Μύθος της σχέσης: Δεν πρέπει να εκδικηθείς για τον χωρισμό σου

Το έχω πει και θα το λέω συνέχεια στη ζωή μου. Δείξτε κατανόηση και ανωτερότητα για κάποιους ανθρώπους. Δεν έχουν όλοι την ίδια ψυχοσύνθεση. Ο καθένας από εμάς είναι ένα συνοθύλευμα γονιδίων, βιωμάτων, δυνατοτήτων και αδυναμιών. Θα πω το ρεζουμέ του άρθρου ευθύς εξαρχής: Συγχώρεσέ τον. Και ξέρεις γιατί σου ζητάω να το κάνεις; Γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για εκείνον που επέλεξε να σε κάνει εχθρό του.







Ένας ψυχολόγος - ειδικότητα την οποία αμφισβητώ ανοιχτά - θα σου ανέπτυσσε μια θεωρία, σύμφωνα με την οποία δεν πρέπει να αναπτύξεις συναισθήματα εκδίκησης, αλλά πρέπει να κοιτάξεις τον εσωτερικό σου κόσμο, να δεις τι πήγε στραβά, μπλα, μπλα, μπλα. Πραγματικά βαριέμαι να γράφω πράγματα που ακόμη και οι ίδια η ψυχολογία ξέρει ότι είναι άρες μάρες κουκουνάρες και μη εφαρμόσιμα πράγματα, αφού όταν πονάς, απλά . . . πονάς. Είναι εντελώς ανθρώπινο το να θες να εκδικηθείς και εγώ είμαι μαζί σου.



Είναι λογικό να νιώθεις στεναχωρημένη/ος έπειτα από έναν χωρισμό για τον οποίο δεν φταις εσύ. Ίσως η λέξη στεναχώρια να μην είναι σωστή. Πιθανόν λοιπόν να νιώθεις συντετριμμένη. Το διάστημα εκείνο, το μόνο που θέλεις είναι να τον δεις να σέρνεται από τον πόνο που σου προκάλεσε και να έρθει πίσω παρακαλώντας σε να τα ξαναβρείτε. Διάβασα σε forum πολύ γνωστού περιοδικού, μια αναγνώστρια η οποία έδινε την πολύ κάκή συμβουλή σε μια κοπέλα, να κάνει το αγόρι της να ζηλέψει για να γυρίσει πίσω. Σύμφωνα με το σχέδιο, αυτός έπρεπε να την δει με κάποιον άλλο, εκείνη να αδιαφορήσει κλπ, κλπ, κλπ. Ένα σχέδιο, το οποίο με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην αποτυχία διότι ακόμη και αν ο τύπος γυρίσει αυτό θα είναι πολύ προσωρινό.

Το θέμα είναι ότι επεξεργάζεσαι διάφορα σενάρια. Σύμφωνα με το πρώτο θα κάνεις έναν λογαριασμό με ψευδώνυμο στο facebook και θα αρχίσεις να βρίζεις την νυν γκόμενα. Σύμφωνα με το δεύτερο θα τους βάλεις γκαζάκι στο αμάξι. Και σύμφωνα με το τρίτο θα του στείλεις ένα μήνυμα στο κινητό, και καλά κατά λάθος, στο οποίο θα απευθύνεσαι σε κάποιον άλλο, λέγοντάς του οτι αποδέχεσαι την πρόταση για ραντεβού. Έτσι νομίζεις ότι εκδικείσαι.

Αντιθέτως, όλα τα παραπάνω είναι κατινιές και συμπεριφορές δεύτερες που δεν ταιριάζουν σε μια δυναμική και σίγουρη γυναίκα. Η εκδίκηση για την οποία μιλάω εγώ δεν έχει καμία σχέση με τίποτα από τα παραπάνω. Αναρωτιέμαι καμιά φορά: παιδεύουμε πολύ τον εαυτό μας, μορφωνόμαστε, κοινωνικόποιούμαστε για να φτάσουμε σε ένα σημείο αυτογνωσίας, έτσι ώστε όταν έρθει η ώρα, εκείνη η κρίσιμη ώρα, να μην αρχίσουμε να ξεκατινιαζόμαστε, να μην προσπαθούμε να μειώσουμε τον άλλο, να μην μιλήσουμε με άσχημα λόγια που πρώτα από όλα τον εαυτό μας υποβιβάζουν και να μην πάθουμε κρίση στην οποία θα βρίζουμε τον άλλο και τις επιλογές του, κατεβάζοντας ουίσκι. Αυτό είναι που θέλουμε από τον εαυτό μας;

Όχι. Από την άλλη, θέλεις να σταθείς στα πόδια σου. Αυτό θα κάνεις λοιπόν. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Έχεις τον χρόνο με το μέρος σου. Προσπάθησε να χαμογελάσεις. Πίεσε τον εαυτό σου αν χρειαστεί, προκειμένου να μην κλειστείς στο σπίτι και πέσεις σε κατάθλιψη. Με το να σκέφτεσαι αυτό που έφυγε, χάνεις το τώρα. Πέρνα καλά λοιπόν. Ζήσε. Πήγαινε για ψώνια, ανανεώσου, βρες ασχολίες καινούργιες. Πήγαινε για ένα τριήμερο στο Παρίσι, μόνο και μόνο για να φας στο Buddha Bar και να περπατήσεις την Μονμάρτη. Αν αυτό σου φαίνεται πολύ ακριβό (που πραγματικά δεν είναι τόσο ακριβό όσο νομίζεις), no problem, μοιράσου με μια καλή παρέα ένα μπουκάλι κρασί και πήγαινε ένα διήμερο στην φίλη σου που σπουδάζει σε άλλη πόλη και τόσες φορές σε έχει καλέσει να πας. Κυρίως όμως κάνε αυτό: σκέψου το πώς σου συμπεριφέρθηκε. Σκέψου ότι δεν θες έναν τέτοιο άνθρωπο δίπλα σου. Και τότε έιναι που θα αρχίσεις να περνάς καλά.

Και όταν κάποια στιγμή κουβεντιάσετε - θα έρθει οπωσδήποτε αυτή η ώρα - δείξε ότι τον έχεις συγχωρέσει. Αντί να τον βρίσεις, να αρχίσεις να τσιρίζεις και να τρέχεις από πίσω του, εσύ έκανες το αδιανόητο: Τον συγχώρεσες και πήγες παρακάτω. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πλήγμα για εκείνον. Ξέρω τι σου λέω. Είναι βέβαια αρκετά σκληρό. Μια ανώτερη συμπεριφορά θα τον/την κάνει να αναρωτηθεί αν έκανε καλά, θα τον/την παιδέψει και σίγουρα θα τον/την προβληματίσει. Αν ξεκατινιαζόσουν θα του έδινες έτοιμη τη λύση στο πιάτο για να σε αγνοήσει και πει "με αυτήν την υστερικιά θα ασχολούμαι; άντε παράτα την την ηλίθια". Τώρα τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Και τι έγινε όμως; Να τον/την εκδικηθείς δεν θέλεις; Σε μια κακή συμπεριφορά, απάντησε με μια καλή συμπεριφορά.


Υπάρχει βέβαια ένα σημαντικό πρόβλημα το οποίο δεν έθιξα παραπάνω. Είναι η κατάσταση εκείνη όπου εσύ ευθύνεσαι για τον χωρισμό και το ξέρεις, γιατί κατά βάθος όλοι ξέρουμε τις μαλακίες που κάνουμε. Σε αυτή την περίπτωση, εννοείται ότι το θέμα εκδίκηση είναι κάτι που δεν πρέπει να σε αφορά. Εκεί, τι να σου πω. Δοκίμασε να κάνεις αυτό που λένε οι ψυχολόγοι. Κοίταξε μέσα σου, συζήτησε με τον εσωτερικό σου κόσμο, μπλα, μπλα, μπλα. Πες και κανέναν συγνώμη. Ή μάλλον μη λες τίποτα. Απλά μετάνιωσε μέσα σου και κουβάλα αυτό το λάθος μαζί σου για να διδαχθείς. Όταν έχεις κάτι που το θέλεις, και το χάνεις, ας πρόσεχες.

Πολλά φιλιά και καλώς σας βρήκα.