ΟΙ ΑΓΝΟΗΜΕΝΟΙ.

Ο αστάθμητος παράγων στο ατάραχο βλέμμα μας.

Κοιμάται στη γωνία του δρόμου πάνω σ’ενα πεταμένο χαρτόνι. Στο παγκάκι της γειτονιάς. Στραβοπατάει το ξημέρωμα με την ανάσα να βγάζει φλόγες από οινόπνευμα. Κοιτάς τα άπλυτα ρούχα και περνάς στο απέναντι πεζοδρόμιο με το τρόμο ζωγραφισμένο μήπως μια εκδικητική στρατιά από ψείρες ορμίσουν πάνω στο καλογυαλισμένο κουστούμι σου. Σε ενοχλεί, σε ενοχλεί αφάνταστα. Είναι το ξεχασμένο λάθος στα τελευταία φιλόδοξα σχέδια του δημαρχείου.

Είναι κι άλλοι. Στέκεται εκεί στη στάση. Κοίτα. Τον κρατάει από το χέρι η μάνα του. Κοιτάζει στο πουθενά. Γελάει σε κάποιον που εσύ δεν βλέπεις. Τα χαρακτηριστικά του είναι αλλιώτικα. Τα χέρια λίγο ατροφικά. Το στήσιμο στο σώμα λίγο στραβό. Δεν το κοιτάς για να το παίξεις υπεράνω. Κάνεις πως δεν το βλέπεις. Έχεις αποφασίσει από καιρό να μην σε αφορά η διαφορετικότητα.  Μόνο κάπου κάπου ξεφεύγει η φωνή από το δικό σου παιδάκι που από τακτ δεν ξέρει ακόμα και φωνάζει «μαμά γιατί είναι έτσι αυτό το παιδάκι?» Και το τσιμπάς, του φωνάζεις ένα σουτ το τραβολογάς πιο πέρα, μια ακόμη πρόχειρη διδαχή που θα μάθει στο παιδί σου ότι με κάποια πράγματα σ΄αυτή τη ζωή απλά δεν ασχολούμαστε.

Είναι κι άλλοι. Περνάς καμιά φορά μπροστά από το ίδρυμα και τους βλέπεις να κουνιόνται αργά εκνευριστικά πέρα δώθε πίσω από τα κάγκελα στο αφημένο από χρόνια παρκάκι με τα χαλασμένα παγκάκια. Αν καταφέρεις να τους πετύχεις κάποια φορά, γιατί συνήθως είναι κρυμμένοι σε τόπους που ευτυχώς για σένα δεν θα επισκεφτείς ποτέ. Γιατί εσύ γεννήθηκες με το μυαλό στη θέση. Σωστό, άψογο, συγκρατημένο στη στενή περιφερειακή εκλογική περιφέρεια της ζωής σου. Είσαι παρόν σ'αυτό που πρέπει και ένορκος εκείνου που δεν ξέρεις...

Είναι κι άλλοι. Τους βλέπεις στην επίσκεψη σ’εκείνη τη θειά που έμεινε ξεχασμένη δίπλα στο παράθυρο να κοιτάει μακριά στο δρόμο την ώρα που θάρθει ένα από τα τρία παιδιά της. Σάμπως τα θυμάται και καλά? Πέρασαν χρόνια από τότε που ζούσε σε σπίτι κι εδώ όλα σε κάνουν να μπερδεύεις να τα χάνεις. Κι εκείνα τα φάρμακα που σε κοιμίζουν συνέχεια. Εκείνοι οι γερόντοι που ζουν το τέλος τους κολλημένοι στη τελευταία σκέψη που  πρόλαβαν να κάνουν. Τα Χριστούγεννα θα έρθουν τα παιδιά, θα έρθουν.

Είναι εκείνο το περιθώριο που εσύ απέχεις, αγνοείς και νοιώθεις ευχαριστημένος που δεν τους έμοιασες. Είναι η πίτα της περηφάνιας που σου αναλογεί για να δίνεις εύσημα στον εαυτό σου ότι εσύ «είσαι εντάξει». Τα κατάφερες να απέχεις από τον οίκτο.

Αν δεν τους σκεφτείς, δεν τους κοιτάξεις καν καθώς περνάνε δίπλα σου σαν σκιές από ένα άλλο κόσμο... δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο όταν τους ρίξεις ένα βλέμμα. Υπάρχουν μόνο όταν πρέπει να χρησιμοποιηθούν για κάτι.

Ένα ρεπορτάζ στη τηλεόραση. Κάποια ξαφνική είδηση με περισσότερο ενδιαφέρον μέσα από το κόσμο τους π.χ. όταν ομαδικά τους βρήκαν να τρώνε τα σκατά τους μέσα στο ίδρυμα, ή όταν εκείνο το χαζούλι το παιδάκι δεν είχε τη μαμά από το χέρι και κάποιος «εντάξει» το πήδηξε, ή όταν μια παρέα από άλλους «εντάξει» γρονθοκόπησε το γέροντα στο παγκάκι, τότε ναι γίνονται είδηση. ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Ζουν ανάμεσά μας.

Γιατί άραγε? Ίσως από κάποια χαλαρότητα του συμπαντικού νόμου που τους επιτρέπει να ζουν.Κι είναι χιλιάδες σε δεκάδες διαφορετικές κατηγορίες. Δεν μπορείς να τους συμμαζέψεις με τίποτα. Ούτε να τους βάλεις στο ίδιο τσουβάλι.
Άλλοι κατατάσσονται στους αλήτες που καλά να πάθουν
Άλλοι ανήκουν στην κατηγορία του «δεν έφταιξαν ο θεός το θέλησε»
Άλλοι αγνοήθηκαν γιατί δεν είχαν τίποτα πια να προσφέρουν και καλά που ζούνε ακόμα τα παλιοχούφταλα.

Δημιουργείς διαφορετικά συναισθήματα για τις διαφορετικές κατηγορίες που όμως όλα έχουν μια κοινή συνισταμένη. Δεν είμαι ευτυχώς σαν κι αυτούς. Και το παιδί μου δεν είναι, και η φιλενάδα μου δεν είναι. Ούτε ο αντρούλης μου.

Εγώ ο εντάξει ο αγνοημένος μεν από τους πιο πάνω από μένα, γιατί και μένα κάποιοι άλλοι σαν σκατά με βλέπουν, έχω κι εγώ τους υποδεέστερους,  «τους ανθρώπους κάτω από τις σκάλες». Είναι το σημείο αναφοράς μου όταν θέλω να δείξω μια βρωμιά, ένα λάθος, μια κακιά στιγμή, στα παιδιά μου. Η αφορμή να κάνω τη κατήχησή μου και να πάρω ύφος ασφαλές και σταθερό για τα όσα ευτυχώς εγώ έχω πετύχει. Πολλές φορές για να δικαιολογήσω τη μισάνθρωπη και δειλή φύση μου  φτιάχνω ακόμα και σενάρια γονιδιακής ανωτερότητας για να νοιώσω πως ακόμα κι θεός είναι με το δικό μου μέρος και με δικαιολογεί όταν αποστρέφομαι τους αβοήθητους, αδύναμους αγνοημένους.

Σ’εκείνο το συναίσθημα της αποστροφής βρίσκεται το αληθινό μας πρόσωπο.
Ευτυχώς υπάρχουν για να μπορούμε έστω και με το ζόρι να δείχνουμε τι αλήθεια είμαστε. Γιατί σ’ολα τ’αλλα μπορούμε και μπουρδουκλώνουμε το ίματζ μας κατά περίπτωση.

Εδώ όμως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Η απανθρωπιά μας βγάζει μάτι. Η δυσοσμία που νοιώθουμε για ένα κόσμο που θα ευχόμαστε να μην μας τον θυμίζει κανείς απλώνεται στα βήματά μας ανάμεσα στο βλέμμα που στρέφουμε αλλού και στο τράβηγμα που κάνουμε στο παιδάκι μας να μην κοιτάει «από κει...»

Η εκδίκηση αυτών των ανθρώπων είναι γλυκιά. Θα κρατήσουν επτασφράγιστα τα μυστικά του ανθρώπινου πόνου, δεν θα μας πουν ποτέ τη λύση για όσα εμείς δεν θα μάθουμε ποτέ.

Θα φύγουμε τυφλοί, όπως τυφλοί ήρθαμε, χαϊδεύοντας τη σκέψη μας πως «όλα» τα ζήσαμε κι ότι πονέσαμε και παλέψαμε άξια. Θα σταθούμε μπροστά στη πύλη περήφανοι για τα κατορθώματά μας ο καθένας.

Και τότε το μόνο που εύχομαι , είναι να είναι εκεί εκείνο το παιδάκι να μας δείξει με το δάχτυλο με θράσος πια και χωρίς τακτ απέναντί μας και να πει «πατέρα γιατί αυτός είναι έτσι?»

Σήμερα που κάποιοι κοιτάνε με αποστροφή τις δικές μας μέχρι πρότινος καθώς πρέπει ζωές, για να βρούμε λύση , να μονιάσουμε  και να χτίσουμε από την αρχή το όνειρο του παραδείσου, πρέπει ίσως να κάνουμε το πρώτο βήμα μαθαίνοντας να αγαπάμε και κάτι άλλο εκτός από τον εαυτό μας. Για να παλέψουμε για το «κοινό καλό» πρέπει να έχουμε χώρο να βάλουμε στη λέξη «κοινό» όλο το σύμπαν που ανασαίνει αιώνια δίπλα μας κι όχι μόνο το ελάχιστο που συμφέρει για το προσωπικό μας και μόνο παράδεισο.

Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, διαφημίσεις κομμάτων, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!