Πάμε σαν άλλοτε…

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου Αυτό το καλοκαίρι δεν είναι σαν και τ’ άλλα. Κάτι φαίνεται ν’ αλλάζει στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, την στιγμή που στην Ελλάδα ολοένα και περισσότεροι ψάχνουν και ψάχνονται. Στην Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ολλανδία και στην Δανία οι νέοι ξαναανακαλύπτουν τις σχέσεις και εγκαταλείπουν την κατανάλωση για την κατανάλωση. Στην Σουηδία αδειάζουν παραδοσιακά στέκια της νεολαίας και τα παιδιά ξεχύνονται στις παρυφές των καναλιών για να ψήσουν, να πιούνε, να τραγουδήσουν με την κιθάρα τους και να ερωτευθούν. Κι όλα αυτά εν μέσω των μουσικών χρωμάτων του ’70 – ’80. Έβαλα ν’ ακούσω και το ραδιόφωνο των Ενωμένων Μπλόγκερς (radio-enomenoi.blogspot.com) και διαπίστωσα ότι ο πολιτικός λόγος στην Ελλάδα επανασχηματίζεται, χάνοντας σε μεγάλο βαθμό την «ξύλινη» μορφή του. Ευαίσθητοι πολιτικοποιημένοι άνθρωποι με ωριμότητα και σοβαρότητα αρθρώνουν έναν ενδιαφέροντα λόγο που μου έφερε στην μνήμη ανησυχίες και αναζητήσεις των μέσων της δεκαετίας του ’70. Τότε που νοιώθαμε ότι σπάσαμε τον γύψο και ότι ήταν στο χέρι μας να δημιουργήσουμε μια καινούρια σύγχρονη Ελλάδα. Γνωστές φωνές, γνώριμη άρθρωση και οικείος λόγος. Διάθεση για παραγωγή νέων ιδεών και κέφι για ακτιβισμό. Αν αυτή η διάθεση και τούτη η κουλτούρα πάρει ευρύτερη διάσταση, τότε είναι βέβαιο ότι πολλοί θα … ευγνωμονούμε τον Γιώργο Παπανδρέου, όχι ασφαλώς τα αμέσως επόμενα χρόνια, αλλά πιθανόν αργότερα! Μη θεωρήσετε ούτε στιγμή ότι διακατέχομαι από ρετρό διάθεση, ούτε βέβαια ότι έχασα την επαφή μου με την δραματική πραγματικότητα που ζουν πάρα πολλοί στην Ελλάδα. Φίλοι και γνωστοί, χρόνια επαγγελματίες με πολυσέλιδα βιογραφικά και αξιόλογο έργο είναι σήμερα άνεργοι ή ημιαπασχολούμενοι  - την σιχαίνομαι αυτή την λέξη. Το απόγευμα έλαβα την.... ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΑΚΤΙΒΙΣΤΗ.

Κανόνας είναι 1) Nα τηρούμε χρονική απόσταση τουλάχιστον 2-3 ωρών, από την προηγούμενη ανάρτηση και 2) να μην βάζουμε αναρτήσεις που αφορούν, κόμματα, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!