Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
Ο εχθρός του λαού
Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης
Μια απορία, που τριγυρνά στο μυαλό μου (και χιλιάδων άλλων συμπολιτών μου, υποθέτω) τα τελευταία χρόνια, έγινε βασανιστικά αφόρητη, μετά την παράδοση της Εθνικής Ανεξαρτησίας της Χώρας μας, σε αλλοεθνείς (ΔΝΤ & Σία).
Μιλάμε, δηλαδή, για την εκχώρηση ότι πολυτιμότερου έχει η πατρίδα του κάθε ανθρώπου, σε κάθε μέρος του κόσμου, της ελευθερίας να αποφασίζει αυτός για τον τρόπο διαχείρισης των οικονομικών του πόρων.
Η παράδοση αυτή δεν συντελέσθηκε με την υπογραφή του «Μνημονίου», αλλά προετοιμάζονταν (εν αγνοία τους, θέλω να πιστεύω) καθ’ όλο το διάστημα της «μεταπολίτευσης», με πρωταγωνιστές της προετοιμασίας αυτής τα δύο «κόμματα εξουσίας» και κομπάρσους τα άλλα...
περισσοτερα στον ακτιβιστη.
Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, κόμματα, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Ωραίο το άρθρο του Ακτιβιστή.
Αλλά το διατρέχει η απαισιοδοξία, που προκαλεί σε όσους παλεύουν,ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, που θυμίζει τους προσκυνημένους του '21.
Κι αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι αξιότιμοι εφιάλτες, που "πατούν επί πτωμάτων" καικάνουν κυριολεκτικά "ο, τι τους καπνίσει".
Και, ασφαλώς, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι δημοκρατία το καθεστώς του οικογενειοκρατικού και τηλεοπτικού φασισμού.
Όμως, παρ' όλα αυτά, όσοι αισθάνονται την εσωτερική κατηγορική προσταγή να πολεμήσουν σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ποοδώσουν τον εαυτό τους.
Δημοσίευση σχολίου