ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

«Ανοίξαμε και σας… περιμένουμε»

Του Θανάση Νικολαΐδη

(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)

ΔΕΝ έχουμε καλό «τουριστικό» παρελθόν. Πριν από 2-3 δεκαετίες που μας… προτιμούσαν, τους «στεγάζαμε» χωρίς προδιαγραφές στέγης. Τους νοικιάζαμε τη σοφίτα, το υπόγειο και παραλίγο τα… κοτέτσια. Ταΐζαμε τους ξένους «φασολάκια με το συνθηματικό Ξου», τους έκλεβε στον λογαριασμό το (αξύριστο) γκαρσόνι, απέφευγε την «ευθεία» ο (άτροπος) ταξιτζής. Τους πουλήσαμε ακριβά τον… Παρθενώνα, λες και δεν υπήρχε (φθηνότερη) Τουρκία, Ισπανία… Κι αν οι Βαλκάνιοι μας ανέχτηκαν ως προέκταση των δικών τους «συνηθειών», οι κουτόφραγκοι κατέγραψαν την καπατσοσύνη του ρωμιού, το γύρισαν στα εκδρομικά «πακέτα» και η κάνουλα έκλεισε.

ΣΗΜΕΡΑ ξανανοίξαμε τις πόρτες και τους περιμένουμε. Διψασμένοι για συνάλλαγμα κι έχοντας διορθώσει παλιές κακές συνήθειες. Από ανάγκη και λόγω της κρίσης.

Ρυμουλκούμενοι σε μιαν αναγκαστική πορεία βραδέος εξευρωπαϊσμού μας. Ωστόσο, κάποιες δομές δεν άλλαξαν και απωθούν τον τουρίστα. Δεν θα τις αραδιάσουμε-θα τις αναφέρουμε δειγματοληπτικά. «Τι θα δει γιαπωνέζος» στην Ελλάδα του 2011; Θα ρολάρει τη μερσεντές του στην «Εθνική», χωρίς ένα τραπεζάκι για να ξαποστάσει, μια τουαλέτα για δημόσια χρήση. Λες και ο κατασκευαστής «υπέγραψε» την ανυπαρξία τους, για να φυτρώσουν (σήμερα) δαπανηρές «οάσεις» ιδιωτών.

ΤΙ άλλο θα τον ξαφνιάσει, μόλις «βγει στον πηγαιμό για την Ιθάκη» και πριν αράξει στη Χαλκιδική της στενούρας των δρόμων; Το (παν)ακριβό καύσιμο, με την υποψία της «πειραγμένης» μάνικας και το άγχος της απόστασης τους επόμενου βενζινάδικου. Δεν θα του κόψουν, στα σύνορα, μια βινιέτα. Θα τον μεταχειριστούν όπως τον ντόπιο με τα διόδια(!). Πολλαπλά (36 τον αριθμό, αν διασχίσει την Ελλάδα) μη τους φύγει χιλιόμετρο, στημένα σαν τους ληστές στο δρόμο, το ένα μετά το άλλο πριν το όχημα πιάσει την τελική, πολυτελή και στελεχωμένα, φροντισμένα και φωτισμένα, σαν βιτρίνα καλοπέρασης στην Ελλάδα των δρόμων που ακόμα «κατασκευάζονται», με τα ευρωπαϊκά πακέτα (καλο)φαγωμένα.

ΚΑΛΑ θα πάει φέτος ο τουρισμός-το (προ)βλέπουν ειδικοί. Ωστόσο, ο «κουτόφραγκος» όλα τα μετράει και τα καταγράφει-να’ χουμε το νου μας. Ατομικά, συλλογικά και εθνικά. Κι αν μας συνεπάρει ο «μεγαλοϊδεατισμός» της τουριστικής μας αποκλειστικότητας και αναβιώσουν παλιές «συνήθειες», θα μας απομείνει ο εσωτερικός τουρισμός με τα σημάδια της κρίσης. Αν εκνευρίσουμε τον τουρίστα με το αίσχος των διοδίων (και δεν τον προστατέψουμε με μια βινιέτα στα σύνορα), σύντομα θα (τον) ψάχνουμε και θα… ψαχνόμαστε.