Κοπενγχάγη 2009 - Αβάσιμες προσδοκίες

...Οι ηγέτες των εθνών του πλανήτη , θα συνεδριάζουν από τις 7 έως 18/12 στην Κοπενγχάγη με αποκλειστικό θέμα, την λήψη μέτρων για την σωτηρία της γης από την βιομηχανική υπερδραστηριότητα του ανθρώπου. Με φόντο νέες έρευνες που αντιλαμβάνονται πια τις κλιματικές αλλαγές να επιταχύνονται χρονικά και να μην αφορούν πλέον τις μελλοντικές γενιές, αλλά που έχουν ήδη ξεκινήσει - η άνοδος της μέσης ετήσιας θερμοκρασίας κατά 0,2 βαθμούς Κελσίου και το λιώσιμο των πάγων στους πόλους, η αυξανόμενη ανάπτυξη χωρών όπως η Κίνα και η Ινδία που στέλνουν κάθε χρόνο δισεκατομμύρια επί πρόσθετους τόνους CO2 στην ατμόσφαιρα σε σχέση με κάθε προηγούμενη χρονιά, είναι μονάχα ένα μικρό δείγμα για το που θα φτάσει η περιβαλλοντική αλλαγή το 2030 κατά πρώτο λόγο και στο 2100 κατά δεύτερο, όταν οι άνθρωποι θα στριμώχνονται σε εύκρατες ζώνες και το Λονδίνο το καλοκαίρι θα μαστίζεται από καύσωνες 45 βαθμών Κελσίου... Οι βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες στο βωμό του κέρδους, έχουν στην κυριολεξία υποβαθμίσει το μέγεθος της ζημιάς που προκαλούν στο περιβάλλον , έχοντας προφανώς υπ' όψη τους πως ο βιομηχανικός βορράς δεν κινδυνεύει ακόμη από την υπερθέρμανση, και τι έγινε αν μερικά νησιά στον Ειρηνικό βυθιστούν λόγω της ανόδου της θαλάσσιας στάθμης,ή αν οι μερικές εκατοντάδες - οι τελευταίες που απόμειναν - πολικές αρκούδες εκλείψουν ? Στο κάτω κάτω ούτε Nike παπούτσια αγοράζουν, ούτε Coca Cola πίνουν, κανείς πλουτοκράτης που σέβεται τον εαυτό του δεν πρόκειται να λυπηθεί που θα χαθούν κάποια είδη που δεν επρόκειτο ποτέ να γίνουν καταναλωτές, έτσι κι αλλιώς...


Δεν γνωρίζουν ωστόσο οι ανεγκέφαλοι, πως η οικονομία - ακόμη κι εκείνων των χωρών που διατηρούν πλεονάσματα τρισεκατομμυρίων δολαρίων όπως η Κίνα - θα καταρρεύσει εφ'όσον καταρρεύσει το φυσικό περιβάλλον ? Ποιος θα αγοράζει τα κινέζικα προιόντα όταν εκατομμύρια ανθρώπων χάσουν τη ζωή τους και δισεκατομμύρια άλλων γίνουν τόσο φτωχοί, που το μόνο που θα ενδιαφέρει θα είναι μόνο ένα πιάτο φαί και η πρόσβαση στο λιγοστό πόσιμο νερό που θα έχει απομείνει ? Ποια ποιότητα ζωής θα υπάρχει για να μπορέσει να στηριχτεί ο πλουτισμός μερικών οικονομικών κολοσσών ? Όταν πεθαίνει το περιβάλλον , πεθαίνει κι η ανάγκη για καταναλωτισμό, αυτό κανείς από τους ηγέτες / αγύρτες δεν το έχει εμπαιδώσει, οι σύμβουλοι τους είναι κι αυτοί τόσο ηλίθιοι ?

Το δυστύχημα είναι, πως δεν διαφαίνεται να τόχουν καταλάβει ούτε οι Κινέζοι, ούτε οι Ινδοί, ούτε οι Αμερικάνοι, οι κατ' εξοχή ρυπαντές του πλανήτη. Κι όσο δεν το καταλαβαίνουν αυτοί, για να πάρουν δραστικά μέτρα για την σταδιακή μείωση εκπομπής των ρύπων, τόσο περισσότερο απομακρύνεται η ελπίδα να βρεθεί ένας κοινός τόπος συνεννόησης στη Διάσκεψη της Κοπενγχάγης....

http://sabbpat.blogspot.com/