Τις τελευταίες μέρες υπάρχουν πάμπολλες απεργιακές κινητοποιήσεις , με πορείες διαδηλώσεις αποκλεισμούς κλπ.Θα μου πείτε και πότε δεν είχαμε ,αλλά οι σημερινές συνθήκες και η υπάρχουσα κατάσταση είναι κάτι διαφορετικό και δεν νομίζω να διαφωνεί κανένας μαζί μου . Υπάρχει μια έντονη φιλολογία και ενασχόληση σχετικά με τις κινητοποιήσεις των ναυτεργατών στα λιμάνια της χώρας, με τις γνωστές καταστάσεις που περιγράφονται γλαφυρότατα από τα ΜΜΕ . Έχουμε αποκλεισμούς , ακυρώσεις δρομολογίων , μάχη για το cabotage με επεισόδια τύπου ΖΕΝΙΘ και δεν συμμαζεύεται. Μέσα σε όλα αυτά οι αναπόφευκτες εντάσεις μεταξύ των διάφορων κοινωνικών ομάδων και ο χορός καλά κρατεί.
Από πάνω έχουμε το ισοπεδωτικό ασφαλιστικό και εργασιακό νομοσχέδιο , το οποίο έρχεται να βάλει ακόμα ένα κρίκο στην αλυσίδα που πάνε να μας φορέσουν τρόικα και εγχώριοι Κουϊσλινγκ.
Όλοι είναι εναντίον των μέτρων με εξαίρεση τον γνωστό άγνωστο που πρόσφερε και τον μισθό του στον ΓΑΠ για την Ελλάδα .Όλοι είναι σε απόγνωση ενόψει του κατήφορου στον οποίο οδηγούν η καλπάζουσα ανεργία και η ύφεση. Αυτήν η απόγνωση πέρα από τα διάφορα gallop αποτυπώνεται στην αγοραστική και οικονομική συμπεριφορά μας αλλά και ζωντανά στα πρόσωπα και στις κινήσεις μας. Η γνωστή επωδός ότι τώρα είναι η ώρα για ευκαιρίες και για νέα μεγαλεία , ενθουσιάζει μόνο τους "λύκους" οι οποίοι ως γνωστόν είναι οι μόνοι που χαίρονται στην αντάρα.
Παρόλα αυτά οι περισσότεροι είναι διστακτικοί και φοβισμένοι στο να αρχίσουν να διεκδικούν τα κεκτημένα και να αντισταθούν στην επερχόμενη λαίλαπα. Θες γιατί δεν θεωρούν ότι θα αλλάξει κάτι , θες γιατί μπολιάστηκαν σε αυτό τον διαρκή κοινωνικό μιθριδατισμό όπου λίγο λίγο μας ξεψαχνίζουν με μαεστρία για να μην το πάρουμε χαμπάρι .Αλλά ούτε και αυτό πλέον ισχύει γιατί το τελευταίο εξάμηνο παίρνουμε ισχυρές δόσεις και έπαψε το σφάξιμο με το βαμβάκι. Βέβαια οι κυβερνώντες πετάνε και κανένα ψίχουλο,σύμφωνα με την τακτική του μαστιγίου και του καρότου, για να τηρήσουν τα προσχήματα , αλλά και αυτό ισχνό.
Από την άλλη η νέα κοινωνία που γαλουχούμαστε τα τελευταία χρόνια έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό της τον ακραίο ατομικισμό, έτσι μπορεί ο καθένας να νομίζει (εσφαλμένα) ότι αυτός θα την σκαπουλάρει και οι άλλοι ας κόψουν το σβέρκο τους , με λίγα λόγια "ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν".
Ίσως και να μην πιάσαμε ακόμα την "κρίσιμη μάζα" , προκειμένου να εκραγεί ο κοινωνικός αγώνας. Ίσως ακόμα να έχουμε πάρα πολλά (ατομικά) για να χάσουμε προκειμένου να τα ρισκάρουμε σε μια πάλη με το θηρίο .
Πάντως όλοι σχεδόν συμφωνούν στο ότι χρειάζεται αγώνας και πάλη .
Κάποιος αγώνας και κάποια πάλη, από κάποιους.Έτσι απροσδιόριστα και γενικά.
Οι περισσότεροι είναι υπέρ των απεργιών , αλλά οι ίδιοι έχουν οικογενειακές ανάγκες και δεν τους παίρνει βέβαια να χάσουν το μεροκάματο , λες και οι άλλοι που απεργούν δεν έχουν παιδιά αλλά κουνέλια.
Όλοι βλέπουν με συμπάθεια τους απολυμένους αλλά δεν θέλουν και να τους δυσκολέψουν την μετακίνηση με τις πορείες τους. Όλα κι όλα !
Όλοι συμπαθούν τους ναυτεργάτες που τους εκμεταλλεύονται οι εφοπλιστές , αλλά δεν θέλουν να χάσουν και το τριήμερο στη Μύκονο ή να βγούνε εκτός προγράμματος όπως προκαλεί οργή το γεγονός της ταλαιπωρίας ατόμων που έχουν πραγματικά ανάγκη να μετακινηθούν.
Πολλοί ίσως να συμπαθούν τους αγρότες και να απολαμβάνουν τα αγροτικά προϊόντα (αν βέβαια είναι και πάμφθηνα ακόμα καλύτερα) , αλλά όταν κάνουν κανένα μπλόκο , όλοι αρχίζουν τα πυρά.
Θα μπορούσα να παραθέσω πολλά παραδείγματα περιπτώσεων όπου οι αγώνες για διεκδικήσεις και δικαιώματα κάποιων προκαλούν ζημιά και απαλλοτριώνουν τα δικαιώματα κάποιων άλλων.
Δεν είναι όμως ο σκοπός αυτής της ανάρτησης . Σκοπός της είναι θέσω κάποια ερωτήματα σχετικά με το τίμημα των αγώνων. Το τίμημα που θα πληρώσει ή που είναι διατεθειμένος να πληρώσει ο καθένας μας και όλοι μαζί.
Μην έχετε αυταπάτες , όλα αυτά τα δικαιώματα που έχουμε ( ή που είχαμε για πιο σωστά) έχουν πληρωθεί με αίμα αγώνες και πείνα από κάποιους άλλους παλαιότερα. Μην νομίζετε εσείς ότι οι τράπεζες ή το κεφάλαιο του 1900 ήταν φιλεύσπλαχνο ενώ το σημερινό είναι ανάλγητο . Αυτά που έδωσε τότε , τα έδωσε επειδή φοβήθηκε και θορυβήθηκε από τους αγώνες κάποιων απελπισμένων και ταλαίπωρων.
Έτσι λοιπόν εσύ που δεν κάνεις καμιά απεργία ή δεν συμμετέχεις σε καμία δραστηριότητα διαμαρτυρίας , μην περιμένεις ξαφνικά να σου δώσουν 16 μισθούς, επειδή κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα και τους φώτισε.
Εσύ που (ξανα)ψηφίζεις και (ξανά) εκλέγεις τα λαμόγια που μας έφεραν εδώ, μην περιμένεις σύνταξη αξιοπρεπή και αυτή ακόμα όχι πριν τα 65.
Εσύ που είσαι νέος και αράζεις στην καφετέρια και στα net cafe μην περιμένεις και να πάρεις πάνω από 500 ευρώ, αν βέβαια βρεις δουλειά και φυσικά ανασφάλιστος.
Πως γίνεται ρε παιδιά να φτιάξουμε ομελέτα χωρίς να σπάσουμε αυγά ;
Είναι δυνατόν να γίνουν αγώνες χωρίς να χάσουμε μεροκάματα , χωρίς να χάσουμε την άνεση και την βολή μας ή ίσως και ακόμα περισσότερα ;
Για σκεφτείτε λίγο εσείς όλοι που διαμαρτύρεστε κάθε φορά που βλέπετε μια διαδήλωση και δυσανασχετείτε και καταπίνετε αμάσητα τα παραμύθια των ΜΜΕ περί ανάσχεσης της ανάκαμψης και περί επιζήμιων κινητοποιήσεων.
Πιστεύετε π.χ. αλήθεια εσείς ότι ο τουρισμός θα διαλυθεί επειδή ακυρώθηκαν τα δρομολόγια μερικών ημερών ή επειδή δεν άραξε ένα πλοίο ή επειδή δεν υπάρχουν τραμ και λεωφορεία ;
Ή ότι θα πάει πίσω το κράτος επειδή απεργούν οι δημόσιοι υπάλληλοι ;
Ή ότι στραγγαλίζεται η ανάπτυξη επειδή κλείνουν προσωρινά κάποιοι δρόμοι ;
Ή αν το θέλετε και έτσι , ακόμα και αν γινόταν όλα αυτά , πως είναι δυνατόν να διεκδικήσεις κάτι χωρίς απώλειες ;
Είναι δυνατόν να συγκινηθούν απλά από το δράμα σου ;
Φανταστείτε τους Έλληνες που ξεσηκώθηκαν το 1821 ή αυτούς που ανέβηκαν στο βουνό στην κατοχή πόσα είχαν να χάσουν .
Μάλλον κάτι παραπάνω ε ;
Για σκεφτείτε το λίγο.
Εκτός και αν πιστεύετε ότι κάποιοι άλλοι θα τρέξουν για σας και θα κερδίσουν τα πάντα , χωρίς να ανοίξει μύτη και χωρίς να θιγεί το κουκούλι της ευδαιμονίας σας στο ελάχιστο.
Οπότε λοιπόν ή αγωνιστείτε ή μην παραπονιέστε όταν σας βάζουν στο κρεβάτι του Προκρούστη.
Οι ρητορικές οι λεονταρισμοί και οι ψευτοπαληκαριές καφενείου δεν έχουν θέση πλέον.
Δεν πέφτουν οι κυβερνήσεις και οι δικτατορίες με κουβέντες εκ του ασφαλούς και δεν γίνεται να μην θιγεί τίποτα και κανένας.
Αν το αντιλαμβανόμαστε αυτό έχει καλώς , αλλιώς ας αποδεχτούμε την μοίρα μας διαβάζοντας στα κυριακάτικα ένθετα για το lifestyle του Πατίτσα και για το μ......ί της Χάϊδως ενώ ψάχνουμε προσφορές 3 σε 1 στο Carrefour.
Υ.Γ. Σε όποιον βιαστεί να με κρίνει ως συνοδοιπόρο του ΚΚΕ και των λοιπών ρευμάτων του , ας ρίξει πρώτα μια καλή ματιά στις αναρτήσεις μου.
Επειδή οι ταμπέλες είναι εύκολες , ιδίως όταν είναι δύσκολο να δουλέψει ο εγκέφαλος.
