Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ (δυστυχώς και στα blogs)

Εδώ δεν ευλογούμε τα γένια μας Να ένα καυστικό κείμενο από http://kaliteros.blogspot.com/ ικανό να μας αναταράξει λίγο και να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας
Φυσικά και αναφέρομαι στη (λανθασμένα) βροντόφωνη ευαρέσκεια που εκδηλώνει η προβατοποιημένη μάζα προς τους κάθε λογής "ήρωες". "Ήρωες" που είτε πράττουν τα αυτονόητα (άρα δε χρήζουν κάποιας ιδιαίτερης μεταχείρισης/επαίνου), είτε πράττουν κάτι το οποίο (για το μυαλό της μάζας) είναι άξιο αποθέωσης. Τα παραδείγματα πολλά.. - πολιτικοί (π.χ για τα νιοστά εγκαίνια κάποιου έργου)
- θρησκευτικοί (π.χ για μια δωρεά) - τιβι μαϊντανοί
( π.χ γιατί έτσι) - εφοπλιστές
(π.χ για φιλανθρωπία) -
παίκτες ριάλιτι (ανεξήγητο) - ποδοσφαιριστές (π.χ για μια νίκη) - μοντέλα (π.χ γιατί έσωσε ένα γατάκι)
- τραγουδιστές (π.χ για αφιλοκερδή παρουσία) Έτσι είναι τα πράγματα ρε προβατοποιημένη (βλακική) μάζα!
Γιατί αποθεώνεις το τίποτα; Γιατί χαμηλώνεις τόσο πολύ τον πήχη της νοημοσύνης σου, της κουλτούρας σου, της παιδείας σου, της κριτικής σου ικανότητας; Μήπως γιατί μόνο τα παραπάνω παραδείγματα είναι ικανός ο εγκέφαλός σου να επεξεργαστεί και να καταλάβει; Μήπως γιατί κάποιες από τις πιο πάνω ασήμαντες-μηδαμινές πράξεις θεωρείς οτι και εσύ μπορείς να τις πραγματοποιήσεις;
Ή μήπως έχεις μια τόσο μίζερη ζωή που εκδηλώνεις την ευαρέσκεια και τη χαρά σου σε τέτοια ευτελή γεγονότα; Ξύπνα ρε! Ανέβασε λίγο τον πήχη, ανέβασε λίγο την ποιότητα στη ζωή σου και στη κρίση σου. Σταμάτα να γίνεσαι έρμαιο των ορέξεων και της αλαζονείας διάφορων "ηρώων" και "ανύπαρκτων"...
Δεν τελειώσαμε, πάμε και στο "ψητό" τώρα, σ΄ αυτά που έχουν να κάνουν με εμάς τους bloggers. Ξέρω φίλοι συνbloggers οτι μερικοί (αν όχι όλοι) συμφωνείτε με αυτά που διαβάζετε (άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο).
Αλλά δυστυχώς μέσα στην προβατοποιημένη μάζα ανήκουμε και εμείς. Αναπόφευκτα αρκετοί από εμάς ανήκουν σε αυτή την κατηγορία προβάτων που blogoαποθεώνουμε (sic) το τίποτα. Καλό θα ήταν να σταματήσουμε να εκθειάζουμε και να θεοποιούμε άλλους bloggers για το τίποτα.
Όταν λέω τίποτα εννοώ τίποτα. Δέκα κοσμητικά επίθετα σε στιχάκι, δέκα φωτογραφίες και δέκα ανέκδοτα δε λένε τίποτα από μόνα τους, εάν δεν συνοδεύονται από κριτική σκέψη, έξυπνη επιλογή θέματος, υποφερτή χρήση της γλώσσας, ικανότητα συγγραφής, επιχειρηματολογία ή ακόμα και τη διασκέδαση/ψυχαγωγία που προσφέρει κλπ (φυσικά εδώ δεν συμπεριλαμβάνονται τα "δημοσιογραφικά" blogs).
Δεν πρέπει από τη μία, εμείς (οι bloggers) να φωνάζουμε για την καλή ποιότητα των blogs, για το πόσο υγιής "θεσμός" είναι, για τις ανιδιοτελείς προθέσεις των γνήσιων bloggers και από την άλλη να εκθειάζουμε και να blogoαποθεώνουμε την "ανυπαρξία" (π.χ αυτή η ανταλλαγή βραβείων έχει καταντήσει γελοία). Στην τελική πως μπορούμε να αποθεώσουμε κάποιον που μόνο εικονικά γνωρίζουμε; Εικονική αποθέωση; Δεν βγαίνει νόημα.
Ακόμα και αυτά που γράφει κάποιος μπορεί να είναι κείμενα/λόγια τρίτων ανθρώπων. Όπως και να 'χει, η εικονική (επιφανειακή) αποθέωση δεν συνεισφέρει τίποτα σε κανέναν. Ούτε σε αυτόν που την κάνει γιατί κατά μεγάλο ποσοστό την κάνει από υποχρέωση ή/και αναμονή ανταπόδοσης, ούτε σε αυτόν που τη δέχεται γιατί δημιουργεί λάθος εντύπωση /εκτίμηση για τον εαυτό του που θα οδηγήσει σε αλαζονεία.
Με αυτές τις "αποθεωτικές" συμπεριφορές, το blogging θα καταντήσει ριάλιτι σόου. Αυτό θέλουμε;
Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφέρω δύο πράγματα για αυτούς που καίνε κάρβουνο. α) Δεν ζήλεψα ποτέ κανέναν και τίποτα β) Δεν χρησιμοποιώ τους όρους πρόβατο, μάζα κλπ για να επιβεβαιώσω την (όποια) δική μου πνευματική ανωτερότητα. Χαίρετε...