Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: «Μόνο με την αντίσταση έχουμε κάποια ελπίδα»

Συνέντευξη στην Ιωάννα Μπλάτσου

Στη συγκεκριμένη τραγωδία του Ευριπίδη, υπάρχει και ο χορός των γερόντων, ηλικιωμένοι πολίτες χωρίς καμία δύναμη στα χέρια τους, που όμως συμπαραστέκονται στα δεινά των συμπολιτών τους. Ακριβώς, άλλη μια σύγχρονη αναφορά στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα. Ο Ευριπίδειος ανήμπορος γέροντας που αντιστέκεται στον Τύραννο μου φέρνει στο νου εικόνες συγκινητικές και απίστευτα σκληρές, σαν αυτές που ζήσαμε την 29^η Ιουνίου. Τους γέροντες που διαδήλωναν για να διατηρήσουν την αξιοπρέπειά τους και τα ΜΑΤ να τους χτυπάνε απροκάλυπτα. Ή το κρανοφόρο κτήνος να ψεκάζει με χημικά το Μανώλη Γλέζο. Εξοργίστηκα με αυτές τις εικόνες ανείπωτης ντροπής. Με αυτά τα νεαρά παιδιά των ΜΑΤ που χτυπούσαν ηλικιωμένους ανθρώπους χωρίς να τους σεβαστούν. Θα μπορούσαν να ήταν ο πατέρας τους ή ο παππούς τους!
Ο πολιτισμός μας και η δημοκρατία μας κλονίστηκαν όντως επικίνδυνα με τα γεγονότα της 29^ης Ιουνίου. Με θυμώνει πολύ αυτή η απροκάλυπτη επιβολή της εξουσίας με κάθε μέσο. Θυμώνω ακόμα περισσότερο με το γεγονός ότι εκείνη τη μέρα, όταν πνίγηκε η Αθήνα στα χημικά, υπήρξε κατάφορη καταπάτηση του Συντάγματος και των δικαιωμάτων των πολιτών μέσα από μεθόδους προβοκάτσιας και τυφλής βίας. Επρόκειτο για καθαρή εγκληματική ενέργεια του κράτους κατά των πολιτών.. Για να μη μιλήσω για τις εικόνες ντροπής των «κουκουλοφόρων» δίπλα στα όργανα τάξης… Για το σκοτεινό ρόλο του παρακράτους στα επεισόδια που δημιουργούνται κάθε φορά στις πορείες. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τις πολλαπλές αυθαιρεσίες των ομάδων καταστολής. Και το χειρότερο, δεν άκουσα κανέναν να ζητάει συγνώμη από τους πολίτες.



Πάντως, απέναντι στην αυθαιρεσία της εξουσίας το τελευταίο διάστημα έχει αντιπαραταχθεί ένα κοινωνικό κίνημα, οι «Αγανακτισμένοι». Πόσο κοντά ιδεολογικά είστε στο «κίνημα της πλατείας»; Καταλαβαίνω απόλυτα την αγανάκτηση των πολιτών και πιστεύω ότι και αργά εκδηλώθηκε. Μόνο αν κόσμος διατρανώσει την αντίστασή του, ίσως τα πράγματα να έχουν κάποια ελπίδα. Αλλιώς θα μας βάλουν κι επισήμως την ταφόπλακα από πάνω και τελείωσε. Γιατί αυτή την κρίση άλλα κέντρα την έχουν δημιουργήσει. Και τώρα εμείς, οι απλοί άνθρωποι, που δεν κλέψαμε κανένα κράτος, ούτε μίζες πήραμε, αλλά αντιθέτως μετά βίας τα βγάζουμε πέρα, ξαφνικά καλούμαστε να πληρώσουμε τα σπασμένα. Δεν βλέπετε τους ταλαίπωρους τους συνταξιούχους, που τους έχουν φέρει στο σημείο να επιλέγουν αν θα αγοράσουν τρόφιμα ή φάρμακα; Γιατί να καλούνται αυτοί οι άνθρωποι να πληρώσουν το μεγάλο χρέος που έχει δημιουργηθεί από τα ληστρικά επιτόκια και από μια αλόγιστη διαχείριση του δημόσιου χρήματος; Κανένας από αυτούς που πρέπει να τιμωρηθεί δεν τιμωρείται.
http://topontiki.gr/article/19711