Της Φουκουσίμα γίνεται στην Μεσόγειο

Mας πως μπλέξαμε πάλι έτσι;

Δεν λέω για μας, που είμαστε μονίμως μπλεγμένοι, λέω για όλο τον κόσμο.

Το πάνω-κάτω σε όλη την γη.

Να μη ξέρεις με ποιον να πας και ποιον ν’ αφήσεις.

Τώρα εγώ, με τον Καντάφι είμαι ή με τους αμερικάνους;
Τι μπλέξιμο κι αυτό. Τα λέει πάρα πολύ ωραία ο φίλος στον Τοίχο-Τοίχο. 
Αν είναι δυνατόν να μπαίνω στο δίλημμα, αν θα είμαι με τον δικτάτορα ή με τον Χωροφύλακα. Αυτό το νόμισμα, μου φαίνεται ότι έχει την ίδια όψη κι απ’ τις δυο μεριές.

Πήγαν οι αμερικάνοι στο Ιράκ, πήγανε να βάλουν χέρι, στήσανε μια ολόκληρη παράσταση για την σωτηρία του λαού. Μέχρι που το ΝΑΤΟ πήρε απόφαση για λογαριασμό του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ενώ τώρα με τον Καντάφι τους έπιασε η ευαισθησία και δεν θέλανε να επέμβουν … αμέσως. Πήγανε στο Ιράκ, φάγανε τον Σαντάμ, αλλά δεν τους βγήκε καλά η συνταγή. 
Ακόμα προσπαθούν να ξεκολλήσουν από εκεί.

Πιο πριν χτύπησαν στον Κόλπο, μετά στην Γιουγκοσλαβία, αλλά το χρέος-χρέος στην Αμέρικα. 
Το 2009 το δημόσιο χρέος στις ΗΠΑ ήταν 11,5 τρις δολλάρια. Μετά έγινε το επισόδειο των Αδελφών Λήμαν στην Αμερική. Τόσοι οικονομολόγοι, τόσοι νομπελίστες, τόσα Harvard, τόσα London School of Economics δεν πήραν είδηση τίποτε. Η κρίση ήρθε ξαφνικά, μας έπιασε στον ύπνο.

Αφού απομύζησαν όσες χώρες μπόρεσαν εκεί στις ελεγχόμενες κυβερνήσεις στην λατινική Αμερική, ήρθαν και στο μαλακό υπογάστριο του Πλανήτη. Χτύπησαν τους αδύναμους κρίκους, Ελλάδα, Ιρλανδία, PIGS κλπ.

Παίξανε, τζογάρανε, spreads, επιτόκια, κερδοσκοπίες και φάγανε, λίγα πράγματα, τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του, δεν είχαμε παραπάνω και να στήσουνε κανένα πραξικόπημα δεν είχαν την άνεση, τα είχαν κάνει νωρίτερα βλέπετε αυτά, πριν 40 χρόνια.

Οπότε, τι να κάνουνε, βάλανε φωτιά στην Μεσόγειο, πήγαν και ψιθύρισαν στους λαούς τους κακομοίρηδες: «Άντε ξεσηκωθείτε, εμείς σας στηρίζουμε, μέχρι πότε θα είστε σκλαβωμένοι, διώξτε τους τυράννους ». 
Κι όπου φτωχός κι η μοίρα του. Να η Τυνησία, να η Αίγυπτος, να η Υεμένη, να το Μπαχρέιν, να η Λιβύη και έπεται συνέχεια, έρχεται το Ιράν, ο Λίβανος, η Συρία, φωτιά θα πάρει η Μεσόγειος. Όσο κρατάει η φωτιά θα κάνουνε αλισβερίσι με τον πόλεμο, πολλά φράγκα. Ποιον ένοιαξε το δημόσιο χρέος, οι εταιρείες πολέμου να βγάζουν λεφτά. Ο τζίρος να αυξάνει. Εταιρείες Πολέμου, Εισαγωγές-Εξαγωγές.

Κι άμα σβήσουν οι φωτιές στην Μεσόγειο, έχουμε και τα πετρέλαια της Μεσογείου, πρέπει να γίνει μοιρασιά. «Οδύσσεια-Αυγή» και χαζομάρες.

Και δεν μας φτάνουν αυτά που γίνονται στην αυλή μας, έχουμε στην άλλη άκρη και τα «φυσικά φαινόμενα». Να σεισμοί, να λοιμοί, να καταποντισμοί. 
Πρόβλεψαν οι Γιαπωνέζοι τους σεισμούς, αλλά η έπαρση της ισχύος τους δεν τους άφησε να δουν τα τσουνάμια. Και να τα τσουνάμια και πάνε 10-20.000 άνθρωποι. Αλλά δεν είχαν μόνο έπαρση, είχαν και απληστία. 
Πόσους αντιδραστήρες θα κάνεις βρε κακομοίρη; 
Πόσα φράγκα θέλουν να βγάλουν οι εταιρείες σας; 
Ακατάλληλες από χρόνια οι εγκαταστάσεις. 
Ο άνθρωπος μυαλό δεν βάζει, μια Χιροσίμα και ένα Ναγκασάκι δεν τους έβαλε μυαλό. Αυτοί που κατ’ εξοχήν γνώριζαν τον όλεθρο, προσπάθησαν να τον τιθασέψουν, να ξαναγίνουν οι Σαμουράι του κόσμου, ντροπιασμένοι από τον Χωροφύλακα της εποχής εκείνης. Αλλά τι θα σου κάνει η Έπαρση; Πύργος της Βαβέλ θα γίνεις. Τα λέει πάρα πολύ ωραία ο εκπαιδευτικός Οδυσσέας Χιλιτίδης, στο άρθρο του «Οι Γιαπωνέζοι και τα 4 κακά της μοίρας τους: Σεισμός, τσουνάμι, ραδιενέργεια και χειμώνας βαρύς». Και τα κρύβανε κιόλας τα στραβά τους, με το σταγονόμετρο η πληροφόρηση.

Κάναμε τον πλανήτη σαν τα μούτρα μας, τον απομυζήσαμε, από γης, αέρος και ύδατος και τι θα κάνει αντιδράει και αντιδράει άσχημα και δεν φτάνει η οικολογική καταστροφή που κάναμε, μετά κάναμε την οικονομική καταστροφή και μετά είπαμε να το κάψουμε το μαγαζί, στάχτη και μπούρμπερη τώρα η Μεσόγειος.

Η Φουκουσίμα τώρα είναι εδώ, είναι στην άλλη άκρη της γης, είναι παντού κι αυτό το κάναμε εμείς, ούτε η Φύση, ούτε ο Θεός. Άμα μας νοιάζει μόνο η πάρτη μας, γιατί δυσανασχετούμε όταν η τάδε εταιρεία νοιάζεται μόνο για την πάρτη της; 
Άμα δεν μας συγκινεί η δυστυχία του διπλανού μας, γιατί να συγκινήσει τον Ομπάμα, τον Σαρκοζί, τον Μπερλουσκόνι; 

Κοίτα ρε κάτι τύποι που κυβερνάνε τη γη! 
Αλλά τι να πεις, οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν.

 Το χαμομηλάκι