Τρίτη 30 Μαρτίου 2010
ΠΟΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΕ ΔΙΩΧΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ?
Πριν ένα χρόνο περίπου πέρναγα από το κέντρο της Αθήνας ένα πρωινό μιας αργίας. Ανάμεσα σε μαύρους, πακιστανούς, σκυλιά, πρεζάκια που ξέρναγαν, μπότες αστυνομικών που πάταγαν, γυναίκες ελαφρών ηθών, ελληνίδες και ξένες ενωμένες που φώναζαν στους αστυνομικούς για να ελευθερώσουν τον νταβατζή τους.
Είχα πολλά χρόνια να περάσω από εκεί και ομολογώ ότι δεν ήταν αυτό που περίμενα. Η εικόνα που μου έμεινε στο μυαλό αρχίζει σιγά-σιγα να ξεθωριάζει, αλλά μου έμεινε η μυρωδιά. Αυτή η άθλια ανάμιξη ιδρώτα, σάπιας αναπνοής, "αμαρτωλών" υγρών, εμετού και πόνου. Όλα εκεί είναι μοιρασμένα στα δυο.
Οι «καταπιεσμένοι» και τα όργανα της τάξης. Ναι, κατάλαβα ότι εκεί δεν υπάρχει ρατσισμός, ότι εκεί όλοι είναι αδέρφια. Συμφιλιωμένοι μπρος σε θάνατο και «ζωή», παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Δεν ασχολήθηκαν με μένα ούτε για να μου ρίξουν μακάρι ένα βλέμμα. Ήμουν ξένο σώμα.
Δεν είχα το θάρρος να φαντάζομαι τότε πως όλα μπορεί να τα αλλάξει η νύχτα, με τον γλυκό απατηλό μανδύα της που όλα τα σκεπάζει και τους δίνει άλλο χρώμα, αλλάζοντας τις ισορροπίες. Όταν τα βαποράκια και οι νταβαζτίδες πουλάνε ένα κομμάτι στιγμιαίας «ευτυχίας», μάλλον ανενόχλητοι.
Δεν ήθελα να μου μείνει ούτε καν η ανάμνηση. Μέχρι χθες την νύχτα.
Όταν άκουσα ότι ένα παιδί πέθανε, σκεπάζοντας με αίμα και με κομμάτια του κορμιού του την ίδια του την μάνα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ "ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ"
Κανόνας είναι να μην βάζετε αναρτήσεις που αφορούν, κόμματα, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
"Δε μ' ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η φυλή στην οποία γεννήθηκαν. Τους αντιμετωπίζω όλους μ' ένα κριτήριο: την αρετή. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρος."
Μέγας Αλέξανδρος
Ποια πατρίδα σε διώχνει και ποια σε χρειάζεται ποια σε νοιάζεται ποια γη
Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Χαίρομαι πάρα πολύ διότι αρκετοί από μας καταλαβαίνουμε πια, ότι πάντα μπορούμε να βρίσκουμε κοινούς στόχους για το καλό των ανθρώπων.
Σου εύχομαι να έχεις Καλό Πάσχα και Καλή ψυχική Ανάσταση για όλους!
Ποια πατρίδα σε διώχνει και ποια σε χρειάζεται ποια σε νοιάζεται ποια γη..
Την αφρούρητη νυχτιά πήρανε θύμησες
Μαβιές
Κόκκινες
Κίτρινες
Ανεξιχνίαστη νύχτα πίκρα δίχως άκρη
Βλέφαρο ανύσταχτο
Πριν βρει αναφιλητό καίγεται ο πόνος
Πριν ζυγιαστεί γέρνει ο χαμός..
Έφερα τη ζωή μου ως εδώ
Χαρακιά πικρή στην άμμο που θα σβήσει
- Όποιος είδε δυο μάτια ν' αγγίζουν τη σιωπή του
Κι έσμιξε τη λιακάδα τους κλείνοντας χίλιους κόσμους
Ας θυμίσει το αίμα του στους άλλους ήλιους
Πιο κοντά στο φως
Υπάρχει ένα χαμόγελο που πληρώνει τη φλόγα-
Ελύτης
@ mareld πραγματικός χειμαρος
άλλη μια ήρεμη δύναμη των ενωμένων που δεν χτυπάει με όπλα αλλά με λουλούδια
Καλό Πάσχα και Καλή ψυχική Ανάσταση
KΑΡΜΕΝ
19Οκτ του 73 ώρα 2.53΄ μπήκα σ΄ ένα μικρό αεροπλάνο, περίπου 60 θέσεις..
με προορισμό Κοπεγχάγη..μόνη..με τις φριχτές μου αναμνήσεις..
έπρεπε να φύγω το δυνατόν συντομότερο..
Το ένα μου φτερό μου το είχαν τσακίσει..
τους ενοχλούσε η αρμονία της αιθέριας μου κίνησης..
ήταν Παρασκευή.
"ΜΕ ΤΟ ΛΥΧΝΟ του αστρου
στους ουρανους εβγηκα
Στο αγιαζι των λειμωνων
στη μονη ακτη του κοσμου
Που να βρω την ψυχη μου
το τετραφυλλο δακρυ!"
Το Σάββατο το πρωί χαράματα μέσα στα χιόνια
βρέθηκα σε γεροκομείο με κατάκοιτους να δουλέψω,
χωρίς να ξέρω σουηδικά..παρα΄μόνο Godag..
συχνά μου έλεγαν θέλουμε μια γνήσια σουηδέζα να μας αναλάβει..
έτσι άρχισε η δική μου πορεία προς το Φως..
μέσα πλέον τώρα από το σκοτάδι..
"Ροές της θάλασσας κι εσείς
των άστρων μακρινές επιρροές παρασταθείτε μου!
απ' τα νερά της νύχτας τ' ουρανού κοιτάξετε
πως ανεβαίνω
αμφίκυρτη
σαν τη νέα Σελήνη
και σταλάζοντας αίματα".
Όλα πεζά και μαγικά
μετέωρα και οριστικά,
μοιάζουν σ’ αυτόν το κόσμο.
Κι εγώ στην άσωτη ζωή
φύλλο στου ανέμου την πνοή,
χαράζω και νυχτώνω.
Πέρασα μπόρες και φωτιές
ήπια παράφορες ματιές,
και τώρα εδώ στα ξένα…
Ανάβω ευχές και προσευχές
για τις αστείρευτες ψυχές,
για σένα και για μένα.
Δεν έχω τόπο,
εσύ ο τόπος μου και ο χρόνος.
Δεν ξέρω τρόπο,
ο μόνος δρόμος ειν’ ο δρόμος.
Δραπέτες άγιοι και ληστές,
μιλούν για το αύριο και το χτες
με λόγια κουρασμένα.
Πίνουν της λήθης το κρασί
σ’ αχαρτογράφητο νησί,
και με ρωτούν για σένα.
Και εγώ τους λέω είσαι παντού,
στο Μεξικό στο Κατμαντού,
μετάξι στα κουρέλια.
Στα όνειρα των εραστών,
στα δάκρυα των ποιητών
και στων τρελών τα γέλια.
Δεν έχω τόπο,
εσύ ο τόπος μου και ο χρόνος.
Δεν ξέρω τρόπο,
ο μόνος δρόμος ειν’ ο δρόμος.
Άλκης Αλκαίος
Γι'αυτούς που πήραν τους δρόμους ψάχνοντας ένα φως
@mareld
...συνέχισε να φωτίζεις
@aldebaran
Γι'αυτούς που πήραν τους δρόμους ψάχνοντας ένα φως!
Κι είναι τόσο πολλοί αυτοί, οι καταδιωγμένοι και πικραμένοι κι ανάμεσά τους η @Μareld μας που έκανε τις δοκιμασίες της φως και λαμπάδα για να φωτίζει τα σκοτάδια μας...
@KΑΡΜΕΝ ΓΛΙΓΛΗ
Γλυκειά μου πατριώτισσα
Εμείς σ' ευχαριστούμε για το υπέροχο αυτό κείμενο που μας χάρισες!!
Η μόνη μας παρηγοριά πια είναι αυτή: Ότι δεν είμαστε μόνοι στην αναζήτηση αυτών των κοινών στόχων που ενώνουν και οδηγούν σ' ένα καλύτερο αύριο!!
Φιλιά και Καλό Πάσχα σου εύχομαι στην όμορφη Λέσβο!!!
:))
"Είχα μια μαργαρίτα
ποιός μου την μάδησε;
Ποιός έφτασε στην καρδιά μου.
Ποιός;
Η εποχή της σιωπής
πέρασε.
Φωνάξτε.
Είναι πρωϊ.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για ύπνο"..
Πολλά φιλιά από το δάσος της βροχής!
Δημοσίευση σχολίου