Θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας!
"Από την ώρα που ο Φρανκεστάιν γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, ο κόσμος προχωράει μαθηματικά στη εκμηδένισή του. Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά συνήθισε να φοβάται.
Κι εγώ με τη σειρά μου δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο, απ' το μυαλό της κότας. Απ' το να υποχρεωθώ να συνομιλήσω με μια κότα ή μ' ένα σκύλο, ή τέλος πάντων, μ' ένα ζώο δυνατό που βρυχάται. Τι να τους πως και πώς να τους το πω. Και μήπως δεν είναι εξευτελισμός, αν επιχειρήσω να μεταφράσω ή να καλύψω τις σκέψεις μου, κάτω από φράσεις και ηλίθια νοήματα, για να καθησυχάσω τυχόν τη φιλυποψία μας κότας, που όμως έχει άνωθεν τοποθετηθεί για να μας ελέγχει και να μας καθοδηγεί;
Η υποταγή, ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε;
Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.
Το τέρας είχε αρχίσει να κυκλοφορεί. Οι οδοκαθαριστές άρχιζαν την παράστασή τους με Σαίξπηρ, Σίλλερ και Αισχύλο , μια και ανήκουν δικαιωματικά στο υπουργείο Πολιτισμού. Χορός από τραβεστί, ψάλλει τα χορικά του Θεοδωράκη και αποσύρεται εις τας μικράς οδούς, χορεύοντας συρτάκι. Τουρίστες Γάλλοι, Άγγλοι κι' Ελβετοί παρακολουθούν κι ανατριχιάζουν μπρος σ' αυτό το παραδοσιακό μας μεγαλείο. Το τέρας γίνεται γελοίο και κυκλοφορεί ανενόχλητο από Ωδείο σε Ωδείο. Η κλασσική μας Μουσική γίνεται Μαγειρείο. Κι όλος ο κόσμος απαιτεί επιδόματα ειδικά από το Δημόσιο Ταμείο.
Το ερώτημα περνάει απ' τις ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας. Πως θα αντιδράσουμε και πως δε θα συμβιβαστούμε με το τέρας;
Θυμάστε τι έγινε στην «Ερωφίλη». Ο κόσμος της είχε για βασικές αξίες, το ήθος, την αλήθεια και την ομορφιά. Κι έτσι όταν παρουσιαζότανε η μορφή του τέρατος, αναστάτωνε το κοινό αίσθημα, εκ βαθέων, και προκαλούσε απρόσμενη, άμεση και καθοριστική αντίδραση. Μόλις ο Βασιλιάς έβγαλε τον μανδύα του μεγαλείου και το προσωπείο του αγαθού αρχηγού πατέρα, κι εφάνη στο πρόσωπό του η μορφή του τέρατος, ο Χορός, από γυναίκες, ορμά πάνω του, τον ποδοπατά, τον θανατώνει και τον εξαφανίζει.
Αυτό σημαίνει πως ο χορός των γυναικών αυτών, και δεν φοβήθηκε, αλλά και πως δεν μπορούσε ποτέ να μοιάσει με το πρόσωπο του τέρατος."
Μάνος Χατζιδάκις Κυριακή, 30 Ιουλίου 1978
8 σχόλια:
Ο ΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ....ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΙΝΑΜΕ ΠΟΛΥ ΠΙΣΩ ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!!!....
Το ερώτημα περνάει απ' τις ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας. Πως θα αντιδράσουμε και πως δε θα συμβιβαστούμε με το τέρας;
"Όταν πάψει να μας φοβίζει το τέρας τότε έχουμε γίνει και εμείς τέρατα".
Αυτό πάντα το έχω στα δεξιά του ιστολογίου μου.
Διαχρονικός ο Χατζηδάκης!
@ Χαρτομανι
Να φανταστείς ότι τα είπε αυτά το 1978 και παραμένουν διαχρονικά!
Μπορεί να μην μείναμε πίσω...
μπορεί να πέσαμε στην παγίδα που περιγράφει...
Δεν μας φοβίζει πια το 'μυαλό της κότας'
@ Aνεμος
"Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά."
Μάλλον πρέπει να αρχίσουμε να μην ανεχόμαστε...;
@ marianaonice
Το έχω προσέξει!
Το θέμα είναι συνεχίσουμε να φοβόμαστε το τέρας;
@ Idea Studio ;)
Οταν "γνωριζα" το τερας και ο Χατζηδακης εγραφε για αυτο ειχαμε αρχισει ηδη να το ανεχομαστε.Πεντε ατομα ολο κι ολο μιλουσαν για αυτο,και οι υπολοιποι οι πολλοι το φοβοταν απο τοτε και του διναν τροφη.Σημερα διαπιστωνω,οτι ειμαστε πολλοι αυτοι που δεν το ανεχομαστε και επιπλεον το φωτογραφιζουμε για να το δουν κι οι υπολοιποι.Αυτο σημαινει οτι πλεον δεν το φοβομαστε και αντιστεκομαστε.Αρα υπαρχει ελπιδα...
@ Είμαστε και μείς εδώ!
Μακάρι...!!
Πάντως "το μυαλό της κότας", σαν φαινόμενο, φοβάμαι πως αυξάνει...
Δημοσίευση σχολίου