yannidakis live – FREEVOX: ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΣΤΗ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ

yannidakis live – FREEVOX: ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ ΣΤΗ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ


Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
Φανταστείτε τον Γιώργο που γεννήθηκε σήμερα, στα τριάντα του. Δυναμικός, άγαμος ακόμα, στο δικό του διαμέρισμα, με καλές σπουδές και πολλά διπλώματα. Ο Γιώργος επιστρέφει από τη δουλειά 13:00 και ξεκινά τη ζωγραφική στο πανάκριβο καβαλέτο του. Είναι η δραστηριότητα του ελεύθερου χρόνου του, αν και πολλές φορές βγάζει χαρτζιλίκι από κει. Αναρωτιέμαι αν στην παραπάνω περιγραφή σας έκανε εντύπωση κάτι. Όπως για παράδειγμα, το ότι ο Γιώργος δούλεψε σήμερα ως τη μία το μεσημέρι. Συγκεκριμένα δε δούλεψε πάνω από 4-5 ώρες!

Αυτή την εργασιακή πραγματικότητα προβλέπουν οι μελέτες σε ολόκληρο τον κόσμο. Ειδικευμένοι νέοι και μεγαλύτεροι που δε θα είναι μόνιμοι σε καμία εργασία, θα απολύονται, θα προσλαμβάνονται και στο ενδιάμεσο κενό θα πληρώνονται ικανοποιητικά για το διάστημα που παραμένουν άνεργοι. Σε μια συνεχώς εξελίξιμη διαδικασία στο εργασιακό σκηνικό οι επιχειρήσεις θα απασχολούν πολλά άτομα χωρίς να δεσμεύονται στο ζήτημα της απόλυσης. Το μοτίβο που θα επικρατεί θα είναι λιγότερες ώρες δουλειάς, περισσότερος ελεύθερος χρόνος.

Αυτό δε σας κρύβω πως με ξενίζει κάπως. Εδώ και χρόνια είμαι θύμα της εργασιομανίας που πλήττει πολλούς ανθρώπους σήμερα και οι ώρες εργασίας μου είναι ακατάλληλες για να γραφτούν εδώ. Το ίδιο συμβαίνει με τους περισσότερους και όλοι μαζί προβληματιζόμαστε για το πως έχει εξελιχθεί η κοινωνία έτσι ώστε να μην έχουμε χρόνο πλέον για διαπροσωπικές σχέσεις. Δε σας ακούγεται αυτή η πραγματικότητα εντελώς διαφορετική από τις εκτιμήσεις; Κι όμως. Σε Δανία και Ολλανδία το μοντέλο λειτουργεί ιδανικά. Ο κόσμος δε διαμαρτύρεται και έχει συνηθίσει στην ιδέα πως μπορεί να αλλάζει πολλές δουλειές, να αποκτά νέα ενδιαφέροντα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως ίσως να χρειάζεται και δεύτερη δουλειά μες’ την ημέρα για να τα βγάλει πέρα με τις υποχρεώσεις του.


ΤΟ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ



Όμως ανάμεσα σε ένα εργασιακό σκηνικό όπου η αγορά θα είναι ελεύθερη και οι υπάλληλοι θα εκμεταλλεύονται εργασιακές ευκαιρίες που θα παρουσιάζονται για μικρό χρονικό διάστημα αλλά σε συχνά χρονικά διαστήματα και στην σημερινή πραγματικότητα υπάρχουν πολλά στάδια που πρέπει να διανύσουμε, πολλά από τα οποία μάλλον δεν είναι αρεστά τουλάχιστον στην πρώτη φάση την οποία σύντομα θα βιώσουμε. Ας μιλήσουμε για δουλειές λοιπόν, όπως έλεγαν τη δεκαετία του 80 και οι αμερικανοί! Δεν πρόκειται όμως να αναφέρω ούτε νόμους, ούτε διατάξεις, ούτε συνδικαλιστικές αποφάσεις. Ας πάρουμε το πράγμα πρακτικά και ας μιλήσουμε για εργοδότες και υπαλλήλους, μια σχέση “μαζί δεν κάνουμε και χώρια δε μπορούμε” με πολλά επεισόδια και ιστορίες να ειπωθούν.

Όμως ξεκινώντας ας εμπνευστούμε από την επικαιρότητα όπου παντού διαβάζουμε πως η ανεργία αυξάνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και το 2010, 2011 έτη αναστροφής του αρνητικού κλίματος από την οικονομική κρίση, ο πληθωρισμός και η ανεργία θα αποτελούν τα βασικά προβλήματα της Ελλάδας. Όμως πως ξεκινά αυτή η ανεργία; Αμ, δεν ξεκινά! Είναι κοινό στην αγορά μεταξύ υπαλλήλων αλλά και εργοδοτών ένα μεγάλο κρυμμένο μυστικό στα εργασιακά της χώρας μας. Πρόκειται για τις εικονικές απολύσεις και τις εικονικές μειώσεις μισθών από την επίσης εικονική αλλαγή του ωραρίου από πλήρη σε μειωμένη εργασία. Γιατί ουσιαστικά ποτέ δεν αλλάζει τίποτα. Ίσως ο εργοδότης γίνεται πιο φιλικός ζητώντας από το προσωπικό μια άτυπη συμφωνία όπου ο μισθός θα παραμείνει (ή θα αυξηθεί λιγάκι) όμως λόγω οικονομικών δυσχερειών θα γίνει μια μετατροπή στο ΙΚΑ, την επιθεώρηση εργασίας κλπ. Η ουσία είναι πως ο εργοδότης κρατάει τον υπάλληλο που έχει ανάγκη και ο εργαζόμενος διασώζεται από την ζούγκλα της ανεργίας ακόμα κι αν βγαίνει από τη μάχη ζωντανός αλλά λαβωμένος. Τα ένσημα και τα διάφορα επιδόματα (π.χ. λόγω εγκυμοσύνης) μειώνονται και ο υπάλληλος βρίσκεται ξαφνικά να είναι αιχμάλωτος μιας απόφασης που πήρε για να μην βρεθεί στο δρόμο και πλέον γνωρίζει πως οι επιλογές του είναι ελάχιστες καθώς σε μια τυχόν καταγγελία είναι υπόλογος και ο ίδιος. Μπρός γκρεμός και πίσω…

Είναι προφανές λοιπόν πως η ελεύθερη αγορά εργασίας που συναντάται στην Ολλανδία παρουσιάζει αμφιλεγόμενα χαρακτηριστικά καθώς λυτρώνει από την εργασιομανία και τις ατελείωτες ώρες δουλειάς, δίνει όμως έμφαση στην αβεβαιότητα των συνεχόμενων αλλαγών που έχουν ως συνέπεια μεταβλητό περιβάλλον εργασίας, αβέβαιο μισθό και άστατο ωράριο εργασίας, πολύ όμως ελεύθερο χρόνο, πολλά διαφορετικά ενδιαφέροντα σε μια επαγγελματική καριέρα που καλώς ή κακώς, θα επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις για τον καθένα.

Ως τότε όμως να είστε σίγουροι πως η δραματική αύξηση της ανεργίας θα είναι εν μέρη εικονική και πως η ανάγκη θα φέρνει κάθε εργοδότη και κάθε υπάλληλο μαζί ή ξεχωριστά σε “στρατηγικές συμφωνίες” που πλήττουν μεν το νόμιμο του κλάδου, συγκρατούν απ’ την άλλη την οικονομική εξαθλίωση οικογενειών χωρίς το σταθερό εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων. Εσείς τι συμφωνήσατε με τον εργοδότη σας;