Βάλια Καραμάνου Ως κόρη τού συγγραφέα/σεναριογράφου Γιώργου Καραμάνου ένιωθα ανέκαθεν την κληρονομική υποχρέωση να βαραίνει πάνω μου. Όχι ως προς την συγκριτική αναμέτρηση μαζί του -αυτό θα ήταν άτοπο- αλλά ως προς την συνέχιση της συγγραφικής πορείας. Έτσι, ενώ διάλεξα να σπουδάσω Ελληνική Φιλολογία (επειδή δεν ήμουν καλή στα μαθηματικά), κατέληξα να διδάσκω έκθεση και λογοτεχνία. Κι ενώ δεν σκόπευα ν' ασχοληθώ συστηματικά με την συγγραφή βιβλίων, όσο καιρό θυμάμαι τον εαυτό μου διατηρούσα προσωπικό ημερολόγιο. Κάπως έτσι "γεννήθηκαν" τα βιβλία μου - απλά και ανεπαίσθητα.
Παράλληλα, ως κόρη και εγγονή φωτογράφου, δεν θα μπορούσα παρά να ασχολούμαι ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία, ενώ τελευταία αρθρογραφώ σε λογοτεχνικά περιοδικά κι εφημερίδες. Τελικά, δεν μπορώ να ερμηνεύσω το αν η καλλιτεχνική πορεία είναι στο DNA της οικογένειάς μου ή αν οι κλίσεις μας είναι απλά απόρροια προτύπων και ανάλογων ερεθισμάτων. Βλέπετε, μεγαλώνοντας, συνειδητοποιώ και γω με την σειρά μου πόσο ανεξέλεγκτη και εύθραυστη είναι η ύπαρξή μας ώστε να καυχόμαστε για τις επιλογές μας. Το μόνο που υπάρχει λοιπόν για μένα είναι ο σπόρος. Αυτό το "μικρόβιο" που σε κατατρώει εσωτερικά και αν είσαι τυχερός θα έχεις την ευκαιρία να τον δεις κάποτε να ανθίζει και να δίνει καρπούς. http://vkaramanou.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου