Το ΔΝΤ και η θάλασσα

Ξέρετε πόσες φορές έχει έρθει προς τα εδώ το ΔΝΤ με την εκάστοτε μορφή του; Μπόλικες από την ίδρυση του κράτους μας εδώ και δυο περίπου αιώνες. Η ελευθερία βλέπετε στοιχίζει και χρειάζεται να δανειζόμαστε για να την αποκτήσουμε, ώστε να τη νοικιάζουμε στη συνέχεια σ’ αυτούς από τους οποίους πήραμε τα λεφτά. Το καινούργιο στην εκ νέου έλευση του διεθνούς οικονομικού ελέγχου στη χώρα μας είναι η απώλεια της συμπάθειας από τους λαούς της Ευρώπης. Ίσως οι ελπίδες που επένδυσαν σε μας οι φιλέλληνες, πολλοί από τους οποίους θυσίασαν ακόμα και τη ζωή τους, για να αναβιώσουν το κράτος του Πλάτωνα και του Περικλή, μετατράπηκαν σε απέχθεια τώρα που τους πείσαμε να γίνουμε συνεταίροι. «Εμείς δουλεύουμε και σεις γλεντάτε», λένε οι Γερμανοί αρνούμενοι να μας δανείσουν από τον πλούτο που συσσώρευσε η εργασία τους. ‘Όπως δεν πιστέψαμε τον Καραμανλή, όταν μας τα έλεγε πριν τον διώξουμε, έτσι δεν πιστεύουμε τον Παπανδρέου. Κάποιοι πριονίζουν το κλαδί που στεκόμαστε, διώχνοντας και την τελευταία ελπίδα εσόδων απέξω δίχως δανεικά: τον τουρισμό. Αποκλείουν τα κρουαζιερόπλοια, τις πόρτες των ξενοδοχείων, ξεφτιλίζουν την Ακρόπολη. Ο νέος αρχηγός της αντιπολίτευσης, συνηθισμένος σε πολιτικές ανοίξεις που βουλιάζουν, ζηλεύει τη θέση του καπετάνιου ενός σχεδόν ναυαγισμένου πλοίου, το οποίο σέρνεται από τα ευρωπαϊκά ρυμουλκά. Έτσι φωνάζει ανάποδα συνθήματα με τον τηλεβόα του. Καλά λένε πως η τρέλα δεν πάει στα βουνά. Προτιμά τη θάλασσα και τους επίδοξους καπετάνιους της. Γι’ αυτό και οι μόνες συγκοινωνίες που δεν έγιναν ποτέ δημόσιες ήταν οι θαλάσσιες. Φανταστείτε ένα καράβι με δημοσίους υπαλλήλους στο μηχανοστάσιό του... Θανάσης Μπαλαμότης

Share

Κανόνας είναι να μην βάζετε αναρτήσεις που αφορούν, κόμματα, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!