ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ύποπτη «άφεση αμαρτιών»

Του Θανάση Ι. Νικολαΐδη

thanikolaidi@gmail.com

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ ο κ. Χατζηδάκης, και το μάτι του δεν έπεσε στο «μάτι του κυκλώνα». Με τους φρουρούς, με την… αφέλειά του, το κακό έγινε και τρέχα να βρεις τον τραμπούκο με το σκούφο. Περίμενε να σου αποκαλύψουν τον παλικαρά με το κόκκινο μπουφάν που χτυπάει αστραπιαία και εξαφανίζεται. Το τελευταίο προσκρούει στη σύγχυση περί καταγγελίας και καρφώματος του (νεο)έλληνα και στην πρακτική της σιωπής του (όταν, βέβαια, η ζημιά δεν τον αφορά προσωπικά).

ΤΗΝ ίδια ώρα, αρχίζουν τα περίεργα, υπερβολικά και αφύσικα. Η εξουσία βάρεσε συναγερμό για τον «εκλεκτό» της. Δεν ήταν ο τυχών κακοποιημένος ανώνυμος πολίτης της καθημερινότητας - ήταν ο επώνυμος τ. υπουργός. Με τείχος προστασίας (έτσι νόμισε) τους οπαδούς του ανάκατους με αντιφρονούντες και με την άνεση του αντιπολιτευόμενου στα μέτρα. Σφούγγισε το αίμα του στα μάγουλα κι έβγαλε ανακοίνωση. Ανεξίκακη και «συγχωρητική», σα να την συνέταξε ο ίδιος ο… Χριστός που συγχώρεσε τους σταυρωτές του. Και, βέβαια, ακολούθησε, στο ίδιο πνεύμα, η δήλωση της Ντόρας για τον… εκλεκτό της και «προτεινόμενο» επί Καραμανλή.

«ΔΕΝ κάνω μηνύσεις, δεν μισώ…» δηλώνει ο κ. Χατζηδάκης κι από ‘δω αρχίζουν οι υποψίες μας, οι απορίες και τα (ρητορικά μας) ερωτήματα. Τόση ανωτερότητα (και δεν είδαμε «ανώτερο» έργο επί υπουργίας του), τόσο ήθος (και δεν του φαίνονταν), τέτοιο ύφος (και δεν το περιμέναμε), ανεξικακία λανθάνουσα σε μια τρομαγμένη ψυχή που είδε τον… Χάρο και τον πήρε αψήφιστα;

ΤΙ συνέβη το είδαμε, τι συμβαίνει το βλέπουμε και οι απορίες μεγαλώνουν. Για τη σπουδή του να συγχωρήσει τους δράστες. Για την ανοχή του σε «έργα»
τραμπούκων. Μόλις η τρομάρα υποχώρησε και πήγε η ψυχή στον τόπο της, ο εγκέφαλος συνήλθε απ’ τη διάσειση, σκέψη του πήγε στους «άλλους». Στους «ομοιοπαθείς» του που γίναν’ υπουργοί και βουλευτές. Με την κακοποίηση εξαργυρωμένη σε σταυρούς και τη διαπόμπευση να μη φρενάρει τις φιλοδοξίες τους. Κι αυτός το ίδιο! Ο σημερινός Χατζηδάκης της «άφεσης αμαρτιών» αυριανός θριαμβευτής των εκλογών. Με το σταυρό του μαρτυρίου χθες, φορτωμένος με «σταυρουδάκια» αύριο και η ζωή συνεχίζεται.

ΜΕ το «επάγγελμα» ελκυστικό όσο ποτέ να μαγνητίζει τους επαγγελματίες του Κοινοβουλίου, διαλέγεις και παίρνεις. Πολιτικός με τα προνόμιά του ή πολίτης που δικαίου; Με το ματωμένο πρόσωπο «εφαλτήριο», με τον… Βαραββά συγχωρεμένο και τη στραπατσαρισμένη ψυχή απτόητη για κοινοβουλευτικούς «αγώνες». Αυτό προτιμά ο πολιτικός και η πολιτική θα παραμένει… πόρνη.