Το ΠΑΣΟΚ πανηγυρίζει, γιατί κυβερνάει με το 18% της Ελλάδας
ΑΡΑ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ
Το ανέχεστε?
Μα χάρη σε όλους που δεν πάνε να ψηφίσουν κυβερνά
Εσείς που δεν πήγατε τους δίνετε λαβή να αποφασίζουν για τις τύχες σας
Σας αρέσει να σας κυβερνά μια μειοψηφία 18%?
Mπορεί να έχασε ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους ,αλλά τρίβει τα χεριά του ,γιατί αυτοί δεν είχαν δύναμη, απείχαν, άρα δεν επηρέασαν το εκλογικό αποτέλεσμα
Η κυρία Διαμαντοπουλου δήλωσε ότι…ότι ο κόσμος δεν πήγε να ψηφίσει γιατί δεν πήγε να καταψηφίσει.\
Άρα μαλάκες δεν είναι αντίδραση αυτό που κάνατε, εννοεί, μας δώσατε ψήφο εμπιστοσύνης στο μνημόνιο..
Στον δημοκρατικό κόσμο της παγκοσμιοποίησης, η αποχή είναι το κυρίαρχο όπλο της άρχουσας τάξης.
Σε λίγο θα πηγαίνουν στις κάλπες μόνο τα μέλη των κομμάτων και αργότερα, μόνο οι υποψήφιοι για να ψηφίσουν τους εαυτούς τους.
Ξέροντας ότι η μισή Ελλάδα θα απέχει .και σύμφωνα με το εκλογικό αποτέλεσμα θα εκλεγούν ,και με 10%
Αλλά να ξερουν ότι αυτό το 50% που δεν πάει να ψηφίσει, δεν αδιαφορεί, απλά είναι κύμα, που θα τους παρασύρει
3 σχόλια:
Αν το συνειδητοποιούσε ο κόσμος ότι τον κυβερνά μια ολιγαρχία που εκλέγεται μόνη της, στην ουσία, θα έκανε ...χαρακίρι!!
Κι όμως είναι τόσο αληθινό αυτό!
Ας ξυπνήσουμε επιτέλους!
Και εδώ τίθεται το θέμα της ολιγαρχίας και του κενού στην βουλή
Κυρία Διαμαντοπουλου δεν σας νομιμοποιεί κανείς, να λέτε ,οτι όσοι δεν ψηφίσαν είναι υπέρ του μνημονίου
Αυτοι ειναι το 18%μονο
Το 78% δεν συμφωνεί
Η αποχή μπορεί να προέρχεται από την παραδοσιακή αντίληψη «εμένα δε με αφορά η πολιτική». Πέρα για πέρα λανθασμένη στην πράξη. Ο,τι πολιτική εφαρμόζεται επηρεάζει αντικειμενικά όλους, κάθε πτυχή της ζωής τους. Μια απόφαση ή ένας νόμος φθάνει για να αλλάξει δραματικά τη ζωή των εργατικών και λαϊκών οικογενειών, όπως η πρόσφατη αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση που διέλυσε την Κοινωνική Ασφάλιση. Οπως το μνημόνιο, που επαναφέρει μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας. Η αποχή μπορεί ακόμα να θεωρηθεί ως έκφραση διαμαρτυρίας: «Δεν ψηφίζω ξανά το ΠΑΣΟΚ (ή άλλα αστικά κόμματα) γιατί δεν έκανε αυτά που περίμενα». Ομως, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί και καταδίκη της πολιτικής που εφαρμόζεται. Αντιθέτως, στέλνει το μήνυμα της ανοχής. Η αποχή μπορεί να σημαίνει και μοιρολατρία: «Δεν ψηφίζω κανέναν γιατί δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα». Εδώ εκφράζεται μια στάση υποταγής και εγκαρτέρησης.
Ολα τα παραπάνω παράγουν ένα και μοναδικό αποτέλεσμα. Αν δεν επιδοκιμάζουν, στέλνουν τουλάχιστον μήνυμα μηδενικής αντίδρασης. Λένε στην κυβέρνηση, στα άλλα αστικά κόμματα και στο κεφάλαιο «συνεχίστε να κάνετε ό,τι κάνετε, εμείς δεν αντιδρούμε». Η αποχή είναι, τελικά, συναίνεση. Ομως, είναι ξεκάθαρο - σήμερα ακόμα πιο πολύ - ότι απέναντι σε αυτή την πολιτική και τους φορείς της απαιτείται άμεση απάντηση. Οχι η οποιαδήποτε απάντηση. Αλλά η οργάνωση και η ανάπτυξη αγώνων των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Δημοσίευση σχολίου