Πράσινο τυρί

«Το κρασί παλιό, το τυρί μουχλιασμένο» έλεγε ο Χάρυ Κλιν πριν 20 χρόνια για να δείξει αυτό που εννοούσαν οι καραγκιοζοπαίχτες του ’60 παρουσιάζοντας τον Καραγκιόζη ξυπόλυτο με ημίψηλο. Σήμερα οι ευρωπαϊκές εφημερίδες είναι γεμάτες με τέτοιες γελοιογραφίες για τη χώρα μας. Γι’ αυτό κι εμείς κατεβαίνουνε σε απεργία. Με γρήγορες κινήσεις των δαχτύλων στέλνουμε SMS διαμαρτυρίας, αντί για τα πατροπαράδοτα φάσκελα, βαδίζοντας θυμωμένα στους κυλιόμενους κατοικίδιους τάπητες, αντί στα ταπεινά πεζοδρόμια του παρελθόντος, φροντίζοντας να καίμε περισσότερες θερμίδες και λιγότερη βενζίνη στα θηριώδη αυτοκίνητα με τα οποία, αν ήμασταν θρήσκοι, θα προσκυνούσαμε στην εκκλησία. Έτοιμοι να τα δώσουμε όλα για την πατρίδα, κρατάμε για τον εαυτό μας μόνο τους φόρους και το ΦΠΑ. Τη θέλουμε ακέρια, γι’ αυτό φροντίζουμε να διατηρούμε χορτάτους όσους την υπηρετούν. Τους ταΐζουμε σωστά με το κατιτίς τους και κάτι παραπάνω, ώστε να κάνουν καλά και γρήγορα τη δουλειά τους, αλλά κι εμείς τη δική μας. Κι ενώ το ασθενοφόρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας μεταφέρει στη μονάδα εντατικής παρακολούθησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου 'μας', ακούγοντας το ταξίμετρο να κτυπάει, διαμαρτυρόμαστε ότι δεν το καλέσαμε εμείς, αλλά οι γείτονες. Μια αρχαία τραγωδία βρίσκεται σε εξέλιξη στη χώρα όπου γεννήθηκε το είδος, ενώ συνέταιροι, ξένοι και γείτονες έχουν αγοράσει εισιτήριο για κωμωδία. Και κανείς δεν ξέρει ποιος τελικά έχει δίκιο. Ούτε κι εμείς έχουμε ακόμα καταλάβει (παρά τις επανειλημμένες εκλογικές σπατάλες μας) τι χρώμα έχει το καλό ροκφόρ: μπλε ή πράσινο; Το κοιτάμε πάνω στο τραπέζι και αναρωτιόμαστε. Είναι έτσι επειδή το αγοράσαμε ακριβά; Ή μήπως πρόκειται για φέτα που αφήσαμε να πρασινίσει; Θανάσης Μπαλαμότης

Κανόνας είναι να μην βάζετε αναρτήσεις που αφορούν, κόμματα, ύβρεις, ρατσισμό και προσωπικές αντιπαραθέσεις...αυτές θα κατεβαίνουν αυτόματα!