ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Απ’ την… τηλεόραση

Του Θανάση Νικολαΐδη

(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)

ΕΙΧΕ και η αριστερά τα προβλήματά της. Με το μόνιμο πρόβλημα την ηγεσίας της. Απ’ την εποχή που την έσερναν σε Λιβάνους και Γκαζέττες και δεν το’ παιρναν χαμπάρι τι υπέγραφαν οι «ηγέτες» της. Κι αν σήμερα τα πολιτικά παιχνίδια έχουν να κάνουν με μισθούς και συντάξεις , «τότε» έπαιζαν με τη ζωή χιλιάδων αγωνιστών και ιδεολόγων κατά των κατακτητών, είτε παραπλανημένων και πειθαναγκασμένων να βγουν στο βουνό «για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά».

ΕΧΕΙ, λοιπόν, τη συνέχειά της η (λεγόμενη) ηγεσία της σημερινής (λεγόμενης) αριστεράς, έχει και τους ανθρώπους της. Μοντέρνους όσο οι καιροί το επιβάλλουν, αλλά παρωχημένης ιδεολογίας. Κι αν σήμερα είναι ώρα της αριστεράς ενάντια στην αμερικανοκρατία, η Αλέκα με τους πιστούς της κάνει ό,τι μπορεί για να παραμείνουν τα ποσοστά μονοψήφια και το Κόμμα «εκτός παιδειάς». Γι αυτό τους παρατάμε και πάμε σε πιο… σύγχρονους, ευέλπιδες και νεώτερους. Και ήταν η ηλικία του κ. Τσίπρα κριτήριο και σημάδι πως οι ιδεολογικοί απόγονοι του κ. Κύρκου θα βελτίωναν την ιδεολογία και τα …ποσοστά τους. Κι αν, σε μια φάση ο ΣΥΝ άγγιξε το 17% απ’ τη φαγωμάρα (βάλε και τις μίζες «πλουτησάντων») και την ανεπάρκεια των πασόκων, έσπευσαν να το μειώσουν δραστικά. Με διασπάσεις του… ατόμου, για να φτάσουν στο «τίποτα». 

ΣΗΜΕΡΑ δίνει ο κ. Τσίπρα τον «αγώνα», χωρίς να θυμίζει Αλαβάνο. Με την πολιτική του ηθική και τον πολιτικό του λόγο να απέχουν παρασάγγες από εκείνα του κ. Κουβέλη. Ο «μικρός»… μεγάλωσε πρόωρα και πασκίζει να φανεί μεγάλος. Με την παρέα του, με τις ατάκες του στη βουλή, με την επιλεκτική του πρόθεση να στοχοποιεί «φίλιες δυνάμεις» έχοντας ξεχάσει τον παραδοσιακό τους αντίπαλο. Και, βέβαια, η «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει κάτι ν’ αλλάξει γιατί όλα δουλεύουν… ρολόι, μη πειραχτούν τα κεκτημένα και οι «κατακτήσεις» των εργαζομένων και όλων(!) των «εργαζομένων».

ΩΣΤΟΣΟ, ο «αγώνας» παίρνει κι άλλες μορφές. Κι όταν χρειαστεί ο «αρχηγός» να πει την αλήθεια, την κρύβει! Ο κ. Τσίπρας με την ομάδα του αμύνονται. Και ελπίζουν. Πως ο κοσμάκης τρώει… κουτόχορτο, πως ο καχύποπτος έλληνας δεν θα τους μυριστεί, πως τα ποσοστά τους θα αυξηθούν και οι ίδιοι θα απογειωθούν. Γι αυτό και ζητάει… επίμονα εκλογές! Για να’ ναι, οσονούπω, ο ίδιος εκτός… ηγεσίας, το «κόμμα» τους εκτός βουλής κι όλοι τους να παρακολουθούν τα γεγονότα απ’ την… τηλεόραση.