Η απάτη του Οικονομικού Δόγματος - Κεφάλαιο 4ο : Μα γιατί στο καλό συμβαίνουν όλα αυτά ;

 Παρόλα όσα περιγράψαμε στα προηγούμενα 3 κεφάλαια το σύστημα αυτό του αδυφάγου καπιταλισμού συνεχίζει να υπάρχει γιατί χρησιμοποιεί όλες αυτές τις μεθόδους και τεχνικές που αναφέραμε (είτε επιγραμματικά είτε περισσότερο αναλυτικά) σε αυτά και ακόμη περισσότερες που δεν είναι της παρούσης να επεκταθούμε καθώς υπάρχει αμέτρητη σχετική βιβλιογραφία σε αυτήν την θάλασσα γνώσης που λέγεται διαδίκτυο για όποιον επιθυμεί περαιτέρω εκβάθυνση. Και χρησιμοποιώντας τις συγκεκριμένες πρακτικές αναγκάζονται όλες οι κοινωνίες και όλοι οι άνθρωποι να εξαρτώνται άμεσα από το χρήμα  καθιστώντας τους έτσι υπόχρεους και υπόδουλους αφού όπως είπαμε όλα τα χρήματα δημιουργούνται από τα χρέη.

  Οπότε επειδή ακριβώς όλα τα κράτη έχουν αυτήν την αέναη ανάγκη για χρήμα, οι κυβερνήσεις τους αναγκάζονται να προσφύγουν στο δανεισμό από το ΔΝΤ, από την παγκόσμια τράπεζα κτλ, δημιουργώντας έτσι έναν νέο κύκλο εξάρτησης. Και αυτοί λοιπόν που δημιουργούν όλες αυτές τις καταστάσεις είναι οι ίδιοι που δανείζουν στις χώρες όταν αυτές το έχουν ανάγκη.

 Δανείζοντας τους όμως, αναγκάζει τις κυβερνήσεις τους να λάβουν σκληρά οικονομικά και κοινωνικά μέτρα για τον κάθε λαό. Αυτά είναι η μείωση των μισθών, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, ο περιορισμός των κρατικών δαπανών,το πάγωμα των προσλήψεων στον δημόσιο τομέα, το πάγωμα μισθών, η ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, η απελευθέρωση αγορών και οι αλλαγές στο σύστημα κοινωνικής προστασίας. οι περικοπές των δαπανών για την παιδεία και την περίθαλψη,  οι μαζικές απολύσεις,  οι περισσότερες ώρες εργασίας κάτω από σκληρότερες συνθήκες, με αυστηρότερους ελέγχους, και αξιολογήσεις με απαξιωτικούς όρους και συμφωνίες εξαρτητοποίησης.

Αυτά είναι λοιπόν, τα «προγράμματα σταθερότητας», που δεν είναι παρά ένας ευφηµισµός για τα προγράμματα λιτότητας του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Στην πραγµατικότητα», λέει ο Μάικλ Χάντσον, καθηγητής των Οικονοµικών στα Πανεπιστήμια του Μιζούρι και του Κάνσας, «δεν είναι παρά µια τεχνική ορολογία για τις απάνθρωπες περικοπές των εισοδημάτων, των κοινωνικών υπηρεσιών, των δαπανών για την υγεία, την παιδεία και άλλες βασικές ανάγκες και για το ξεπούλημα των δηµόσιων υποδοµών σε αγοραστές που µετατρέπουν τις χώρες σε οικονοµίες διοδίων”. Ο λαός αυτών των χωρών υποχρεώνεται να πληρώνει για να έχει πρόσβαση σε δρόµους, σε σχολεία, σε περίθαλψη και σε πολλές άλλες υπηρεσίες που εδώ και πολλά χρόνια επιδοτούνταν από την προοδευτική φορολογία».

 Όλα αυτά έχουν ως άμεση συνέπεια την έλλειψη ρευστού από την αγορά και άρα την κατάρρευση αυτής με κλείσιμο επιχειρήσεων, με απολύσεις και την δημιουργία ενός συνεχούς φόβου και ενός καθημερινού άγχους στις κοινωνίες για τα αν θα τα βγάλουν πέρα. Δεν είναι τυχαία άλλωστε και η παγκόσμια στροφή στις δεξιές και συντηρητικές κυβερνήσεις καθώς ο απαίδευτος λαός φοβάται και ζώντας στη άγνοια έχει την εντύπωση πως ο συντηρητισμός και η λιτότητα θα τον βγάλουν από το αδιέξοδο ενώ αυτό που συμβαίνει είναι ότι αυτού του είδους τα πολιτικά σχήματα στηρίζουν απρόσκοπτα ή και αποτελούνται ακόμα από τα ίδια άτομα που δημιουργούν τα χρέη.

Δεν πρέπει φυσικά να ξεχνάμε πως πολλοί υπουργοί οικονομίας από διάφορες «σύγχρονες» χώρες μετά το τέλος της «θητείας» τους γίνονται οικονομικοί σύμβουλοι σε παγκόσμιες τράπεζες ή εταιρίες, πολλοί υπουργοί εξωτερικών γίνονται διαπραγματευτικοί συνεργάτες πολυεθνικών, άλλοι υπουργοί άμυνας μπαίνουν στα μετοχικά σχήματα βιομηχανιών κατασκευής όπλων κ.ο.κ.. Βέβαια  πάντα υπάρχει η πιθανότητα να ακολουθηθεί η αντίθετη διαδρομή. Θα ξεχάσουμε όλους αυτούς τους δημοσιογράφους, δικηγόρους και πάσης φύσεως δημόσια πρόσωπα που πάσχιζαν χρόνια μέσα από τα κανάλια να στηρίξουν αυτό το απάνθρωπο σύστημα και μετά επιβραβεύτηκαν για αυτή τους την καπιταλιστική στήριξη με την τοποθέτησή τους σε υπουργικά συμβούλια, βουλευτικά αξιώματα, καίριες και στρατηγικές  δημόσιες θέσεις και πάει λέγοντας. Βλέπουμε λοιπόν πως όλοι αυτοί που ψηφίζουμε ως σοσιαλιστές , ως φιλελεύθερους , συντηρητικούς κτλ το μόνο που κάνουν είναι να στηρίζουν αυτό το σύστημα και να ενδιαφέρονται για την επαγγελματική τους αποκατάσταση όταν θα αποσυρθούν από την πολιτική και καρφί δεν τους καίγεται για το κοινό συμφέρον αλλά μόνο για το συμφέρον της τσέπης τους και την προσωπική τους φήμη.

 Επίσης προχωρώντας σε παραχωρήσεις κρατικών και δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών, αποκρατικοποιώντας δηλαδή τον εγχώριο πλούτο και δίνοντάς τον σε ιδιώτες με πρόσχημα την προσέλκυση κεφαλαίων, δημιουργείται έτσι το κατάλληλο έδαφος ώστε αυτοί που κατασκεύασαν την κρίση να έρθουν και να μας βγάλουν από αυτήν φέρνοντας εδώ τις εταιρίες τους, αγοράζοντας σε εξευτελιστικές τιμές και όρους ότι τελευταίο μας έχει απομείνει και χρησιμοποιώντας τους απολυμένους με εξαναγκαστικές συμφωνίες χτίζοντας έτσι κολοσσούς στα συντρίμμια της υποτιθέμενης κρίσης που οι ίδιοι δημιούργησαν και κατασκευάζοντας επιχειρήσεις στη θέση που ήταν πρώτα τα εγχώρια και τοπικά καταστήματα τα οποία έβαλαν λουκέτα λόγω αυτής της πλαστής κρίσης και στη θέση των πρώην δημόσιων επιχειρήσεων που πουλήθηκαν στους μεγαλοκαρχαρίες για ένα κομμάτι ψωμί αφού αυτές ήταν οι προϋποθέσεις για να μας δανείσουν και να βγούμε από την ψεύτικη κρίση.

Να μας δανείσουν όμως κάτι που όπως έχουμε επαναλάβει πολλές φορές δεν υπάρχει, δεν υπήρξε ποτέ και όσο και να προσπαθούμε δεν πρόκειται να το δημιουργήσουμε από το τίποτα και άρα να το ξεπληρώσουμε? Και να μας βγάλουν από μια κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν? Γιατί λοιπόν όλα αυτά?

Μα ακριβώς γιατί με αυτόν τον τρόπο κατακτιέται μια χώρα την σήμερον ημέρα και όχι με πολέμους. Γιατί δημιουργώντας συνεχώς ένα χρέος που δεν υπάρχει μπορεί κάποιος να  υποδουλώσει ένα κράτος, να σκεπάσει με φόβο και αμφιβολία το λαό του και να έχει ως υποχείριο την κυβέρνησή του έτσι ώστε να μπορεί με την άνεση του να λεηλατήσει τον φυσικό και όχι μόνο, πλούτο της εκάστοτε χώρας που καλείται να βγάλει από την κρίση που ο ίδιος της δημιούργησε. Και τέλος να εκμεταλλευθεί και να χειραγωγήσει ευκολότερα το λαό της εφόσον όλα θα του ανήκουν διάμεσο των εταιριών που κατέχει και που θα έχουν εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα, οπότε όλα θα είναι ευκόλως εκμεταλλευόμενα και καταλλήλως κατευθυνόμενα.

Όμως όπως θα λέω πάντα, φταίω εγώ για όλα αυτά. Φταίω εγώ που ποτέ δεν έκανα κάτι για τίποτα από όλα αυτά και για κανέναν πέρα από την ατομική μου ικανοποίηση. Φταίω εγώ που ακόμα και όταν σπουδαίες φωνές προσπαθούσαν να μου ανοίξουν το μυαλό εγώ προτιμούσα να διασκεδάζω καταναλώνοντας ή να καταναλώνω διασκεδάζοντας. Φταίω εγώ που πάντα αγαπούσα και αγαπάω το χρήμα ενώ γνωρίζω για όλα τα δεινά που μου προκαλεί. Φταίω εγώ που πάντα στήριζα και στηρίζω τις ίδιες οικογενειακές κυβερνήσεις και τις ίδιες οικουμενικές  επιχειρήσεις που ανήκουν στους ίδιους ανθρώπους, αιώνες τώρα την στιγμή που ξέρω για ποια αδίστακτα πρόσωπα μιλάμε. Φταίω εγώ που δεν κάνω τίποτα για τον διπλανό μου, για το περιβάλλον, για την παιδεία, για την επιστήμη, για την μετάδοση της αλήθειας και όλα αυτά τα αφήνω στα νύχια των αρπαχτικών. Φταίω εγώ που έχω βασίσει και εμπιστεύομαι πλήρως την ζωή μου, όλες τις εκφάνσεις της και όλους τους τομείς της, σε άτομα που με κατευθύνουν εντέχνως και νομίζω πως έχω μια γεμάτη ζωή με το να δουλεύω, να καταναλώνω, να διασκεδάζω και να αναπαράγομαι. Φταίω εγώ που τους έχω αφήσει να δημιουργούνε την πραγματικότητα μου. Φταίω εγώ που πάντα ρίχνω σε άλλους τις ευθύνες για όλα αυτά, κατηγορώντας τους πολιτικούς, τους Εβραίους, τα συμφέροντα, το σύστημα, τις μασονικές λέσχες τύπου bildeberg, τους εξωγήινους, τα φαντάσματα, τους προηγούμενους, τους επόμενους, τους άλλους, τους διπλανούς μου αλλά ποτέ δεν ευθύνεται ο εαυτούλης μου.

Όχι,  λοιπόν, δεν φταίει μόνο το “σύστημα”….

 Kεφάλαιο 1 - Το ψέμα του χρήματος 

Kεφάλαιο 2 - Η δημιουργία της αέναης ανάγκης για χρήμα

Κεφάλαιο 3 - Η ασύδοτη φύση του οικονομικου συστήματος

                                    Plan B.


http://www.ramnousia.com/

Be Sexy Rich Now! The Money Delusion Talk (Greek subs)