Καληνωρίσματα. Δεν είναι πολύς καιρός που παρακολούθησα μια ταινία χαμηλού προϋπολογισμού και η οποία αναφερόταν στο μακρινό μέλλον όπου οι γεννήσεις ακόμα των ανθρώπων είχαν χορηγούς όπως και καθετί στη ζωή τους. Ίσως ανατριχιαστικό αλλά όχι κατ’ ανάγκη και ουτοπικό.
Από την άλλη θα σκεφτούμε πως κάθε χορηγία γίνεται αποδεκτή κατόπιν ανάγκης για χρήματα, είτε για κάποια δραστηριότητα, ένα άνοιγμα ή απλά για την επιβίωση. Κι αν κάποιες εταιρείες μπορούν να χορηγούν χρήματα έναντι προβολής στα πλαίσια δεοντολογίας, δε το βρίσκω λάθος, μάλλον αναγκαίο κακό. Είναι άλλωστε δεδομένο πως τα χρήματα μπορούν να λύσουν πολλά προβλήματα και να επενδυθούν σε νέες καινοτόμες τεχνολογίες για τη βελτίωση των υπαρχόντων συνθηκών.
Το παράδειγμα που θα μας προβληματίσει επ’ αυτού, έρχεται σήμερα από μια μικρή πόλη στον Καναδά, κοντά στον Βόρειο Πόλο, εκεί που η μέρα για μια περίοδο φαίνεται μόνο από τα ρολόγια των κατοίκων. Ένα πρωί λοιπόν, μετά τις 9π.μ. ένα απίστευτο φως περικύκλωσε το μικρό χωριουδάκι των 3500 κατοίκων. Έκπληκτοι οι κάτοικοι είδαν έναν ήλιο που φώτιζε κάθε γωνιά, το οποίο ουσιαστικά ήταν ένα τεράστιο μπαλόνι με δεκάδες λάμπες που είχε ανασηκωθεί από το έδαφος έτσι ώστε να φωτίζει επαρκώς την περιοχή. Ένας ήλιος! Το εγχείρημα κατόπιν έγκρισης της τοπικής κοινότητας, χρηματοδοτήθηκε από εταιρεία παραγωγής φυσικών χυμών. Επ’ ευκαιρίας γυρίστηκε και μια διαφήμιση που έδειχνε το… φιλανθρωπικό συμβάν. Σίγουρα η εταιρεία επωφελήθηκε, όμως ποιός μπορεί να πει το αντίθετο και για τους κατοίκους του χωριού που ένοιωσαν την άνοιξη να φτάνει πρόωρα στα σπίτια και τις καρδιές τους;
Στο παράδειγμα αυτό, το εμπορικό συμφέρον με μέσον την τεχνολογία εξυπηρετεί επιχειρήσεις και ωφελεί το κοινό καλό. Καλή συμφωνία, δε νομίζετε; Όμως μέχρι που μπορούν οι επιχειρήσεις να εκμεταλλεύονται την τεχνολογία παρεμβαίνοντας στη φύση ή τον άνθρωπο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου