω - αφού οι περιοχές αυτές μπορούν με παραγωγικές συλλογικότητες να καλύψουν τις ανάγκες τους, τεράστιο, καταστροφικό και μη αποδεκτό το συνολικό κόστος).     

   Αυτή η πρόταση αποτελεί πραγματική αξιοποίηση της Ελλάδας και όχι το ξεπούλημα από τους πολιτικούς της υπάρχουσας εξουσίας, στα κοράκια, επενδυτές και καιροσκόπους, Ελληνες και ξένους.

6. Εξοπλισμός:

Χρησιμοποιείται ο υπάρχων εξοπλισμός (π.χ. των εργοστασίων) Εφόσον απαιτείται δημιουργείται και νέος εξοπλισμός αντίστοιχος των νέων προτύπων. Ο εξοπλισμός μελετάται και παράγεται στην Ελλάδα, από παραγωγικές συλλογικότητες, με την αξιοποίηση της εφευρετικότητας των Ελλήνων (θεσμός «κοινωνικής ευρεσιτεχνίας», δηλ. εφευρετικότητας που υλοποιείται προς όφελος όλης της κοινωνίας, θεσμός που εισάγει επίσης το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ). Η εισαγωγή εξοπλισμού που δεν μπορεί να κατασκευαστεί στην Ελλάδα, αποτελεί μόνο έσχατη λύση ανάγκης.

7. Κεφάλαια:

Τα λειτουργικά κεφάλαια που θα απαιτηθούν για την εκκίνηση κάποιων συλλογικοτήτων παραγωγικότητας θα διατεθούν από το κράτος. Δεν είναι πολλά και μεγάλα. Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ έχει τις λύσεις για την μείωση των εξόδων λειτουργίας του κράτους, την μείωση και των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτό και την λειτουργία του (όχι μόνο λιγότερο κράτος, αλλά πραγματικά κράτος στην υπηρεσία του πολίτη, μέσα από τον μετασχηματισμό του ρόλου του κράτους από κράτος εξουσιαστή, ελεγκτή σε κράτος που επικουρεί ενεργά και υποχρεωτικά τους πολίτες). Το κράτος για τον σκοπό αυτό δημιουργεί αναπτυξιακή τράπεζα, με μετόχους όλους τους Ελληνες πολίτες (αμεταβίβαστες οι μετοχές). Με τον τρόπο αυτό και ως ιδιωτική τράπεζα μπορεί να λαμβάνει κεφάλαια με ευνοϊκούς όρους και να τα διαθέτει για τους σκοπούς αυτούς χωρίς την προσθήκη κέρδους (και πάλι η οικονομία χωρίς κέρδος λύνει τα χέρια των ανθρώπων και της κοινωνίας). Το ΕΣΠΑ, το οποίο διασπαθίζεται από ημετέρους και κατασπαταλείται σε απαράδεκτες άχρηστες δράσεις χωρίς παραγωγικό αντικείμενο, διατίθεται όλο στις παραγωγικές συλλογικότητες. Είναι υπεραρκετό για την εκκίνηση. Το ίδιο και τα άχρηστα επιδόματα ανεργίας, ακολουθούν τους πολίτες που μετέχουν σε παραγωγικές συλλογικότητας. Είναι και αυτά υπεραρκετά. 

Ο θεσμός των επιδοτήσεων επενδύσεων αναμορφώνεται συνολικά, ώστε αυτές να δίνονται άπαξ σε κάθε πολίτη και σύμφωνα με τον αριθμό των μετεχόντων σε κάθε πρόταση. Κατά συνέπεια τα χρήματα όλων των πολιτών μοιράζονται σε όλους και όχι στους ίδιους και στους ίδιους «επενδυτές». Η πραγματικότητα απέδειξε ότι οι συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς λειτούργησαν ως καιροσκόποι απατεώνες σε βάρος και πάλι του ελληνικού λαού. 

8. Ελεγχος και επικουρία :

Οποιαδήποτε ενέργεια που αφορά την κοινωνία  είναι αδύνατο να πετύχει χωρίς την ενεργό συμμετοχή της. Η πρόταση των δημοκρατικών κοινωνικών αρχών, εκλεγμένων ή και κληρωμένων από την κοινωνία είναι και εδώ παρούσα και ενεργός. Δημιουργείται μία κεντρική πανελλήνια αρχή επιφορτισμένη με τον κεντρικό σχεδιασμό και την στελέχωση των συλλογικοτήτων παραγωγικότητας, από κοινού με το κράτος και με διακριτούς ρόλους, μέχρι η πλήρης αρμοδιότητα να έλθει στα χέρια της. Σε πρώτο στάδιο και για να αποφευχθεί η γραφειοκρατία και η πολυαρχία το σχέδιο κινείται από τον λαό μέσα από το ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ. Αντίστοιχες αρχές δημιουργούνται σε κάθε περιφέρεια (περιφερειακός σχεδιασμός και σε κάθε δήμο). Οι αρχές αυτές απαρτιζόμενες από πολίτες και όχι από δημοσίους υπαλλήλους είναι αυτές που προτείνουν, αλλά και ασκούν το έλεγχο της λειτουργίας των συλλογικοτήτων.  Οι ίδιες οι κοινωνικές αυτές αρχές επιτελούν ένα ακόμα τεράστιας αξίας έργο : εκφράζουν τη γνώμη τους για το προϊόν, την γνώμη των πολιτών – καταναλωτών, προτείνουν ή και επιβάλλουν ποιοτικές αλλαγές στα προϊόντα, τα διορθώνουν, είναι η φωνή της κοινωνίας, αυτών που καταναλώνουν, αφού το παραγόμενο αφορά αυτούς. Σαφή επικουρική δράση και υποχρέωση υπάρχει και για το δημόσιο (αναλύεται κατωτέρω).    

9. Κίνητρα :  

Πως και γιατί ένας άνθρωπος να μετάσχει σε μία παραγωγική συλλογικότητα ; Οι λόγοι υπέρ του «ναι» είναι πολλοί, ατομικοί και συλλογικοί κοινωνικοί. Ηδη αναφέρθηκαν δεκάδες λόγοι και αυτοί γεννούν οι ίδιοι εκατοντάδες άλλους. Από όποια άποψη και να το δει κανείς μόνο ευεργετικά αποτελέσματα προκύπτουν για τους ανθρώπους και την κοινωνία μας. Για να λειτουργήσει το σύστημα, για να πειστούν οι άνθρωποι να συγκροτήσουν και να μετάσχουν, για να μεταβούν από την ψευδαίσθηση ζωής στην πραγματική ζωή, χρειάζεται με τα σημερινά δεδομένα ένα μόνο κίνητρο: η εγγύηση τιμής για το προϊόν που θα παράγουν. Η τιμή αυτή θα πρέπει να τους εξασφαλίζει το κόστος παραγωγής συν ένα βιώσιμο κέρδος. Εάν ο πολίτης ξέρει πως δεν θα τον κλέψουν, πως δεν θα μοχθήσει για να αισχροκερδούν άλλοι θα το πράξει, θα εκφραστεί και θα ενεργήσει. Κάθε προϊόν λοιπόν των παραγωγικών συλλογικοτήτων θα έχει εγγυημένη τιμή παραγωγού, που θα εξασφαλίζει εκ των προτέρων το κόστος παραγωγής και ένα κέρδος για να μπορεί ο μετέχων να ζήσει. Ένα ακόμα μέτρο, θα είναι οι φορολογικές ελαφρύνσεις. Αυτές ούτως ή άλλως είτε υφίστανται (αγρότες) είτε θα δοθούν από το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, στις παραγωγικές δραστηριότητες.  Με τις αυτές πιο πάνω κοινωνικές θέσεις και με το νομικό οπλοστάσιο του καθορισμού της αισχροκέρδειας, ως έκφανση της απαγορευμένης στην διεθνή και ημεδαπή έννομη τάξη κατάχρησης δικαιώματος, ορίζουμε όχι μόνο την ελάχιστη επιτρεπτή τιμή παραγωγού και την κατά ποσοστό επ’ αυτής ανώτερη επιτρεπτή τιμή καταναλωτή. Ο,τιδήποτε πέρα από αυτό είναι απαγορευμένη, άκυρη και ποινικά κολάσιμη αισχροκέρδεια. Η διάταξη είναι απόλυτα επιτρεπτή ακόμα και με βάση το δίκαιο της Ε.Ε. , καθώς είναι εντελώς διάφορη η έννοια της «ελευθερίας» από αυτή της αισχροκέρδειας .  

10. Διάθεση των προϊόντων και κοινωνικό όφελος :

Η διάθεση των παραγόμενων αγαθών και μάλιστα προς το κοινωνικό όφελος αποτελεί ένα ουσιαστικό επίσης ζήτημα και πρόβλημα. Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ έχει την λύση και για το θέμα αυτό με μία νέα ουσιώδη κοινωνική καινοτομία. Δημιουργούνται ως συλλογικότητες με αντίστοιχο περιεχόμενο τα Κοινωνικά Πολυπρατήρια, όπου θα διατίθενται τα παραγόμενα από τις παραγωγικές συλλογικότητες. Τα Κοινωνικά Πολυπρατήρια θα λειτουργούν χωρίς κέρδος με την αυτή ως άνω λογική λειτουργίας. Θα προσθέτουν δηλ. στο κόστος των αγαθών το κόστος λειτουργίας τους και στην τιμή που προκύπτει θα πωλούν κάθε προϊόν.

Το κοινωνικό όφελος θα είναι πολύπλευρο και είναι αυτονόητο. Αλλωστε με την ανάπτυξη μιας κοινωνικής οικονομίας χωρίς κέρδος, μιας πραγματικά άλλης ή εναλλακτικής οικονομίας, το κόστος παραγωγής θα έχει ήδη μειωθεί στο ελάχιστο (δείτε κατωτέρω παράδειγμα με απορρίμματα). Αποδεσμεύοντας παράλληλα μεγάλο μέρος της ενεργού κοινωνίας από τις υπηρεσίες και τις μεταπρατικές ενασχολήσεις προς την παραγωγή θα μειωθεί ο χρόνος εργασίας και η ανάγκη της επιβάρυνσης με αυτές της κοινωνικής λειτουργίας και της λειτουργίας διάθεσης  του προϊόντος. Ο ίδιος ο άνθρωπος θα έχει πολύ περισσότερο ελεύθερο χρόνο.  Δημιουργούμε με τον τρόπο αυτό κοινωνία και ανθρώπους παραγωγικούς και δημιουργικούς, κοινωνία και ανθρώπους με κουλτούρα παραγωγής και όχι παρασιτισμού.  Τέλος τα ίδια τα ανωτέρω κριτήρια θα δημιουργήσουν προϊόντα «ανταγωνιστικά» ικανά να εξάγουν την ελληνική ποιότητα στο εξωτερικό, Η ισορροπία και το μέτρο θα λειτουργήσουν και θα κριθούν στην διαδικασία αυτή. Θα πρέπει να σκεφτούμε διαφορετικά από την κοινωνία με κέντρο το κέρδος στην κοινωνία με κέντρο τον άνθρωπο . Για εμάς πραγματικό κέρδος, κοινωνικό και ανθρώπινο, είναι να παράγονται αγαθά στον τόπο μας, αγαθά απόλυτα ποιοτικά, με απόλυτο σεβασμό στη φύση και να εργάζονται 500, 1.000 ή 2.000 άνθρωποι εξασφαλίζοντας τις σύγχρονες ανάγκες τους. Δεν μας ενδιαφέρει το οικονομικό κέρδος και για τον λόγο αυτό θα πετύχουμε και θα νικήσουμε κάθε «ανταγωνισμό». Αλλωστε για εμάς ο «ανταγωνισμός» είναι απλώς και μόνο άμιλλα για το κοινωνικά καλύτερο, για την καλύτερη πρόταση, για την καλύτερη ιδέα προς όφελος όλων. Ο δικός τους ανταγωνισμός είναι ανταγωνισμός της κερδοσκοπίας, διαιρεί, καταστρέφει, εξαγοράζει, εξανδραποδίζει, προκαλεί δυστυχία και φτώχια στους ανθρώπους, τις κοινωνίες, τους λαούς … . 

11. Ενημέρωση :

Αναφερθήκαμε ήδη και είναι έτοιμο από το κίνημα το πλαίσιο αυτό που συγκροτεί και υλοποιεί το δικαίωμα και αγαθό της κοινωνικής ενημέρωσης για κάθε προϊόν. Θα είναι υποχρεωτική η πλήρης ενημέρωση καταναλωτή για τις μεθόδους παραγωγής, τα πρότυπα, τα συστατικά, τα πρόσωπα, την τιμή και το σύνολο της διαδικασίας παραγωγής και το προϊόν. Η ίδια ενημέρωση ως πληροφορία θα συγκεντρώνεται από το κράτος για να μπορεί να προτείνει μέτρα βελτίωσης της παραγωγής και του αγαθού. Ο άνθρωπος έχει πλήρες και απόλυτο δικαίωμα στην γνώση.

12. Λογισμικό παραγωγής – εκπαίδευση - προτάσεις  - γνώση – κοινωνικοποίηση και υλοποίηση της εφευρετικότητας:

Βασικός (βασικότερος από τα κεφάλαια) συντελεστής μιας επιτυχημένης λειτουργίας της κοινωνικής οικονομίας είναι η γνώση. Η γνώση σήμερα στην χώρα μας βρίσκεται σε οικτρά επίπεδα και όση ελάχιστη υπάρχει βρίσκεται στα χέρια κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης λίγων και προς εσφαλμένη κατεύθυνση. Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ έχει την ολοκληρωμένη πρόταση για την παραγωγή γνώσης. Γνώσης που θα ανήκει σε όλο τον ελληνικό λαό. Ο πρώτιστος για αυτό συντελεστής και δημιουργός θα είναι η νέα γενιά της χώρας, τα παιδιά που φοιτούν στα πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι. . Την τελευταία χρονιά της φοίτησής τους (ίσως και την προηγούμενη), αντί να δίνουν σειρά  άχρηστων κατά βάση μαθημάτων, θα συγκροτούν ομάδες (να μαθαίνουν να εργάζονται και συλλογικά) που θα μελετούν επί τόπου ζητήματα που αφορούν το επιστημονικό τους τομέα. Οσα προκύπτουν ως συμπεράσματα και προτάσεις θα συγκεντρώνονται και θα δημοσιεύονται με κάθε μέσο ώστε να αποτελούν κτήμα όλου του ελληνικού λαού, κτήμα γνώσης μιας κοινωνίας γνώσης και πραγματικής προόδου. Στην πορεία θα δημοσιεύσουμε το πλήρες σχέδιο για την παιδεία και την εκπαίδευση, είναι όμως σαφές το πώς θα δημιουργήσουμε τεράστιες ποσότητες κοινής σε όλους γνώσης, πραγματικές δεξαμενές γνώσης για όλη την κοινωνία και για κάθε θέμα.

Ενας καινοτόμος επίσης ουσιαστικός θεσμός του ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ είναι ο θεσμός της κοινωνικής ευρεσιτεχνίας, της υλοποίησης και εκμετάλλευσης της καινοτομίας και της εφευρετικότητας των Ελλήνων υπέρ του συνόλου της κοινωνίας. Ο θεσμός της κοινωνικής ευρεσιτεχνίας και η δημοκρατική κοινωνική αρχή, που θα λειτουργεί όπως την περιγράψαμε στην πρόταση για την Δημοκρατία (θα δημοσιευτεί και ειδική αναλυτική μελέτη) θα δώσει σε όλους την δυνατότητα να εφεύρουν, να τιμηθούν και να υλοποιήσουν τις ιδέες τους προς όφελος της κοινωνίας. Αυτές θα υλοποιούνται από παραγωγικές συλλογικότητες.

Μετασχηματισμός και αλλαγή του ρόλου του κράτους. Το κράτος μετατρέπεται σε κράτος και μηχανισμό επικουρίας των πολιτών και παύει να είναι μηχανισμός ελέγχου και εξουσιαστικής καταπίεσης και συντρέχουσας διαφθοράς. Επανέρχεται στην μορφή που θέλησε να του δώσει ο Ιωάννης Καποδίστριας και ήταν σύμφωνος με την ελληνική παράδοση και τις ανάγκες του λαού, όμως οι Βαυαροί το μετέτρεψαν σε εξουσιαστικό μηχανισμό ελέγχου και καταπίεσης των πολιτών, σε μηχανισμό επιβολής της εξουσίας και εν τέλει άκρατης διαφθοράς και γραφειοκρατίας. Οι ελεγκτικές λειτουργίες του κράτους περνούν συνολικά στην κοινωνία και τις ασκούν οι δημοκρατικές αρχές – συλλογικότητες. Κάθε δημόσιος υπάλληλος θα έχει ως καθήκον του την επικουρία των πολιτών. Κάθε δημόσιος υπάλληλος θα πρέπει κάθε μήνα να υποβάλλει στις παραγωγικές συλλογικότητες τουλάχιστον τρεις (3) ουσιαστικές παραγωγικές προτάσεις, ενώ θα πρέπει να επικουρεί τις συλλογικότητες στο έργο τους και την υλοποίησή τους ευρισκόμενος στους χώρους τους (και όχι αυτές στο γραφείο του). Ο μετασχηματισμός της δημόσιας διοίκησης θα απελευθερώσει και θα ενισχύσει τεράστιες κοινωνικές δυνάμεις. Το πραγματικό πρόβλημα του κράτους – δημοσίου δεν είναι το κόστος λειτουργίας του, είναι ότι αναλώνει τεράστια ποσότητα του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας σε μη παραγωγικές και παρασιτικές δραστηριότητες. Οι λύσεις των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων φανερώνουν την αυτοκαταστροφική ηλιθιότητα και αναλγησία όσων τις προτείνουν, διαιρούν την κοινωνία και εγκληματούν εναντίον της κοινωνικής συνοχής, την ίδιας της οντότητας και του σκοπού μιας κοινωνίας. Το κράτος μετασχηματίζεται σε κράτος επικουρίας και όσοι δεν χρειάζονται ή δεν θέλουν τους δίνεται η δυνατότητα να συγκροτήσουν παραγωγικές συλλογικότητες. Δεν πετιούνται στον δρόμο οι Ελληνες δημόσιοι υπάλληλοι με φιρμάνια και αυθαιρεσίες. Το νέο σύστημα προβλέπει την ανακλητότητα των δημοσίων υπάλληλων με ειδικές πλειοψηφίες, προϋποθέσεις και δημοκρατικές διαδικασίες που θωρακίζουν το δίκαιο και την κοινωνία πολύ αποτελεσματικότερα από τα δοτά σήμερα κομματικά υπηρεσιακά και πειθαρχικά συμβούλια. Θωρακίζουμε τους ανθρώπους, θωρακίζουμε την κοινωνία και το δίκαιο. Οσο για τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που θα ασκεί η κοινωνία η ίδια, θα είναι αποτελεσματικότεροι και ουσιωδώς κοινωνικά πιο οικονομικοί. Σήμερα, για παράδειγμα, για κάτι απλό, όπως ο έλεγχος ενός ιδιοκτήτη μπαρ που παίζει εκκωφαντικά μουσική και δεν αφήνει τους γείτονες να κοιμηθούν, πρέπει να απασχοληθούν αστυνομικοί για να κάνουν τους ελέγχους, που θα τους κάνουν όταν και όπως αυτοί θέλουν. Οι αστυνομικοί θα πρέπει να κινηθούν με όχημα (επιπλέον λειτουργικό κόστος) και μπορεί να χρηματιστούν και να φύγουν, οπότε θα γίνουν εκ νέου καταγγελίες και πάλι θα επαναληφθούν τα ανωτέρω. Στην συνέχεια ο ιδιοκτήτης θα μηνυθεί, θα τον προσαγάγουν στο τμήμα, θα οδηγηθεί στο αυτόφωρο, θα απασχοληθούν δικαστές, εισαγγελείς, γραμματείς, θα δοθούν αναβολές στην εκδίκαση, θα απασχοληθούν υπάλληλοι δημ. ταμείων (εάν καταδικαστεί). Παράλληλα αυτός θα συνεχίζει να παίζει εκκωφαντικά μουσική και ο κοινωνικός σκοπός δεν θα έχει επιτευχθεί. Για να σταματήσει να ενοχλεί και να τιμωρηθεί θα πρέπει να εισαχθεί η υπόθεση στο δημοτικό συμβούλιο (το πότε και πως είναι επίσης ένα θέμα που πολλές φορές προκαλεί ερωτηματικά), να ασχοληθούν και πάλι γραμματείς, πρόεδροι δημοτικών συμβουλίων, δημοτικά συμβούλια, να δοθούν αναβολές, να γραφτούν αποφάσεις, να του κοινοποιηθούν, να προσφύγει μετά αυτός στα δικαστήρια …. Κλπ. κλπ. κλπ. !!!.  Στο τέλος το κόστος είναι τεράστιο και οι ενοχλούμενοι έχουν καταφύγει σε ψυχίατρο. Αυτά για μια απλή διαδικασία. Η δική μας διαδικασία προβλέπει προσφυγή στην τοπική ανά δήμο δημοκρατική κοινωνική αρχή (πχ. Αντίστοιχη του συνήγορου του πολίτη), έλεγχο από κάποια μέλη της, κλήση του ιδιοκτήτη και άμεση επιβολή των αναγκαίων κοινωνικά μέτρων που θα είναι και πιο δίκαια και ευέλικτα (π.χ. ένταση, ωράριο, εξαίρεση το Σάββατο κ.ο.κ.). Σκεφτείτε το οικονομικό και κοινωνικό κόστος του σημερινού ελεγκτικού τραγέλαφου και συγκρίνετέ τον με την πρότασή του ΛΑΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ. Αυτή είναι η ουσία, αυτός είναι ο τρόπος να αλλάξουμε την χώρα, να αξιοποιήσουμε προς όφελος της κοινωνίας τις δυνάμεις της, τις παραγωγικές δυνάμεις και δυνατότητες της χώρας.

Όταν τίθεται ζήτημα αρχικής εκπαίδευσης των μελών μιας συλλογικότητας στον τομέα που έχουν επιλέξει τον ρόλο αυτό αναλαμβάνουν οι αντίστοιχες σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, οι άλλες συλλογικότητες, οι κοινωνικές δυνάμεις, οι ενεργοί πολίτες, το δημόσιο, όταν αντικειμενικά μπορεί. Η εκπαίδευση γίνεται σε χρόνο παράλληλο με την υλοποίηση της συλλογικότητας, δηλ. ταυτόχρονα με το στάδιο της διαδικασίας που υλοποιείται. Με τον τρόπο αυτό η εκπαίδευση είναι άμεση και πρακτική και εξοικονομείται πολύτιμος κοινωνικά χρόνος.

13. Ρόλος Κοινωνίας – Ρόλος κράτους :

Ξεκαθαρίσαμε πιο πάνω τον ρόλο της κοινωνίας και τον ρόλο του κράτους της κοινωνίας. Δύναμη ενός κράτους είναι η δύναμη του λαού του και δύναμη της Ελλάδας είναι η δύναμη του λαού της. Οσο μένει στο περιθώριο, όσο εγκλωβίζεται και αχρηστεύεται, άλλο τόσο αχρηστεύεται και η ελληνική κοινωνία, άλλο τόσο αχρηστεύεται και η Ελλάδα.  Όλες οι ανωτέρω θέσεις έχουν ένα στόχο και θα φέρουν ένα αποτέλεσμα: ισχυρούς ελεύθερους ανθρώπους, ισχυρές πραγματικές κοινωνίες σε ένα κράτος που θα ανήκει στους ανθρώπους πολίτες του, σε μία Ελλάδα με κυρίαρχο τον λαό της. Η αυτάρκεια, η ελευθερία, η δημοκρατία, η ποιότητα ζωής, η συλλογική ελεύθερη κοινωνική συγκρότηση, οι αειφόρες μέθοδοι παραγωγής, οδηγούν στην κοινωνία με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, οδηγούν σε ένα νέο ελληνικό πρότυπο ζωής ικανό να διασώσει τον πλανήτη.

Οι  θέσεις – προτάσεις μας είναι ευρύτερες και τεκμηριωμένες, ως άνθρωποι του λαού, ως άνθρωποι αυτής της κοινωνίας γνωρίζουμε πολύ καλά τι μας συμβαίνει και έχουμε τις οργανωτικές και λειτουργικές λύσεις για όλα τα σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα. Είναι η ώρα της ελληνικής κοινωνίας, είναι η ώρα του ελληνικού λαού και όχι των ανάξιων του κομματικού σωλήνα  

14. Οι θέσεις που καταθέτουμε αποτελούνται από σειρά αλληλοεπιδρόντων κύκλων συνολικών λύσεων

Παραδείγματα συνδυασμού πρακτικών :

Παράδειγμα α΄: Απορρίμματα :

α. Μείωση όγκου με υποχρέωση πωλητή να μην έχει μικρές συσκευασίες, αλλά να γεμίζει ο αγοραστής – καταναλωτής δικά του δοχεία με όσο θέλει ή χρειάζεται (π.χ. γυάλα με ρύζι)

β.  Κατ΄ οίκον κομποστοποίηση οργανικών (βιολογικό λίπασμα). Κατασκευή συσκευών κομποστοποίησης : ελληνική παραγωγική συλλογικότητα (Χ.Κ.) – σ.σ. μπορούμε.    

γ. Συλλογή και συγκέντρωση κομπόστας από τον δήμο. Παράδοση στο εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμμάτων.

δ. Εθνικό σύστημα επεξεργασίας απορριμμάτων: 100 μονάδες ανακύκλωσης και κομποστοποίησης σε όλη την χώρα (κόστος 500 εκατ.) . Λίπασμα κομπόστα δωρεάν στους παραγωγούς = σωτηρία παραγωγών – καταναλωτών, ποιότητα ζωής, σωτηρία υδάτων και εδάφους. Φθηνά προϊόντα άριστης ποιότητας = ποιότητα ζωής, συγκριτικό πλεονέκτημα  οικονομίας, πόλος έλξης τουρισμού.

Παράδειγμα β’: Τουρισμός

Συγκρότηση συλλογικοτήτων. Αρχιτεκτονικά πρότυπα κτιρίων (4-5) σύμφωνα με τα δεδομένα της κάθε περιοχής. Οργάνωση δεσμών πληροφοριών (σχολεία,  Ο.Τ.Α.). Εκπαίδευση μετεχόντων επί τόπου (συμπεριφορά, κανόνες, οικονομία). Συγκρότηση παραγωγικών δεδομένων, τοπικής κουλτούρας (σε κάθε τι , από μαγειρική έως πολιτισμό και μεταποίηση). Συγκρότηση παραγωγικών συλλογικοτήτων με τοπικά προϊόντα. Υποχρέωση διάθεσης τοπικών προϊόντων (π.χ. εστιατόρια τουλάχιστον 5 τοπικές συνταγές με τοπικές πρώτες ύλες). Κατά τα λοιπά ισχύουν τα ανωτέρω ως προς την συγκρότηση και την λειτουργία. 

Αντίστοιχες λύσεις παντού συγκροτούν την έννοια της παραγωγικής αυτάρκειας και ανεξαρτησίας για να επιτύχουμε την οποία δεν δεχόμαστε καμία ποσόστωση από την Ε.Ε. . Υπάρχει νομικό και ουσιαστικό πολιτικό υπόβαθρο καταγγελίας και ανατροπής των ποσοστώσεων με βάση τις ανάγκες των ανθρώπων – πολιτών.

Με ανάλογης λογικής λύσεις, συγκροτούμε παντού, σε κάθε τομέα την πραγματική παραγωγική Ελλάδα. Διασώζουμε και δημιουργούμε παράλληλα !!!.

Αυτή είναι η λύση του ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, της κοινωνικής πολιτικής συλλογικότητας, της ουσίας που πρέπει όλοι να στηρίξουμε. Το βήμα της συμμετοχής και στήριξης του κινήματος είναι το βήμα της προσωπικής ελευθερίας και της λύτρωσης της Ελλάδας.

Η ομάδα πρωτοβουλίας

---

[1] Οποιος για την Ελλάδα επιλέγει ποσότητες ουσιαστικά εγκληματεί κατά της κοινωνίας.

[2]
Εννοούμε σαφώς την πλήρη δικαστική έρευνα.

[3] Και για το ζήτημα αυτό υπάρχει συγκεκριμένη μελέτη υλοποίησης

[4] Οι Δημοκρατικές Κοινωνικές Αρχές αποτελούν μια ουσιαστική πολιτική καινοτομία του ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ. Το κάποτε σύνθημα ο Λαός στην Εξουσία, η συνταγματική επιταγή πραγματώνεται. Ο πολίτης αξιώνεται και αποκτά δύναμη και υπευθυνότητα.

[5] και όχι το απαρχαιωμένο αντιδημοκρατικό μοντέλο των υπαρχόντων συνεταιρισμών που ανάγεται στις αρχές του 20ού αιώνα.

Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!