Ζωή δεν είναι να περιμένεις να σταματήσει η βροχή.

Ζωή λοιπόν δεν είναι να περιμένεις να σταματήσει η βροχή, αλλά να μάθεις να χορεύεις κάτω από την βροχή.
Διάλεξα αυτό τον τίτλο να ξεκινήσω το πρώτο μου άρθρο εδώ, γιατί είναι από τα αγαπημένα του Άνεμου, κι όταν το είχα κάνει ανάρτηση με τίμησε με αναδημοσίευση στην σελίδα του.
Του το αφιερώνω λοιπόν μια κι εκείνος μας έμαθε να χορεύουμε κάτω από την βροχή τελικά.
Να του ζητήσω συγγνώμη που τον αφήσαμε μόνο του, και απογοητεύτηκε.
Να τον ευχαριστήσω που το ξανασκέφτηκε και μας ξαναδίνει πάλι την ευκαιρία να
ενωθούμε, και μέσα απ`αυτή την σελίδα ν`ανταλλάξουμε απόψεις και να έχουμε έναν εποικοδομητικό διάλογο.
Για αρχή θα πώ λίγα λόγια γιατί έχω και λίγο τράκ.
Αυτό με κράτησε πίσω όσο καιρό ήμουν στους εκατό συγγραφείς.
Είμαι πολύ καινούρια στον χώρο, κι ακόμη κάθομαι στο θρανίο.
Θα κλείσω με μια ευχή.

Όλοι οι ενωμένοι  bloggers μια αγκαλιά.
Και τότε σίγουρα η αλυσίδα δεν θα σπάσει.