Αμετακίνητος ο κ. Πάγκαλος

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΝΑ φύγουμε απ’ τα… χρωματοσώματα. Μιλήσαμε για τον παππού του και είναι άδικο για τον Θόδωρο. Μιλάμε για τον ίδιο και βρίσκουμε αντιστοιχίες που συμφωνούν με τον νόμο της βιολογίας περί κληρονομούμενων γνωρισμάτων.

ΕΙΝΑΙ αδιόρθωτος ο κ. Πάγκαλος, είναι και «εξαντλημένος» ως θέμα. Κι αν είναι αυτός απρεπής, εμείς οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς. Να του αναγνωρίσουμε κάποιες μεγάλες αλήθειες που εκστομίζει με… μικρή ευπρέπεια, έως γιγάντια πολιτική χυδαιότητα. Του πιστώνουμε τις αλήθειες, του χρεώνουμε την αγένεια και ψάχνουμε για την αλήθεια περί την «γιορτινή» αμαρτία του να… καταξοδευτεί, χαμένος στην πολυτέλεια του “King George”, σε περίοδο κρίσης (και πρόκλησης).

ΠΟΥ αλλού να πάμε και τι να θυμηθούμε; Φυσικά τον Οτσαλάν και την σημαία μας που «θα την… έπαιρνε ο άνεμος» και, με βήματα οπίσω, να φτάσουμε στην αφετηρία. Στον «μυστικό δείπνο» και στη συνωμοτική διάθεση των «4», προεξάρχοντος του κ. Σημίτη. Έγινε η «μοιρασιά» του Ανδρέα πριν ακόμα αποδημήσει, έγιναν κι όλοι τους (οι τρεις τους και η Βάσω) υπουργοί, πιστοί και… εκσυγχρονιστικοί.

ΝΑ ξανάρθουμε στο σήμερα και στις προκλήσεις του κ. Αντιπροέδρου. Το θέμα δεν είναι «να φύγει ο Πάγκαλος», αλλά το «γιατί δεν φεύγει». Δηλ. γιατί δεν τον διώχνει ο Αρχηγός. Και, βέβαια, το μεγάλο ερώτημα παραμένει. Πώς συμβαίνει να παραμένει αμετακίνητος και «παντός καιρού» έρμα σε καράβι που κλυδωνίζεται, κανόνι με βόλια μπούμερανγκ, «ιδεολόγος» που δεν ριζώνει πουθενά;

Η απάντηση είναι απλή και σύνθετη. Βαθειά όσο βαθείς είναι οι στόχοι και μυστικά τα σχέδια και οι σκέψεις των μελών της Λέσχης. Εκείνης με τους περίεργους «θαμώνες» που τους ενώνουν μυστικοί δεσμοί και φανερές επιδιώξεις. Να (δια) μοιράζονται μιαν εξουσία που κέρδισαν φυσιολογικά, αλλά τη συντηρούν περίεργα.

ΕΚΕΙ, στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, με τις κλειστές (σε δημοσιογράφους) πόρτες παραδίδουν τα διαπιστευτήριά τους μυημένοι και βγαίνουν με το πιο αθώο ύφος και το αγνό χαμόγελο, για να μη δηλώσουν τίποτα. (Ανα)γνωρίζονται μεταξύ τους, μοιράζονται πόστα, παίζουν ρόλους, αναλαμβάνουν αποστολές και ανανεώνουν τη δύναμή τους. Εκεί ο κ. Πάγκαλος με τους «άλλους» κι «άλλες» νιώθουν σαν στο σπίτι τους έχοντας εξασφαλίσει το πολιτικό τους μέλλον, άτρωτοι απ’ τα βόλια των εχθρών τους, αμετακίνητοι στο πόστο τους.