Τα… κλειδιά

Τα… κλειδιά

Του Θανάση Νικολαΐδη

Η μανία τους να μας «κυβερνήσουν». Η λύσσα της ψήφου. Το «επάγγελμα», που όλο και το «στόλιζαν» με προνόμια για να γίνει ελκυστικό, οικογενειακό, πατροπαράδοτο. Κι αν σήμερα, κατάντησε… ανθυγιεινό, ας το σκεφθούν καλά, πριν βγουν στο δρόμο. Δεν τους χειροκροτεί ο κόσμος, δεν σπεύδει για χειραψία, δεν κυκλοφορούν χωρίς τους χωροφύλακες, Ωστόσο, «μπόρα είναι θα περάσει» και κανένας τους δεν παραιτείται.

ΚΑΙ η βάση; Οι στρατιές ψηφοφόρων, με τους «ιδεολόγους» στο κονάκι του βουλευτή και το καμάρι τους που ο υπουργός τους έστειλε το κλασικό μπιλιετάκι με το «χρόνια πολλά»; Μια μάζα, κι ο καθένας να «φάει» τον διπλανό του. Χωρίς αρχές και αλληλεγγύη και με τους νόμους βολικούς και για τις δυο…. πλευρές.

ΦΘΑΣΑΜΕ εδώ που φθάσαμε κι άντε να αποικοδομήσεις το στρεβλό μοντέλο, που με τόση… φροντίδα το’ κτισαν χίλιοι σχεδιαστές, μαστόροι και τσιράκια. Να βγάλεις το κάστανο απ’ το «στόμα του γουρουνιού», κατά την παροιμία, και τα «κεκτημένα» από κλάδους και σινάφια.

ΑΓΡΙΕΨΕ ο κ. Πρόεδρος (των φαρμακοποιών) κι έπαιζε στο γήπεδό του. Τον στήριζαν οι πίσω με τα «γιούχα», επιμένοντας να μοιράζονται την αξία του φαρμάκου με τον πελάτη. Η εκπρόσωπος των συμβολαιογράφων (επιμελώς ήπια και πολιτισμένη) τα’ χε τρώσει με όρους και επιχειρήματα, μην «ανοίξει» το επάγγελμα και ΔΕΝ πληρώνουμε δεκάδες ευρώ τη ΣΕΛΙΔΑ του «δημοσίου εγγράφου» της, μη χάσει το αρχείο και την πελατεία.

ΚΙ ύστερα; Οι συνδικαλισταράδες των (ελλειμματικών) ΔΕΚΟ. Εκεί να δεις… αγριάδα ανάμικτη με κλαψούρα. Με τα κόμματα αλληλέγγυα. Με την απορία μας γιατί αρνήθηκαν στη σύσταση διακομματικής επιτροπής ελέγχου των μισθών, επιδομάτων και λοιπών πλασματικών τους. Απειλούν να κατεβάσουν διακόπτες, τραβούν χειρόφρενο, ακινητοποιούν τραίνα. Έλληνες κατά ελλήνων και, ανάμεσα στους «επαναστατημένους», κάποια… περήφανα γηρατειά που διορίστηκαν με σημείωμα του υπουργού. Κι άλλα, μεταγενέστερα παλικαράκια-ικέτες για μια θέση-που μόλις σιγουρεύτηκαν στο πόστο, απείργησαν! Την άλλη μέρα και χωρίς καθυστέρηση.

ΔΕΝ φέρουν ακέραια την ευθύνη οι «λυσσασμένοι της ψήφου», ωστόσο, αυτοί είχαν στη τσέπη τα κλειδιά, κρατώντας μαχαίρι και πεπόνι. Γι αυτό γιουχάρονται τ. πρωθυπουργοί και υπουργοί γι αυτό και κρύβονται τα… φανταράκια τους. Χωρίς κανένα(ς) τους να παραιτείται!