Η κυρία Παπαχελά το μόνο που ζητάει είναι δικαιοσύνη για όλους.

Το ξενοδοχείο City Plaza στο κέντρο της Αθήνας είναι ιδιωτικό και ανήκει στην ΑΜΑΖΩΝ Α.Ε. της οποίας μόνη μέτοχος είναι η Αλίκη Παπαχελά.
Το ξενοδοχείο ανήκε και χτίστηκε απ την οικογένειά της κι απ την πρώτη μέρα λειτουργίας του ήταν νοικιασμένο στον Παναγιώτη Π. Τσατσάνη και την οικογένειά του μέσω της εταιρείας τους ΑΞΕ ΣΙΤΥ ΠΛΑΖΑ.
Το 2010 το ξενοδοχείο έκλεισε διότι ο Π. Π. Τσατσάνης σταμάτησε να πληρώνει τα συμφωνημένα μισθώματα για την ενοικίαση και την εκμετάλλευση του ξενοδοχείου, με αποτέλεσμα να χρωστάει πολλά χρήματα και στην κυρία Παπαχελά και στους εργαζόμενούς του. Κήρυξε πτώχευση αφού είχε παραχωρήσει τον κινητό εξοπλισμό του ξενοδοχείου έναντι των μισθωμάτων που της χρωστούσε, όπως όριζε ο νόμος κι η μεταξύ τους σύμβαση, στην κυρία Παπαχελά.
Παρά ταύτα εντελώς παράτυπα οι εργαζόμενοί του διεκδίκησαν τον εξοπλισμό για τα δικά τους χρεωστούμενα απ την κυρία Παπαχελά και όρισαν δικαστήρια. Στην πρώτη δίκη του 2014 για προσωπικούς του λόγους ο δικηγόρος της κυρίας Παπαχελά δεν παρέστη στο δικαστήριο κι η απόφαση βγήκε, όπως συνηθίζεται σ αυτές τις περιπτώσεις στην Ελλάδα, ερήμην και εναντίον της. Ασκησε έφεση και εκδικάστηκε εκ νέου το 2015 κι έκτοτε η απόφαση δεν έχει ακόμα εκδοθεί. 

Σε καμμία περίπτωση ο εξοπλισμός δεν δέσμευε την κυρία Παπαχελά όσον αφορά την εκμετάλλευση ή πώληση του κτιρίου.
Απ το 2010 και με την κρίση ,ειδικά στα κτηματομεσιτικά και ειδικότερα στην περιοχή που βρίσκεται το ξενοδοχείο, να φουντώνει η κυρία Παπαχελά προσπαθούσε να βρεί λύση είτε πουλώντας το κτίριο είτε ενοικιάζοντάς το εκ νέου σε άλλον επιχειρηματία, μιας και ήταν η μόνη πηγή εισοδήματός της. Δυστυχώς αυτό ήταν πολύ δύσκολο με την κρίση να φτωχοποιεί περισσότερο τους πολίτες της Ελλάδας και τις αγοραπωλησίες στην Ελλάδα να είναι σε μηδενικά επίπεδα. Παρά ταύτα ποτέ δεν σταμάτησε την προσπάθεια μέσω μεσιτών και άλλων ιδιωτών.
Ποτέ δεν θα μπορούσε να έχει εγκαταλείψει το κτίριο μιας και δεν υπήρχε άλλη πηγή εισοδήματος κι έτσι πάντα φρόντιζε για την καλή του κατάσταση παρόλα τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που της δημιουργήθηκαν λόγω έλλειψης εισοδημάτων απ το 2009 ήδη. Γι αυτό και το ξενοδοχείο ήταν πλήρως εξοπλισμένο και σε άψογη κατάσταση και το επεδείκνυε προς πώληση ή ενοικίαση στους τυχόν ενδιαφερομένους.
Το 2016 και μετά την έκρηξη του προσφυγικού στην Ελλάδα κάποιοι απ τους συνεργαζόμενους με κείνην μεσίτες της πρότειναν, μιας και μόλις είχε αρχίσει η Υπατη Αρμοστεία στην Ελλάδα να ζητάει προς ενοικίαση κτίρια και διαμερίσματα για την στέγαση προσφύγων, την συνεργασία με κάποια ΜΚΟ που θ αναλάμβανε το όλο εγχείρημα έναντι του ΟΗΕ και θα απέδιδε ενοίκιο στην κυρία Παπαχελά για να στεγαστούν πρόσφυγες στο ξενοδοχείο της. Η κυρία Παπαχελά δέχθηκε, αφού έγιναν οι σχετικές συνομιλίες και υπεγράφη το σχετικό συμφωνητικό με την ΜΚΟ ότι δέχεται να τους ενοικιάσει το ξενοδοχείο για την στέγαση προσφύγων. Η σχετική πρόταση κατατέθηκε στην Υπατη Αρμοστεία στον δεύτερο διαγωνισμό που είχε προκηρύξει στο τέλος Φεβρουαρίου του 2016. Στις 20 Απριλίου 2016 ο υπεύθυνος της ΜΚΟ της τηλεφώνησε λέγοντάς της ότι τον ειδοποίησαν ότι η πρόταση έχει εγκριθεί και να ετοιμάζεται από εβδομάδα για τα διαδικαστικά και την υπογραφή του σχετικού συμβολαίου.
Στις 22 Απριλίου 2016 το πρωί κάποιοι έσπασαν τα λουκέτα και τις κλειδαριές του ξενοδοχείου και καταπάτησαν παράνομα τον χώρο. Η κυρία Παπαχελά ειδοποίησε την αστυνομία, που δεν πήγε ποτέ και πέρασε κι απ το ξενοδοχείο να συνομιλήσει με τους καταπατητές για να δεί ποιοι ήταν και τι ήθελαν. Της είπαν ότι ήταν αναρχικοί και πρωτοβουλίες για τα δικαιώματα του ανθρώπου και έκαναν κατάληψη για να στεγάσουν πρόσφυγες. Αφού την εξύβρισαν και την προπηλάκισαν την εκδίωξαν βίαια απ το κτίριό της. Κατόπιν η κυρία Παπαχελά έκανε μήνυση που μεταβιβάστηκε στα κεντρικά της αστυνομίας στην ΓΑΔΑ. Η καταπάτηση ξένης περιουσίας είναι κακούργημα στην Ελλάδα που είναι αυτεπάγγελτο και επισύρει μεγάλες ποινές φυλάκισης. Κατόπιν ο εισαγγελέας εξέδωσε την πρώτη εισαγγελική εντολή εκκένωσης του κτιρίου, που η αστυνομία αρνήθηκε να εφαρμόσει λέγοντας ότι δεν έχει πολιτική εντολή γι αυτό.
Εν τω μεταξύ ηλεκτρικό και νερό ήταν κομμένα στο κτίριο και οι καταπατητές τα συνέδεσα παράνομα. Η κυρία Παπαχελά έστειλε εξώδικα στις αντίστοιχες εταιρείες ρεύματος και νερού ενημερώνοντας για την παράνομη καταπάτηση του κτιρίου της και την παράνομη σύνδεση ηλεκτρικού και νερού, αποποιούμενη και κάθε ευθύνη για την χρήση τους. Παρά ταύτα η μεν ΔΕΗ ισχυρίζεται ότι δεν εκδίδει λογαριασμούς η δε ΕΥΔΑΠ αποστέλλει τους λογαριασμούς κατανάλωσης στην ιδιοκτήτρια εταιρεία (το ποσόν έχει φτάσει τα 142.000 ευρώ) και επιπλέον απειλεί με εξώδικο ότι αν δεν πληρώσει θα προβεί σε κατάσχεση και πλειστηριασμό του ξενοδοχείου.
Επιπλέον το κράτος στέλνει όλους τους σχετικούς φόρους που βαρύνουν την εταιρεία και το κτίριο στην ιδιοκτήτρια (μόνο ο ΕΝΦΙΑ είναι 25.000 ευρώ ετησίως) με αποτέλεσμα το χρέος της προς το δημόσιο να είναι σε δυσθεώρητα ύψη εκτός του ότι χωρίς να έχει εισοδήματα δεν μπορεί να καλύψει και καμμιά άλλη υποχρέωσή της κι έτσι να έχει ήδη χάσει το πατρικό της σπίτι και να έχει κατασχεθεί απ το δημόσιο και το σπίτι που διαμένει για τα χρέη της. Επιπλέον επειδή τα χρέη της προς το δημόσιο ξεπερνούν πλέον τα 250.000 ευρώ κινδυνεύει εκτός απ τον πλειστηριασμό και του ξενοδοχείου και του σπιτιού της και με ποινή φυλάκισης 15 περίπου ετών για χρέη προς το δημόσιο.
Απ το 2016 ως τώρα το κράτος αρνείται να εφαρμόσει τον νόμο, η αστυνομία αρνείται να εκκενώσει το κτίριο όπως ορίζουν οι ήδη τρείς εισαγγελικές εντολές εκκένωσης που έχουν εκδοθεί και μια δικαστική απόφαση ασφαλιστικών νομής και κατοχής που ορίζει την απόδοση του κτιρίου στην νόμιμη ιδιοκτήτριά του.
Την ίδια ώρα που απειλεί την κυρία Παπαχελά με πλήρη φτωχοποίηση, στέρηση της ελευθερίας και των δικαιωμάτων της και καταπάτηση ακόμα και των ανθρώπινων δικαιωμάτων της.
Εν τω μεταξύ οι καταπατητές χρηματίζονται από διεθνείς και ντόπιες ΜΚΟ και άλλους οργανισμούς που φέρονται να τους κάνουν δωρεές για τους πρόσφυγες και μετανάστες που ισχυρίζονται ότι φιλοξενούν στο παράνομα καταπατημένο ξενοδοχείο. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η γερμανική ΜΚΟ Medico International, που μέχρι πρότινος είχε σελίδα δωρεών για το City Plaza με τον τίτλο «the best hotel in Europe» και που τόνιζε ότι μαζεύουν λεφτά για να πληρώνουν τους λογαριασμούς -που ουδέποτε πληρώθηκαν- το ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ με έδρα την Γερμανία και διάφορες άλλες ΜΚΟ και άγνωστες παγκοσμίως οργανώσεις που όμως διαφημίζουν την «αλληλεγγύη» και μαζεύουν τεράστια ποσά που αποστέλλουν στους επικεφαλής της καταπάτησης City Plaza.

Η κυρία Παπαχελά το μόνο που ζητάει είναι δικαιοσύνη για όλους.
Να κάνει το κράτος αυτό που πρέπει και να περιθάλψει αξιοπρεπώς τους πρόσφυγες και μετανάστες που εισέρχονται στην χώρα μιας και ήδη έχει λάβει πάνω από 2.500.000.000 γι αυτόν τον σκοπό.
Να τηρήσει τον νόμο και είτε να νοικιάσει επισήμως το κτίριο και να αποζημιώσει την ως τώρα χρήση του στην ιδιοκτήτρια είτε να της το αποδώσει ως οφείλει, φροντίζοντας παράλληλα για την αποζημίωση της ως τώρα χρήσης του.