Τι είναι αριστερά; Μια χιλιοειπωμένη ερώτηση με πολλές αντιφατικές και πολυσήμαντες απαντήσεις ή μια απορία χωρίς απάντηση;
Η αριστερά είναι αυτή που ευαγγελίζεται, αυτή που υπόσχεται στα λόγια, σαν πολιτική και κοινωνική πρόταση, ένα καινούριο όμορφο κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης χωρίς φτώχεια και δυστυχία; Ο κομμουνισμός και η αταξική κοινωνία; Ή μήπως όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν, ως ιστορικά ξεπερασμένα;
Υπόσχεται η αριστερά κάτι συγκεκριμένο στις μέρες μας ή απλώς καταγγέλλει τα κακώς κείμενα; Έχουμε από κανένα κόμμα της αριστεράς ολοκληρωμένη και λεπτομερή πρόταση διακυβέρνησης της χώρας και λύσης των τεραστίων προβλημάτων που την μαστίζουν εκτός από τις ανέξοδες αρνήσεις;
Είναι η αριστερά αυτή που εκπροσωπεί τις τάξεις των φτωχών και καταπιεσμένων πολιτών στην σημερινή κοινωνία της τεχνολογίας, της αλλοτρίωσης και της κατανάλωσης; Ποιος εκπροσωπεί τους δημοσίους υπαλλήλους, τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, τους συνταξιούχους, τους εμπορο-βιοτέχνες, τους ελεύθερους επαγγελματίες;
Έχει χωρισθεί η κοινωνία μήπως σε προνομιούχους και μη προνομιούχους σε έχοντες και κατέχοντες και σε μη έχοντες; Τροποποιήθηκε η ταξική δομή της κοινωνίας δραματικά;
Έχουν οι πολίτες εγκαταλείψει απογοητευμένοι οριστικά την αριστερά και γι’ αυτό τα εκλογικά της ποσοστά παραμένουν χαμηλά, παρόλη την μεγάλη οικονομική, κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική κρίση;
Είναι η αριστερά το ΚΚΕ που υποστήριζε το βάρβαρο καθεστώς της ΕΣΣΔ και τον Στάλιν και υποστηρίζει για την Ελλάδα ένα ανάλογο καθεστώς, όντας και σήμερα φιλοσταλινικό; Εντελώς ενσωματωμένο στο αστικό σύστημα της χώρας, στην πραγματικότητα το βοηθά σαν βαλβίδα εκτόνωσης της κοινωνικής πίεσης, αναπαράγοντας τον εαυτό του προς όφελος των στελεχών του; Πολιτικά και κοινωνικά αντιδραστικό και συντηρητικό με αντιδημοκρατική εσωτερική λειτουργία;
Είναι αριστερά ο ΣΥΡΙΖΑ της Βαβέλ των 16; ετερόκλιτων συνιστωσών, ο Συνασπισμός των συμβιβασμών με το ένα μάτι να αλληθωρίζει πάντα προς το ΠΑΣΟΚ ή ο κ Αλαβάνος των αλλοπρόσαλλων επιλογών;
Είναι αριστερά, η αριστερά των «προθύμων» του κ Κουβέλη και έχει το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς κάποιο λόγο ύπαρξης εκτός από την νομιμοποίηση του Παπανδρέου από τα αριστερά αν χρειαστεί; Ένα κόμμα στελεχών και επιχειρηματιών χωρίς καμιά επαφή με την κοινωνία;
Είναι η αριστερά αυτή που σε πολλούς δήμους έγινε κατά καιρούς, τα τελευταία χρόνια, εξουσία το ίδιο διεφθαρμένη και αποκρουστική όπως οι κεντρικές κυβερνήσεις της χώρας;
Είναι η αριστερά αυτή που συνδιαλέγεται με την κεντρική εξουσία και ασκεί αντιπολίτευση για τα μάτια του κόσμου ενώ έχει βολευτεί στο σημερινό σύστημα αξιών; Μήπως η αριστερά δεν έχει κατηγορηθεί, χωρίς να απαντήσει, για χρηματισμό κατά τη διάρκεια της οικουμενικής κυβέρνησης του κ Ζολώτα από την Ζήμενς; Μήπως η αριστεροί βουλευτές δεν έχουν βολέψει τους δικούς τους στους «περίφημους» υπαλλήλους της βουλής;
Η αριστερά δεν υποστήριξε τις συντεχνιακές απαιτήσεις ομάδων εργαζομένων αδιαφορώντας για το κόστος και την πρόοδο; Δεν αρνήθηκε οποιαδήποτε αλλαγή στο όνομα δήθεν της προόδου και στην πραγματικότητα λόγω ενός βαθιού συντηρητισμού;
Η αριστερά ήταν κάποτε η ελπίδα των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου υπόδειγμα ηθικής και σήμερα έγινε ένα κομμάτι της αποκρουστικής εξουσίας που κυβερνά την χώρα. Αυτό το έχουν καταλάβει οι πολίτες και γι΄ αυτό ενώ απομακρύνονται από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας δεν προσεγγίζουν την αριστερά, η οποία μένει απομονωμένη και αμήχανη.
Πολλά τα ερωτηματικά για την αριστερά και σίγουρα δύσκολες οι απαντήσεις. Το φαινόμενο δεν είναι μόνον Ελληνικό. Κι ίσως οι απαντήσεις στα ερωτήματα να αρχίσουν από χώρες άλλες εκτός Ελλάδος. Ίσως δημιουργηθεί ένα μαζικό λαϊκό κίνημα με άλλους όρους από τους καταδικασμένους σε αποτυχία σημερινούς. Φαίνεται ότι σε κάθε εποχή θέλει πολύ δουλειά για «να γυρίσει ο ήλιος». Και έμπνευση.
8 σχόλια:
Αυτά τα λόγια θα ειποθούν κάποια στιγμή μπρόστά τους,όταν θα τους έχουμε δικάσει σαν λαός.Γιατί όταν τους στήσουμε στον ''τοίχο'',σίγουρα θα δικαιολογηθούν,λέγοντας οτι είναι αριστεροί.Η Δημοκρατεία δεν προβλέπει ούτε βουλ.ασυλεία,ούτε ακύρωση του πόθεν έσχες για σηγκεκριμενα άτομα,τουλάχιστον.
Ο παραπάνω:Ιορδάνης
Η αριστερά αποτελεί ένα κομμάτι της πολιτικής σκηνής στην χώρα μας (και όχι μόνο) και έχουν δώσει κατά καιρούς αγώνες για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Σήμερα πως τα καταφέρανε και φτάσανε μέχρι αυτό το χάλι χρειάζεται βαθειά ανάλυση και συζήτηση που δεν είναι της ώρας.
και βέβαια η αριστερά δεν θα έχει μόνο ευθύνη αν δεν συσπειρωθεί για το καλό του λαού μονο για αυτά
θα έχει να δώσει λόγο για την άνοδο της ακροδεξιάς που αυτή μες την στάση της θα έχει γιγαντώσει
Η αριστερά ήταν κάποτε η ελπίδα των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου υπόδειγμα ηθικής και σήμερα έγινε ένα κομμάτι της αποκρουστικής εξουσίας που κυβερνά την χώρα. Αυτό το έχουν καταλάβει οι πολίτες και γι΄ αυτό ενώ απομακρύνονται από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας δεν προσεγγίζουν την αριστερά, η οποία μένει απομονωμένη και αμήχανη...
Τίποτε πιο αληθινό από αυτό!
Και εγώ θα έλεγα ότι "τα στερνά τιμούν τα πρώτα"!
Τι να το κανουμε που κάποτε η αριστερά ήταν η ελπίδα των προοδευτικών ανθρώπων όταν σήμερα και μόνο που τους βλέπεις απελπίζεσαι?
Η κατάληξή τους γεννά υποψίες ακόμη και για τον πρότερο έντιμο βίο τους και αμφιβάλλει κανείς αν οι προθέσεις τους ήταν ποτέ ειλικρινείς ή εξυπηρετούσαν κι αυτοί αυτό το παγκόσμιο σχέδιο της υποδούλωσης των λαών του κόσμου!!
Πολύ εύστοχο και προβληματισμένο το άρθρο σου Κώστα!
Ο/Η Aνεμος
Πολύ σωστά. Βλέπουμε τι γίνεται στη Γαλλία με την κόρη του ΛΕ ΠΕΝ.
Ο/Η marianaonice
Στην πραγματικότητα είναι ένα ερωτηματολόγιο αγωνίας μπροστά στα αδιέξοδα που βιώνουμε σαν κοινωνία και λαός.
Η Αριστερά είναι ο ορισμός της απογοήτευσης.
Έχει σταθεί κατώτερ των περιστάσεων.
Ο κατακερματισμός και τα γκρουπούσκουλα, που σχεδόν κάθε παρέα αριστερών φτιάχνει ένα αυτόνομο κίνημα και κατακεραυνώνει τους υπόλοιπους ως οπορτουνιστές ή δογματικούς, έχουν απαξιώσει τον πολιτικό αυτό χώρο.
Δεν μπροούν να συνννοηθούν μεταξύ τους ούτε για το αυτονόητο: την κοινή διαδήλωση!
Επίσης η Αριστερά προσπαθώντας να λειτουργεί ως αντίβαρο της ακροδεξιάς συχνά καταφεύγει σε ιδεοληψίες που ταιριάζουν μόνο σε απάτριδες (υποθέσεις Κεμάλ, Σκοπίων). Έτσι δίνουν στον κόσμο την εντύπωση ότι είναι σχεδόν... ανθέλληνες. Το οποίο είαι σίγουρος ότι δεν ισχύει (διότι και παλιά τις ίδιες απόψεις είχαν, αλλά παρόλα αυτά έφτιαξαν το ΕΑΜ) αλλά κάνουν κάθε προσπάθεια για να αποδεικνύουν το αντίθετο.
Πάντως, πρέπει να ομολογήσουμεε ότι εξαντλούμε την αυστηρότητά αμς στην αριστερά, η οποία συνεχώς με΄σα μας αναμετράται με το τέλειο, ενώ οι υπόλοιπες παρατάξεις μέσα μας αναμετρώνται με το φαύλο. Έτσι η αριστερά συνεχώς περνά κάτω από τον πήχυ των προσδοκιών μας ενω οι υπόλοιποι πολλές φορές αποδεικνύονται ανώτεροι αυτών. Είναι λογικό και δίκαιο όμως να αναμετράται η Αριστερά με το τέλειο; Κι αυτή από ανθρώπους αποτελείται, με τις αδυναμίες που έχουν και ολοι οι υπόλοιποι.
Μήπως πρέπει να την αντιμετωπίζουμε όπως αντιμετωπίζουμε και τους υπόλοιπους; Διότι όταν βάζουμε τον πήχυ στον ουρανό, είναι δεδομένο ότι κάθε φορά θα περνάει από κάτω η Αριστερά και θα διαψεύδει τις προσδοκίες μας.
Δημοσίευση σχολίου