Αγαπητοί δημοσιογράφοι, πολιτικοί και δε συμμαζεύεται, Δεν υπάρχει ανωνυμία στο διαδίκτυο. Υπάρχουν μπλόγκερς που έχουν όνομα και γράφουν με ψευδώνυμο

Πού είναι λοιπόν το παράδοξο; Γιατί κάνετε σα να είδατε εξωγήινο; Πρώτη φορά βλέπετε κάποιους να γράφουν με ψευδώνυμο;

Η ψευδωνυμογραφία είναι τακτική γνωστή ήδη από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο - πρώτος ο Ξενοφών δημοσίευσε το έργο του Κύρου Ανάβασις με το ψευδώνυμο Θεμιστογένης ο Συρακόσιος – αλλά και στη λογοτεχνία και γενικά στην πνευματική ζωή συνηθίζεται πολύ – ο Βολτέρος χρησιμοποιούσε 160(!) ψευδώνυμα και δεν ήταν ούτε απατεώνας ούτε εγκληματίας.

Γιατί αντιμετωπίζετε τους μπλόγκερς ως παλιανθρώπους εξαιτίας του ψευδωνύμου που χρησιμοποιούν;


Το ψευδώνυμο είναι ένας σκεπασμένος αγώνας. Είναι άδεια κυκλοφορίας σε αντιπνευματικές κοινωνίες. Είναι μια ολόκληρη εποχή: εκφράζει τη στάση του χρήστη απέναντι στα κυρίαρχα ιδεολογικά, αισθητικά, πνευματικά ρεύματα.

Το ψευδώνυμο είναι το σήμα κατατεθέν που διαλέγει ένας πνευματικός δημιουργός για να αυτοπροσδιοριστεί, κλείνοντας το μάτι στον αναγνώστη. Γιατί; Αλλοι ξεκινούν από αισθητικούς λόγους (ο Σοσός Αλεπουδέλης «έπρεπε» να γίνει Οδυσσέας Ελύτης, όπως ο Δημήτριος Σύψωμος, Λάμπρος Πορφύρας). Αλλοι από οικονομικούς ή κοινωνικούς λόγους (ο Δημήτρης Ροδόπουλος «έγινε» M. Καραγάτσης επειδή ο πατέρας του θεωρούσε ντροπή τη λογοτεχνική καριέρα), άλλοι από πολιτικούς (ο αριστερός Πέτρος Ανταίος «έκρυβε» τον Σταμάτη Γιαννακόπουλο), άλλοι από εγωκεντρισμό, ναρκισσισμό ή κρυψίνοια, άλλοι προκειμένου να αισθανθούν απελευθερωμένοι. (Από το άρθρο της Μικέλας Χαρτουλάρη, «Οι μάσκες των συγγραφέων» όπως το βρήκα στο μπλογκ Σταυροβελονιά).

Μπορείτε ακόμα να βρείτε 2261 Έλληνες συγγραφείς με 4117 ψευδώνυμα στο βιβλίο του Κυριάκου Ντελόπουλου, Νεοελληνικά φιλολογικά ψευδώνυμα 1800-2004, Εστία 2005.

Αν λοιπόν όσοι αρθρογραφούν στις εφημερίδες και τα περιοδικά με ψευδώνυμο δεν είναι παλιάνθρωποι, τότε γιατί κατηγορείτε τους μπλόγκερς;

Δεν υπάρχουν ανώνυμοι στο διαδίκτυο, εκτός βέβαια από τους λίγους σχολιαστές των μπλόγκς - όπου παρέχεται αυτό το δικαίωμα. Όλοι οι μπλόγκερς έχουν όνομα και όταν διαπράττουν κακούργημα είναι πολύ εύκολο να αποκαλυφθούν. Όλοι οι μπλόγκερς είναι σκεπτόμενοι πολίτες που γράφουν με ψευδώνυμο. Ο αφηρημένος και αόριστος όρος ανωνυμία στόχο έχει να στιγματίσει αυτούς τους σκεπτόμενους πολίτες και να ανοίξει το δρόμο για εξίσου αφηρημένους και αόριστους νόμους που θα χειραγωγούν την ελεύθερη διακίνηση της σκέψης στο διαδίκτυο.

Δεν δεχόμαστε τη λάσπη! Δεν είμαστε ανώνυμοι! Έχουμε όνομα και γράφουμε με ψευδώνυμο στο διαδίκτυο ελεύθερα!