"Ψημένος Έλλην" με συνοδεία κρασιού "Τρώγεται"

Έπινε κρασί η Κυριακή του Πάσχα

Ως που μεθυσμένη κι ολάνθιστη

Ανάστησε δυό ολόκληρες μέρες.

Τις πότισε με ξένες ελπίδες

Ανάλαφρα ροζ συννεφάκια

Πήραν μακριά τις ασήκωτες σκέψεις

Χορεύει στα λιβάδια η ευτυχία

Δίχως ταίρι.

Πρωινό τρίτης.

Ξύπνησε ο βαρύς πονοκέφαλος

Κι αντίκρισε χασμουρήζοντας

Την στεγνή πραγματικότητα.

Κολλούσαν τα χείλη

Απ’ τη στενότητα της διάθεσης.

Με πόδια βαριά κίνησε για την εργασία

Να υφάνει αργαλειούς

Που θα πλέξουν το ολόλαμπρο μέλλον.

Δυό κάλτσες βρώμικες το αποτέλεσμα.

Από πάνω σου ζήτησαν να τις φορέσεις

Στο δια ταύτα.

Παπούτσια μ’ αόρατες σόλες φοράς

Για κοντινής διάρκειας βαδίσαμε.

Πώς να αντικρίσεις ουρανό

Με τα πέλματα κολλημένα στην πίσσα

Της ασφάλτου;

Έπινε κρασί η Κυριακή

Να αποξεχάσει τον επερχόμενο αιώνα.

Καθάριζε τα δόντια η Τρίτη

Με οδοντογλυφίδες κοφτερούς οιωνούς.

Τα ένσαρκα υπολείμματα των αμνών ψευδαισθήσεων…

Έπτυε σε δοχείο νυκτός

Ακατάλληλο για ούρηση.

Μας φώναζαν δεν θα πεθάνουμε ποτέ!

-Εμείς τα πρόβατα τους πιστέψαμε-

Τώρα βελάζουμε κραυγές αναγέννησης

Ψημένοι ως το μεδούλι

Στην πυρά της παρεξήγησης.

Ως Έλλην αθάνατος υπογράφω

Νηστικός και φαγωμένος

Από σαρκοβόρες συνειδήσεις.

Στο στομάχι επικαθήμενος

Των σαρκοβόρων τρωκτικών

Ονειρεύομαι κι επικαλούμαι

Δυσπεψίες κοιλιόδουλων.

Χλευασμένος κι αχώνευτος

Μέχρι να αναστηθώ

Στη νέα τροφή.