η λύση της τραγωδίας...

η λύση της τραγωδίας...

Ποια είναι η λύση της τραγωδίας;
Ν’ αρχίσουμε απ’ τους εφιάλτες! Ποιους εφιάλτες; Τους πολιτικούς.
Οι χουντικοί εφιάλτες πρόσφεραν τη μισή Κύπρο στους Τούρκους. Και οι πολιτικοί πούλησαν ολόκληρη την Ελλάδα και όλους τους ΄Έλληνες στους «εμπόρους των εθνών».
Οι Ιρακινοί, οι Αφγανοί, οι Σέρβοι αντιστάθηκαν, όσο μπορούσαν. Και οι Παλαιστίνιοι, που την πατρίδα τους την έχουν μεταβάλει οι δολοφόνοι των λαών σε στρατόπεδο ολοκαυτώματος, κρατούν ολόρθη και απροσκύνητη την ψυχή τους.



Ενώ εμάς μας παρέδωσαν αμαχητί…
Και σε ποιους;
Στους ιεροεξεταστές του καπιταλισμού!
Οι τοκογλύφοι ιεροεξεταστές του καπιταλισμού δεν ζητούν να πάρουν, απλά και μόνο, πίσω από μας τα χρήματα, που μας δάνεισαν. Τα οποία, όπως φαίνεται, προκειμένου να προκαλέσουν την οικονομική κρίση, τα έχουν πάρει, όχι μόνο από μας, αλλά και από όλους τους λαούς της Γης πολλαπλάσια…
Αν ήθελαν τα χρήματά τους, θα μας παρείχαν τις απαραίτητες διευκολύνσεις, προκειμένου να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας. Ενώ αυτοί μεθοδεύουν το καθετί έτσι, ώστε να μη μπορέσουμε να ανταποκριθούμε. Αυξάνοντας τις απαιτήσεις τους αντιστρόφως ανάλογα προς τις δικές μας δυνατότητες…
Δεν είναι, τουλάχιστο,ούτε τόσο «φιλάνθρωποι», όσο οι ιεροεξεταστές του Μεσαίωνα, που έκαιγαν-μια και καλή-τους αιρετικούς, για να «σώσουν τις ψυχές» τους…
Οι ιεροεξεταστές του καπιταλιστικού Μεσαίωνα μας καίνε και θα μας καίνε τις οίδε για πόσες γενιές, μέχρις ότου τους παραδώσουμε, άνευ όρων τις ψυχές μας.
Μέχρι που να πάψουμε να είμαστε αυτοί, που είμαστε. Μέχρις που να χάσουμε και το τελευταίο ίχνος της εθνικής μας αξιοπρέπειας. Και να αφεθούμε να συρόμαστε απ’ τις αλυσίδες του χρέους. Όπως οι γκάγκστερς δουλέμποροι έσερναν-κορμιά χωρίς ψυχές-τους μαύρους της Αφρικής στην κόλαση ης δουλείας.
Για να πηγαίνουμε, όπου μας πάνε. Και να δεχόμαστε τα οποιαδήποτε επαχθή και εξευτελιστικά μέτρα μας επιβάλλουν. Και, τελικά, να μας καρφώσουν, επ’ αόριστον, πάνω στον Καύκασο της τοκογλυφίας. Για να μας τρώνε τα σωθικά. όπως το όρνιο τα σπλάχνα του Προμηθέα…
Όπως τώρα. Που θέλουν να μας αφαιρέσουν τον 14ο και τον 13ο μισθό. Και στη συνέχεια(γιατί όχι;) και τον 12ο και τον 11ο! Έτσι ώστε να κατρακυλήσουμε στο βάραθρο της εξαθλίωσης και της απόγνωσης. Μέχρι την ολοσχερή εξουθένωση και εξόντωση. Ή να μας σπρώξουν στον κοινωνικό αλληλοσπαραγμό…
Αλλά γιατί να παραδοθούμε άνευ όρων στις κανιβαλικές τους διαθέσεις! Δεν υπάρχουν περιθώρια άμυνας και αντίστασης;
Και βέβαια υπάρχουν. Και πριν απ’ όλα υπάρχει ο χρυσός κανόνας της δικαιοσύνης.
Όχι βέβαια της, λεγόμενης, δικαιοσύνης των αλλοπρόσαλλων νομικών και συνταγματικών διατάξεων. Που αποφασίζουν και διατάσσουν την καταλήστευση του λαού. Και, συχνά, την καταδίωξη και εξόντωσή του για ασήμαντες-κατά κανόνα-αφορμές…
Όταν των μεγαλοαπατεώνων της πολιτικής δρομολογούν και κατοχυρώνουν τα εκ προμελέτης εγκλήματα και κακουργήματά τους σε βάρος του λαού και της χώρας. Με τις παραγραφές και τις ασυλίες. Και τόσες άλλες ασυλλήπτου διαστροφής αλχημείες.
Όχι, λοιπόν, με την κακουργούσα «δικαιοσύνη» της αλλοπρόσαλλης νομιμότητας. Αλλά με τη δικαιοσύνη της άγιας ισότητας.
Όχι κατάργηση του 14ου και 13ου μισθού όλων των υπαλλήλων και συνταξιούχων. Αλλά ορθολογική και ακριβοδίκαιη κατάργηση των πάσης φύσεως φοροδιαφυγών και προνομιακών φοροαπαλλαγών και επιδομάτων.
Ώστε να δώσουν αυτοί, που έχουν και όχι οι οικονομικά ασθενέστεροι. Τους οποίους όλοι οι πολιτικοί απατεώνες με τα λόγια «τους λούζουν και τους χτενίζουν», ενώ στην πραγματικότητα τους γδέρνουν και τους λιανίζουν.
Ο Θεός-όπως ξανά ’χει ειπωθεί-έδωσε σ’ όλους μας ένα σώμα να ντύσουμε κι ένα στομάχι να ταΐσουμε. Δεν έπλασε μερικούς σαν τη Λερναία Ύδρα τερατόμορφους. Με δεκάδες και εκατοντάδες σώματα και στόματα και στομάχια! Και κάποιος άλλους άσαρκους και χωρίς στομάχι και στόμα….
Και, πριν απ’ όλα να πληρώσουν οι εφιάλτες. Χωρίς καμιά εξαίρεση!
Δεν έχουν περιουσίες; Δεν έχουν τραπεζικές καταθέσεις;
Εδώ και τώρα κατάσχεση! Και επιστροφή των κλεμμένων στο δημόσιο κορβανά. Διαφορετικά οι πάσης φύσεως εξεταστικές είναι παραπλανητικός και προκλητικός εμπαιγμός. Που αμνηστεύει και διαιωνίζει το καθεστώς της ρεμούλας…
Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουν καμιά θέση οι «εν αμαρτίαις προφάσεις» και οι αλλοπρόσαλλες νομικές και συνταγματικές διατάξεις. Με τις οποίες μεθοδεύτηκαν οι παραγραφές και οι ασυλίες.
Αυτή την ώρα νόμος και σύνταγμα είναι το δίκιο του λαού και η σωτηρία της πατρίδας.
Και όχι τα προνόμια της αδικίας και της πάσης φύσεως απληστίας και ασωτίας…
Παπα-Ηλίας
http://papailiasyfantis.blogspot.com
http://papailiasyfantis.wordpress.com
e-mail: papailiasyfantis@gmail.com