Ο άσωτος της ευαγγελικής παραβολής κυλιέται και κολυμπάει μέσα στο βούρκο της ασωτείας. Και πάει, όπου τον πάει το ποτάμι της διαφθοράς.
Και, όταν φθάνει στον πυθμένα της διαφθοράς, του κάνουν την «τιμή» να τον χειροτονήσουν χοιροβοσκό. Που σημαίνει ότι, από διεφθαρμένο, τον προάγουν σε διαφθορέα. Προαγωγό και μάνατζερ της διαφθοράς. Και απ’ το βούρκο τον σπρώχνουν στο βόθρο.
Αλλά εδώ αντιστέκεται. Αισθάνεται ότι αυτό το «αξίωμα» δεν του πάει. Και ότι δεν μπορεί να παίξει αυτόν το ρόλο:
Μπορεί να έχει παραβιάσει, κατά συρροήν, τη συνείδησή του. Και, μαζί της, πολλές ηθικές και πνευματικές αξίες και αρχές. Αλλά δεν μπορεί να καταργήσει, να εξαφανίσει τη συνείδησή του:
Δεν θα μπορούσε, για να ρθούμε, για παράδειγμα, στην εποχή μας, να γίνει μέλος μιας λέσχης, ή οποιαδήποτε μυστικής οργάνωσης, που θα αποσκοπούσε στην εξόντωση των συνανθρώπων του. Με την πείνα ή τον πόλεμο. Ή ακόμη με μεταλλαγμένα τρόφιμα ή τα δολοφονικά φάρμακα…
Ούτε να μεθοδεύσει την αποσάθρωση του πολιτισμικού τους ιστού. Με τη διάβρωση της εθνικής και ιστορικής και θρησκευτικής τους συνείδησης. Και την, δια παντός τρόπου και μέσου υπονόμευση της παιδείας τους. Και μάλιστα των ίδιων των συμπατριωτών του.
Δεν θα μπορούσε να προδώσει και να πουλήσει κάποιον, στον οποίο υποσχέθηκε άσυλο και φιλοξενία. Και πολύ περισσότερο δεν θα μπορούσε να προδώσει και να ξεπουλήσει την ίδια του την πατρίδα. Ή να μεθοδεύσει την υποδούλωση των συμπατριωτών του στο ζυγό μιας αδιέξοδης χρεοκοπίας και μιας αδηφάγου τοκογλυφίας.
Κι ακόμη δεν θα μπορούσε να κάμει θεό του το Μαμωνά, θρησκεία του το σατανισμό, ηθική του την υποκρισία και τον αμοραλισμό και τρόπο ζωής το έγκλημα.
Που, συμπερασματικά, σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να φτάσει στην πώρωση και να γίνει συνειδητά ασυνείδητος.
Η ασωτεία έχει όρια. Η πώρωση είναι απεριόριστη και αδιέξοδη. Η μόνη διέξοδός της είναι το πέρασμα απ’ τη διαφθορά στη διαστροφή.
Ο διεφθαρμένος είναι ένας ηθικά άρρωστος, που, όσο βαριά κι αν είναι η αρρώστια του, μπορεί να θεραπευθεί. Ο διαφθορέας είναι ανίατος. Με την έννοια ότι είναι η ίδια η αρρώστια. Αφού έχει ταυτιστεί μα τη διαστροφή.
Ο Χριστός συντρώγει με τις πόρνες και τους τελώνες. Συγχωρεί, μέσα στην οδύνη του σταυρού, τους σταυρωτές του και τους παρατρεχάμενους, που τον βρίζουν και τον χλευάζουν. Και παρακαλεί τον πατέρα του να τους συχωρέσει. Γιατί, μεθυσμένοι με το κρασί της περιρρέουσας κοινωνικής διαφθοράς και την αυτπάτη της εξουσίας, δεν ξέρουν τι κάνουν και τι λένε.
Κατακεραυνώνει όμως, με τα περίφημα ουαί του, τους γραμματείς και τους φαρισαίους. Τη νομική και θρησκευτική αριστοκρατία. Που έχουν ταυτιστεί με τη διαστροφή. Σε σημείο ώστε να θεοποιήσουν τη διαστροφή και το έγκλημα και να δολοφονήσουν το Θεό,…
Και αυτή είναι απάντηση σε όσους προσπαθούν να δημιουργήσουν αισθήματα ενοχής στο λαό και να διασύρουν τη χώρα:
Άλλο είναι να έχει κάνει κάποιος κάποια λάθη. Και άλλο να ταυτίζεται με τη διαστροφή και όσους ταυτίζονται με αυτήν:
Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει η δυνατότητα της μεταστροφής και ο δρόμος της επιστροφής. Και για τους λαούς και για τα άτομα.Ο ανηφορικός και δύσκολος δρόμος της «αιδούς και δίκης» (=αλληλοσεβασμού και δικαιοσύνης) του Ησιόδου και το Ευαγγελίου. Που οδηγεί στην Ελευθερία. Τη βγαλμένη απ’ τα κόκαλα των ηρώων και αγίων, τα ιερά.
Ενώ ο-χωρίς επιστροφή- δρόμος της διαστροφής οδηγεί στα βάραθρα του ατιμωτικού εξανδραποδισμού. Με τους αδηφάγους τοκογλύφους του ΔΝΤ και τους πολεμοκάπηλους δολοφόνους του ΝΑΤΟ…
Κι εμείς καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στη λυτρωτική επιστροφή στην ελευθερία ή την υποδούλωσή μας σε όσους έχουν θεμελιώσει τα συμφέροντά τους και την εξουσία του στη διαστροφή.
Για να μας οδηγήσουν αναπόδραστα στην καταστροφή!…
παπα-Ηλίας
http://papailiasyfantis.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου