Περιμένουμε «επιστροφές», «κεφάλια», χειροπέδες

Του Θανάση Νικολαΐδη

thanikolaidi@gmail.com

ΔΕΗ και όχι μόνο. ΔΕΚΟ και με τα όλα τους. Μισθοί, διευθυντάδες, ελλείμματα… Κανένας δεν τους έβγαλε «κόκκινη κάρτα». Κόμματα, κομματάρχες, οπαδοί «δεν ήξεραν, δεν είδαν». Αρχηγοί, βουλευτές μεγαλοστελέχη, συνδικαλιστές «δεν άκουσαν» για ρεμούλα και μακροχέρηδες, δεν το υποψιάστηκαν πως το ταμείο άδειαζε με εκροές για μέσα και για έξω και σήμερα τρέχουν, αφορίζουν, ξεσπαθώνουν και… τζάμπα μάγκες. Για το έγκλημα χωρίς(;) δολοφόνο. Για τις «διευθετήσεις» που μας επιβάλλουν ξένοι, που δεν καταλαβαίνουν από χρυσοπληρωμένους οδηγούς(!) διευθυντάδων (ΔΕΗ) με χρήμα δικό μας. Του ανθρωπάκου που τρέχει αλαφιασμένος μη του κόψουν το ρεύμα και του αδειάζουν το πορτοφόλι με ανελαστικές δαπάνες, κουρελιάζοντας την αξιοπρέπειά του.

ΕΙΝΑΙ ο Πρόεδρος που δικαιούται να «κουβαλήσει» στην Αθήνα και τον οδηγό του. Ο διευθύνων Σύμβουλος, χρυσωμένος ο ίδιος μη μας λείψει, με τον χρυσοπληρωμένο (πάνω από 10 χιλιάρικα το μήνα) οδηγό του. Για να τον μεταφέρει απ’ το δαπανηρό (για ‘μας) συμβούλιο για τη δεξίωση ο τελευταίος, γράφοντας υπερωρίες για πάρτη του, χωρίς το πάρτι να’ χει τελειωμό. Με τους «Γενικούς» και τον οδηγό τους εποχούμενους, καμαρωτούς, γραβατωμένους, αδιάφορους για τη ζημιά στο κοινωνικό σύνολο. Τους «μάγκωσε» ο Τριανταφυλλόπουλος και ο Πρόεδρος γελούσε! Περιμέναμε τον καλεσμένο του «άγριο» μεγαλοσυνδικαλιστή να ξεσπαθώσει κι ήταν… χαδιάρικη γατούλα και υπερασπιστής του σιναφιού του. Περιμέναμε εκπροσώπους κομμάτων να απαιτήσουν «επιστροφές», αρχηγούς να απαιτήσουν κεφάλια στο… δίσκο και δεν το’ καναν.

ΚΑΝΕΝΑΣ, τίποτα, και μόνο λόγια παχιά για λεπτομέρειες, ή γενικολογίες με ευχές και παραινέσεις. Δεν τους ενόχλησε το σπίτι του Άκη και οι βίλες του Ρουσόπουλου, ούτε για το (πραγματικό) «πόθεν έσχες» του Γιάννου δεν… κοιμήθηκαν ή για τη διαδρομή του εκατομμυρίου του κ. Τσουκάτου. Και, βέβαια, η απόπειρα (των σημερινών) να παραγράψουν (στη ζούλα) «τα λεφτά που υπήρχαν», θυμίζει κάποιους φυγόστρατους «καλλιτέχνες» (Λαζόπουλος, Παπακαλιάτης, Νιόνιος…), που τους τσάκωσαν στα πράσα, τους φόρεσαν το χακί και «δεν τρέχει τίποτα».

ΝΑ νομοθετήσουν τα παλικάρια μας-το ξανάπαμε. Να θεσμοθετήσουν με τη διαδικασία του επείγοντος - «οι καιροί ου μενετοί». Εκεί που ήθελαν, το’ καναν. Αν δεν το κάνουν, κακό του κεφαλιού τους. Εμείς (ακόμα) περιμένουμε. «Επιστροφές», «κεφάλια» και την (χαμένη) τιμή των «λειτουργών» της νομοθετικής εξουσίας και των φορέων της εκτελεστικής.