Ποια… πατρίδα;

Του Θανάση Νικολαΐδη

(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)

ΤΟ’ παν και το’ καναν οι γιατροί (του ΙΚΑ). Υπέστειλαν για μέρες τη σημαία και σήμερα ξαναβγήκαν στον «αγώνα». Με τον «εχθρό» να συνωστίζεται στα ιατρεία και την Κυβέρνηση πανικόβλητη. Και είναι τραγικό ένα πρόβλημα όταν έχει να κάνει με την υγεία. Σε περίοδο κρίσης, περιμέναμε συμμαχία των γιατρών και δεν την είδαμε. Κι ούτε να χτυπούν τα στήθια τους για αμαρτίες συναδέλφων τους, στο παρελθόν, το παρόν και το… μέλλον.

ΓΙΑ το πρόβλημα «εργάστηκαν» πολλοί. Και, βέβαια, δεν ξεκινάμε απ’ τον ασθενή που του κόβονται τα ήπατα πάνω στο χειρουργικό κρεβάτι. Ευθύνεται κι αυτός για την φαρμακομανία και το φακελάκι, αλλά δεν είναι ο πρωταγωνιστής.

Και ψευδοαναρρωτικές ζήτησε και ψευτόχαρτα αναπηρίας του ‘δωσαν και τον ανίκανο για εργασία προσποιήθηκε. Ωστόσο, κινήθηκε σε ένα «σύστημα» που το’ φτιαξαν γι αυτόν (ΕΣΥ) και το κατάντησαν όπως το νιώθει και το ζει. Σε μιαν Ελλάδα όπου τίποτα δεν λειτούργησε σωστά, κανένας κανέναν δεν φοβήθηκε και που δεν πρόκειται να συνέλθει, όσο το τρίγωνο «γιατρός-φάρμακο-ασθενής» θα της ρουφάει το μεδούλι. Με τους προμηθευτές αμήχανους να τα ζυγιάζουν πριν ξαναορμήσουν, τους γιατρούς με την αντίληψη πως τη δημόσια υγεία τη χρεώθηκαν και την ορίζουν και πως το ΕΣΥ φτιάχτηκε για τον γιατρό, το σχολείο για το δάσκαλο κ.ο.κ. Ξοπίσω τους ο φαρμακοποιός με τα δίκια του (έχει να παίρνει και δεν τον εξοφλάει το Κράτος), αλλά και με τα απίθανα κέρδη του. Το κερασάκι ο φακελάκιας μεγαλογιατρός και στην ουρά το θύμα που πληρώνει. Σε αγωνία και σε χρήμα. Ο ασθενής και ο φορολογούμενος.

ΚΑΝΕΝΑΣ, λοιπόν, και τίποτα δεν λειτούργησε σωστά και δήθεν ψάχνουμε τους λόγους. Ρίξαμε και μια ματιά στους «έξω». Στην Ευρώπη των «κουτόφραγκων» που δεν πάει ανέλεγκτη ούτε μια ασπιρίνη κι αν ζητήσεις από γερμανό γιατρό ψευτόχαρτο για αναρρωτική και σου το δώσει, θα πάτε και οι δυο σας φυλακή(!). Χωρίς πολλά λόγια, παραινέσεις, ευχές και νουθεσίες, αναβολές και δικαστήρια.

ΛΕΣ εκεί να βρίσκεται το μυστικό και ψάχνουμε άδικα, ξεφυλλίζοντας εγκυκλίους με νεκρά χαρτά, φωνάζοντας και ξεφωνίζοντας; Στην απειθαρχία που την ξεχάσαμε, στην ατιμωρησία που αγκαλιάσαμε και στην αδιαφορία που τυλιχτήκαμε; Τελικά, στην έλλειψη πατριωτισμού οφείλεται κι ας το ομολογήσουμε. Στην Ελλάδα της παγκοσμιοποίησης που τη σκοτείνιασαν νωρίς φίλοι κι εχθροί κι ας σκόρπισε παντού τα φώτα.