Η ΦΑΚΑ ΜΟΥ.!!!

Χρόνια τώρα ζούσα μαγκωμένη σε μια φάκα.

Ο χαμός της μάνας μου,τα κοινωνικά προβλήματα γύρω μου,(η ανεργία, το οικονομικό, το μεταναστευτικό)  με κρατούσαν χρόνια τώρα μαγκωμένη πάνω της.

Κι αρκούσε μια κουβέντα με την φίλη μου για να μπορέσω ν`απελευθερωθώ από το πιάσιμο της.

Και δεν ήταν μόνο απελευθέρωση,ήταν και  αποφυλάκιση ψυχής.

Σαν κάποιος να μου έδωσε το χαρτί της απελευθέρωσής  μου, από την φυλακή του μίσους.

" Ο Χριστός μιλούσε με όλους.Δεν έκανε διάκριση μεταξύ των ανθρώπων.

Και πιο πολύ τον απασχολούσε να μιλάει σε όλες εκείνες τις ομάδες των ανθρώπων, που ήταν αποκλεισμένοι από το κοινωνικό σύνολο".

Και τότε είδα την φάκα μου, την φάκα όλων μας.

Και τότε διέκρινα την φάκα του ρατσισμού μου-μας.

Μας έδωσαν το τυρί κι εμείς δεν είδαμε την φάκα.

Και ξέροντας πολύ καλά πως άρχισε πριν από πάρα πολλά χρόνια στην Γερμανία ο διωγμός των Εβραίων,παρασύροντας στον θάνατο κι άλλες ομάδες ανθρώπων,κατάλαβα ότι έπρεπε ν`αναθεωρήσω τις μέχρι σήμερα κάθετες κι απόλυτες απόψεις μου.

Δεν θα πω άλλα γιατί το παρακάτω παραμύθι θα σας βάλει σε πραγματικό προβληματισμό.

Τότε ίσως πάρετε το χαρτί της αποφυλάκισης στα χέρια σας γιατί πιστέψτε με δεν υπάρχει χειρότερη φυλακή από το μίσος.

Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.

Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.

Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!

Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!:

-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:

"Κύρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:

"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:

"Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είστε σίγουρος δε, ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ."

Τότε το ποντίκι στράφηκε προς την αγελάδα και της φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:

"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Και η αγελάδα απάντησε:

"Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που

διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι μια διπλωματίτσα στην κοιλιά μου!

Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!

Την επόμενη νύχτα,έ νας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη αλλά μέσα στη νύχτα, δεν πρόσεξε πως την παγίδα πιάστικε από την ουρά ένα φίδι ....

Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.

Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο.

Αλλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με ένα πολύ υψηλό πυρετό.

Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες κι έτσι ο

αγρότης *έσφαξε την κότα* για να κάνει μια καλή κοτόσουπα αφού όλοι ξέρουμε πως στον πυρετό δίνουμε κοτόσουπες!

Αλλά η αρρώστεια της γυναίκας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν.

Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας 24 ώρες το 24ωρο.

Για να τους ταισει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το γουρούνι !*

Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε! Πέθανε!

Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος γιατί ήταν πολύ καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι.

Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει την * αγελαδα του...... *

Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν'έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη.......

Γιαυτό και σεις, την επόμενη φορά που κάποιος σας πει ότι έχει ένα μικρό πρόβλημα-μεγάλο γι αυτόν- και που ίσως εσας δε σας πολυαφορά, θυμηθείτε πως όταν κάποιος από το περιβάλλον μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε και μεις σε κίνδυνο!

Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ'αυτό το πλοίο που το λένε ανθρώπινος βίος... Ας έχουμε ανοιχτά τα μάτια και τ'αυτιά μας και ας κάνουμε μια προσπάθεια να συμπαραστεκόμαστε ο ένας στον άλλο.

Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας, είμαστε απαραίτητες ίνες του ίδιου υφάσματος. Και άν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, κινδυνεύει να σχιστεί όλο το ύφασμα


Κανόνας είναι να μην βάζετε αναρτήσεις που αφορούν, κόμματα, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!